Rinus Israël

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door San Francisco (overleg | bijdragen) op 25 dec 2019 om 21:41.
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.
Rinus Israël
Rinus Israël in 1968
Persoonlijke informatie
Volledige naam Marinus David Israël
Bijnaam IJzeren Rinus
Geboortedatum 19 maart 1942
Geboorteplaats Vlag van Nederland Amsterdam, Nederland
Positie Verdediger
Clubinformatie
Huidige club Gestopt in 1982
Jeugd
Vlag van Nederland DWV
Vlag van Nederland DWS/A
Senioren
Seizoen Club W (G)
1963–1966
1966–1974
1974–1975
1975–1982
Vlag van Nederland DWS
Vlag van Nederland Feyenoord
Vlag van Nederland Excelsior
Vlag van Nederland PEC Zwolle
86 (1)
244 (21)
32 (1)
160 (16)
Interlands
1964–1974 Vlag van Nederland Nederland 47 (3)
Getrainde teams
1982–1984
1984–1986
1986–1988
1988–1989
1989–1990
1991–1992
1992–1997
1997–1998
1998–1999
1999–2000
2000–2001
2001–2003
2003–2004
2010–2012
2017
Vlag van Nederland PEC Zwolle (a.i. & ass.)
Vlag van Nederland FC Den Bosch
Vlag van Nederland Feyenoord
Vlag van Griekenland PAOK Saloniki
Vlag van Nederland FC Den Bosch
Vlag van Roemenië Dinamo Boekarest
Vlag van Nederland Nederland –21
Vlag van Ghana Ghana
Vlag van Verenigde Arabische Emiraten Al-Jazira Club
Vlag van Verenigde Arabische Emiraten Al Shabab
Vlag van Verenigde Arabische Emiraten Al-Wahda FC
Vlag van Nederland ADO Den Haag
Vlag van Verenigde Arabische Emiraten Al-Wahda FC
Vlag van Nederland Young Boys
Vlag van Nederland OFC Oostzaan
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Marinus David (Rinus) Israël (Amsterdam, 19 maart 1942) is een voormalig Nederlands voetballer, die zich nadien bekwaamde in het vak van voetbaltrainer. Hij speelde 47 interlands, waarin hij drie doelpunten maakte.[1] Als speler werd hij IJzeren Rinus genoemd.

Israël begon zijn carrière bij DWV en werd met DWS landskampioen in 1964. In dit elftal speelde ook Joop Burgers, zijn zwager, en tevens oud-international. Israël stapte over naar Feyenoord waar hij als speler zijn grootste successen beleefde met driemaal een landskampioenschap, eenmaal de KNVB beker, de Europacup I, de UEFA Cup en de wereldbeker voor clubteams. In de finale van de Europacup I in 1970 tegen Celtic FC scoorde hij een van de twee Rotterdamse goals. Na zijn vertrek bij Feyenoord speelde hij een seizoen bij Excelsior (1974-1975) en werd hij verkozen tot Nederlands speler van het jaar. De laatste zeven jaar van zijn actieve spelerscarrière speelde hij bij PEC Zwolle (1975-1976 tot en met 1981-1982).

Na zijn afscheid als speler was hij trainer bij PEC Zwolle (1982-1983 en 1983-1984; tweede helft 1982 hoofdtrainer, daarna assistent-trainer). Vanaf seizoen 1984-1985 was Israël steeds hoofdtrainer, eerst bij FC Den Bosch (1984-1985 en 1985-1986). In mei 1985 was Israël, samen met Leo van Veen en Johan Cruijff een van de drie kandidaten om bij Ajax de ontslagen hoofdtrainer Aad de Mos op te volgen, maar uiteindelijk werd Cruijff de nieuwe man (krantenkop De Telegraaf 20 mei 1985: Ajax wil Rinus Israël). Israël trainde Feyenoord twee seizoenen (1986-1987 en 1987-1988) tot hij in 1988 de leiding kreeg over PAOK Saloniki. Dit buitenlands avontuur duurde één seizoen en Israël keerde terug bij FC Den Bosch. Na een seizoen bij Dinamo Boekarest (1991-1992) waar hij de club naar het landskampioenschap leidde, was Israël vier jaar als assistent-bondscoach in dienst bij de KNVB en assisteerde hij de bondscoaches Dick Advocaat en Guus Hiddink bij het Nederlands Elftal. Hierna was hij trainer van het Ghanees elftal en werkte hij enkele seizoenen in de Verenigde Arabische Emiraten, om daarna naar Nederland terug te keren als trainer van ADO Den Haag.

