Roodbuikpademelon
| Roodbuikpademelon IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2008) | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Soort | |||||||||||||
| Thylogale billardierii (Desmarest, 1822) | |||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||
Roodbuikpademelon op  Wikispecies
| |||||||||||||
| |||||||||||||
De roodbuikpademelon (Thylogale billardierii) is een kangoeroe uit het geslacht der pademelons (Thylogale).
Kenmerken
De roodbuikpademelon is een kleine kangoeroe met een korte, dikke staart en een korte, dichte vacht. De bovenkant is bruingrijs, de onderkant geelbruin, op de buik wat roder. De ringen rond de ogen en een gebied achter de oren zijn roodachtig. De kop-romplengte bedraagt 550 tot 630 mm, de staartlengte 320 tot 415 mm en het gewicht tot 9 kg voor mannetjes en voor vrouwtjes tot 5,8 kg.
Leefwijze
Deze soort is 's nachts actief, leeft op de grond, is grotendeels solitair en eet verschillende planten.
Voortplanting
Jongen worden het hele jaar door geboren, maar meestal in april of juni; ze blijven 200 dagen in de buidel.
Verspreiding
Deze soort komt voor op Tasmanië en enkele nabijgelegen eilanden. Aan de kust van Victoria en het uiterste zuiden van Zuid-Australië is dit dier uitgeroeid. Hij wordt ook wel Kleine Kangoeroe genoemd.
Literatuur
- Groves, C.P. 2005. Order Diprotodontia. Pp. 43-70 in Wilson, D.E. & Reeder, D.M. (eds.). Mammal Species of the World: A taxonomic and geographic reference. 3rd ed. Baltimore: The Johns Hopkins University Press, Vol. 1: pp. i-xxxv+1-743; Vol. 2: pp. i-xvii+745-2142. ISBN 0 8018 8221 4
- Menkhorst, P. & Knight, F. 2001. A Field Guide to the Mammals of Australia. South Melbourne: Oxford University Press, x+269 pp. ISBN 0 19 550870 X
· 
· 