Naar inhoud springen

Sint-Augustinuskerk (Elsloo)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Sint-Augustinuskerk
Sint-Augustinuskerk
Plaats Elsloo
Denominatie rooms-katholiek
Gewijd aan Sint-Augustinus
Coördinaten 50° 57′ NB, 5° 46′ OL
Gebouwd in 1848-49
Monumentale status rijksmonument
Monumentnummer  34875
Architectuur
Architect(en) J.H.J. Dumoulin
Bouwmateriaal baksteen
Stijlperiode neoclassicisme
Lijst van rijksmonumenten in Elsloo
Portaal  Portaalicoon   Christendom

De Sint-Augustinuskerk is een kerkgebouw in Elsloo in de gemeente Stein in de Nederlandse provincie Limburg. De rooms-katholieke parochiekerk is gewijd aan Sint-Augustinus. De kerk staat op het hoogste punt van Elsloo aan de straat Op de Berg. Aan de zuidzijde van de kerk ligt het kerkhof met op het kerkhof de neoromaanse grafkapel familie De Geloes.

In 1400 werd er reeds melding gemaakt van een parochiekerk met twee altaren.[1]

In 1459 bouwde men een nieuwe kerk, die aan Onze-Lieve-Vrouw was toegewijd. In 1485 stonden er drie altaren in deze kerk.[1]

In de jaren 1840 brak men de oude aan Onze-Lieve-Vrouw gewijde kerk af. In de periode 1848-1949 bouwde men de huidige kerk naar een ontwerp van Jean Dumoulin.[1][2] De bouwmaterialen die overbleven werden gebruikt voor de Mariakapel van Catsop.

In 1862 bouwde men de klokkenverdieping van de toren.[1]

Tussen 1921-1935 kwam de kerk aan de rand van Elsloo te liggen als gevolg van het graven van het Julianakanaal.[3]

Op 17 september 1944 werd tijdens de Tweede Wereldoorlog de kerktoren en het dak van de kerk als gevolg van granaatvuur.[1]

In 1958-1959 bouwde men oostelijker in het dorp de Mariakerk met als doel om als hoofdkerk de functie van de Sint-Augustinuskerk over te nemen die dan bijkerk zou worden.[3]

Van 1963 tot 1965 werd de kerk gerestaureerd.[1] Sinds 1967 is het gebouw een rijksmonument.[2]

De niet-georiënteerde bakstenen kerk bestaat uit een ingebouwde toren in het zuiden, een driebeukig schip met pseudobasilicale opstand en vijf traveeën en een rondgesloten koor met één travee. De vierkante toren heeft een torenspits met erkertorentjes met balustrade, twee galmgaten met galmborden aan iedere zijde en vormt de toegang tot de kerk. De vijfde travee van het schip wordt door de toren ingenomen. In de zuidgevel zijn in twee nissen beelden geplaatst van de twee patroonheiligen van het dorp: Sint-Augustinus van Hippo en Sint-Gillis. Het schip en het koor hebben rondboogvensters en een samengesteld zadeldak.

De kerk heeft een fraai neoclassicistisch interieur met gestucte tongewelven. Het hoofdaltaar is afkomstig uit de Augustijnenkerk in Maastricht en is waarschijnlijk begin-19e-eeuws. De zijaltaren zijn barok (1e helft 18e eeuw). De preekstoel in Lodewijk XVI-stijl is afkomstig uit de Sint-Servaaskerk in Maastricht en is waarschijnlijk door Mathias Soiron ontworpen. De biechtstoelen (ca. 1700) zijn afkomstig uit de voormalige Jezuïetenkerk te Roermond. Het doopvont is romaans (12e eeuw).

Beeldhouwkunst

[bewerken | brontekst bewerken]

De Sint-Augustinuskerk bezit diverse laatgotische beelden, onder andere een triomfkruis met corpus (ca. 1500) en beelden van de Heilige Barbara (ca. 1500) en Catharina (ca. 1525).

In de kerk bevindt zich een Maaslandse Anna te Drieën van de zogenaamde Meester van Elsloo. Het beeld was rond 1850 vanuit de Munsterkerk in Roermond naar Elsloo gekomen, naar de toen nieuw gebouwde kerk. Het beeld werd de naamgever van de onbekende beeldensnijder, die het beeld omstreeks 1500 maakte, maar het niet signeerde. In 1940 publiceerde de net in Nijmegen afgestudeerde Joseph Timmers, later bekend geworden als prof. dr. J.J.M. Timmers een artikel in het tijdschrift Oud-Holland met de titel 'Een onbekend beeldsnijder der 16e eeuw: de "Meester van Elsloo"'. In het artikel introduceerde hij de noodnaam Meester van Elsloo voor een groep laat-middeleeuwse beeldensnijders, die onder andere het beeld in Elsloo hadden vervaardigd. Later werden door hem en anderen tientallen andere beelden aan dit Maaslandse atelier toegeschreven.

Zie de categorie Augustinuskerk (Elsloo (L)) van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.