In 2003 vertrok Israël opnieuw naar de Verenigde Arabische Emiraten om daar als trainer terug te keren bij Al-Wahda FC. Daar was hij actief tot en met juni 2004. Vanaf maart 2006 tot het eind van het seizoen 2009/10 was Israël in dienst van Feyenoord als scout. In het seizoen 2010/11 werd hij trainer van amateurclub Young Boys uit Haarlem. Op 23 maart 2012 ging die club failliet.

In het kader van 75e verjaardag kwam zijn boek "IJzeren Rinus" uit.[2]

In april 2017 werd Israël samen met zijn schoonzoon Jan de Haze aangesteld als interim trainer van de derdedivisionist OFC uit Oostzaan. Dit bleven zij tot het einde van dat seizoen.

Rachel de Haze is zijn kleindochter.

Een uitspraak van Rinus Israël: "Opgeven staat niet in mijn woordenboek."

Statistieken

Seizoen Club Land Competitie Wed. Goals
1963/64 DWS Vlag van Nederland Nederland Eredivisie 28 0
1964/65 DWS Vlag van Nederland Nederland Eredivisie 30 0
1965/66 DWS Vlag van Nederland Nederland Eredivisie 28 1
1966/67 Feyenoord Vlag van Nederland Nederland Eredivisie 31 3
1967/68 Feyenoord Vlag van Nederland Nederland Eredivisie 33 3
1968/69 Feyenoord Vlag van Nederland Nederland Eredivisie 33 0
1969/70 Feyenoord Vlag van Nederland Nederland Eredivisie 30 6
1970/71 Feyenoord Vlag van Nederland Nederland Eredivisie 29 2
1971/72 Feyenoord Vlag van Nederland Nederland Eredivisie 34 4
1972/73 Feyenoord Vlag van Nederland Nederland Eredivisie 19 3
1973/74 Feyenoord Vlag van Nederland Nederland Eredivisie 7 0
1974/75 Excelsior Vlag van Nederland Nederland Eredivisie 32 1
1975/76 PEC Zwolle Vlag van Nederland Nederland Eerste divisie 28 2
1976/77 PEC Zwolle Vlag van Nederland Nederland Eerste divisie 34 2
1977/78 PEC Zwolle Vlag van Nederland Nederland Eerste divisie 31 4
1978/79 PEC Zwolle Vlag van Nederland Nederland Eredivisie 31 5
1979/80 PEC Zwolle Vlag van Nederland Nederland Eredivisie 32 0
1980/81 PEC Zwolle Vlag van Nederland Nederland Eredivisie 28 1
1981/82 PEC Zwolle Vlag van Nederland Nederland Eredivisie 14 2
Totaal 532 39

Erelijst

Als speler

Competitie
Aantal Jaren
Vlag van Nederland Feyenoord
Mondiaal
Wereldbeker voor clubteams 1x 1970
Internationaal
Europacup I 1x 1969/70
UEFA Cup 1x 1973/74
Intertoto Cup 3x 1967, 1968, 1973
Nationaal
Eredivisie 4x 1963/64, 1968/69, 1970/71, 1973/74
KNVB beker 1x 1968/69
Vlag van Nederland PEC Zwolle
Eerste divisie 1x 1977/78
Competitie Winnaar Runner-up Derde
Aantal Jaren Aantal Jaren Aantal Jaren
Vlag van Nederland Nederland
Wereldkampioenschap voetbal 1x Zilver 1974

Als trainer

Competitie
Aantal Jaren
Vlag van Roemenië Dinamo Boekarest
Liga 1 1x 1991/92
Vlag van Verenigde Arabische Emiraten Al-Wahda
VAE Liga 1x 2000/01
Vlag van Nederland ADO Den Haag
Eerste divisie 1x 2002/03

Zie ook

Voorganger:
Bas Paauwe jr.
Trainer van PEC Zwolle
1982
Opvolger:
Cor Brom
Voorganger:
Hans Verèl
Trainer van FC Den Bosch
1984–1986
Opvolger:
Theo de Jong
Voorganger:
Ab Fafié
Trainer van Feyenoord
1986–1988
Opvolger:
Rob Jacobs
Voorganger:
Theo de Jong
Trainer van FC Den Bosch
1989–sept.1990
Opvolger:
Hans van der Pluijm
Voorganger:
Dick Advocaat
Assistent-bondscoach Ned. elftal
1992–1996
Opvolger:
Hans Dorjee a.i., Johan Neeskens
Voorganger:
Stanley Brard, Rob Meppelink a.i.
Trainer van ADO Den Haag
2001–dec.2003
Opvolger:
Lex Schoenmaker