Ruth Bader Ginsburg
| Ruth Bader Ginsburg | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Ruth Joan Bader Ginsburg | ||||
| Geboren | 15 maart 1933 (New York,  New York)
| |||
| Nationaliteit |  Amerikaans
| |||
| Huidige functie | ||||
| Rechter bij het Hooggerechtshof van de Verenigde Staten | ||||
| Sinds | 10 augustus 1993 | |||
| Voorganger | Byron White | |||
| Benoemd door | Bill Clinton | |||
| Functies | ||||
| ←1980—1993→ | Rechter bij het Hof van Beroep voor het circuit van het District of Columbia | |||
| ||||
Ruth Joan Bader Ginsburg (New York, 15 maart 1933) is een Amerikaans juriste en een van de negen rechters van het Hooggerechtshof van de Verenigde Staten, 's lands hoogste rechtsprekende instantie.
Ruth Bader werd geboren in het New Yorkse stadsdeel Brooklyn, tussen Joodse, Italiaanse en Ierse immigranten. Haar zuster stierf op zeer jonge leeftijd, waarna Ruth achterbleef als enig kind. Tijdens haar jaren op de middelbare school worstelde Ruths moeder Celia met kanker, waaraan ze stierf op de dag vóór het afstuderen van haar dochter. Desondanks had Celia zo'n actieve rol gespeeld in Ruths educatie dat deze laatste een beurs had gekregen om naar de universiteit te kunnen. Tijdens haar rechtenstudie aan Harvard trouwde ze in 1954 met Martin Ginsburg, een studiegenoot. Van 1959 tot 1961 werkte ze als griffier voor een rechter van een districtsrechtbank in Zuid-New York; later werkte ze tot 1978 als docente aan Rutgers University, Columbia Law School en Stanford University.
In 1971 was Ginsburg nauw betrokken bij een project van de American Civil Liberties Union (ACLU) om vrouwenemancipatie in de Verenigde Staten te stimuleren, en van 1970 tot 1980 werkte ze ook als advocaat voor de ACLU. In die periode won ze verscheidene rechtszaken voor het Hooggerechtshof, waaronder Frontiero vs. Richardson, waarin beslist werd dat het Amerikaanse leger geen onderscheid mocht maken tussen mannen en vrouwen.
Hof van Beroep en Hooggerechtshof
In 1980 werd Ginsburg door president Jimmy Carter benoemd tot rechter van het Hof van Beroep voor het circuit van het District of Columbia in Washington D.C.; daar werkte ze tot Bill Clinton haar in 1993 voordroeg als rechter van het federale Hooggerechtshof, een positie die door de senaat werd goedgekeurd met slechts drie stemmen tegen. Over het algemeen wordt Ginsburg gezien als een liberaal, hoewel ze ook met conservatief geachte standpunten heeft ingestemd tijdens haar carrière. Ook heeft ze consequent haar steun uitgesproken aan hen die abortus provocatus een recht vinden, zoals in de zaak Stenberg vs. Carhart in 2000 waarbij een restrictieve abortuswet uit Nebraska werd afgeschaft; desondanks heeft ze zich uitgesproken tegen de oorspronkelijke beslissing van het Hooggerechtshof in Roe vs. Wade die abortus federaal legaliseerde, omdat deze op instabielere steun gebaseerd was dan het geval was geweest als de abortus-lobby de kans had gekregen meer actie te voeren. Ginsburg is ook een voorstander van het citeren van buitenlandse en internationale wetgeving. Dit standpunt bracht haar in discussie met mede-rechter Antonin Scalia en een aantal Republikeinse senatoren, die vonden dat de Amerikaanse grondwet niet geïnterpreteerd moet worden met behulp van buitenlandse wetten.
Ginsburg was een van de vier rechters die het in 2000 niet eens waren met de meerderheid van vijf rechters die de hertelling van de stemmen in de presidentsverkiezingen van 2000 staakten en zo de overwinning van George W. Bush bekrachtigden.
In 2018 verscheen er een documentaire over het leven van Ginsburg, RBG.[1]. Eveneens verscheen in 2018 een film over haar: On the Basis of Sex, waarin Felicity Jones de rol van Ginsburg speelt.[2]
Externe links
- Officiële biografie (Engels)
- ↑ CNN Films Presents: 'RBG', cnn.com
- ↑ (en)
On the Basis of Sex in de Internet Movie Database
· 
· 