Simone van Saarloos
| Simon(e) van Saarloos | ||||
|---|---|---|---|---|
.jpg)
| ||||
Van Saarloos (2014)
| ||||
| Algemene informatie | ||||
| Geboren | 19 mei 1990 | |||
| Geboorteplaats | Summit | |||
| Land |  Nederland
| |||
| Beroep | Filosoof, columniste, politica | |||
| Werk | ||||
| Jaren actief | 2013-heden | |||
| Dbnl-profiel | ||||
| Website | ||||
| ||||
Simon(e) van Saarloos (Summit (New Jersey), 19 mei 1990) is een Nederlands-Amerikaanse schrijfster, columniste en politica.
Biografie
Van Saarloos werd geboren in de Verenigde Staten. Ze is een dochter van classica en schrijfster Nynke Smits en natuurkundige en directeur van FOM Wim van Saarloos.[1] Ze groeide op in Nederland. Ze doorliep het Haags Montessori Lyceum en deed een tussenjaar aan de Winter's Mill High School in Maryland.[2] Ze studeerde vervolgens filosofie en literatuurwetenschappen aan de Universiteit van Amsterdam en de New School in New York. Ze speelde Rugby Sevens in Leiden en in het Nederlands damesrugbyteam. Na haar afstuderen in 2013 werd ze columniste bij NRC Handelsblad en later bij nrc.next waar drie werkdagen per week haar column verscheen. Ook presenteerde ze in het Amsterdams academisch-cultureel centrum SPUI25, samen met auteur Niña Weijers, van oktober 2013 tot voorjaar 2014 een maandelijkse talkshow, Weijers & Van Saarloos, de seksistische talkshow, met vrouwelijke gasten uit de kunst, cultuur, wetenschap en journalistiek, eerst op de zaal aan het Spui, nadien in de Club Odeon.
In haar boek Het monogame drama (2015) betoogde Van Saarloos dat monogamie een "contraproductieve houding" is die slechts "een verstikkende uiting is van onze hang naar veiligheid" en pleitte ze voor polyamorie.[3][4]
Van Saarloos was op 9 augustus 2015 de jongste Zomergast ooit en in september 2016 hield ze de jaarlijkse Mosse-lezing.
Bij de Tweede Kamerverkiezingen van 15 maart 2017 stond ze als nummer 8 op de kandidatenlijst van de partij Artikel 1 van lijsttrekker Sylvana Simons.
Publicaties
- Ik deug/deug niet (2015)
- Het monogame drama (2015)
- De vrouw die (2016)
- Enz. Het Wildersproces (2018)
Externe links
Referentie
Bronnen, noten en/of referenties
|
