Kunstgas: verschil tussen versies
k Invulling parameters sjabloon |
Koe & wei verduidelijkt, elektrolyse gecorrigeerd en aangevuld. Wf. |
||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
'''Kunstgas''' is industrieel geproduceerd gas dat gebruikt wordt als [[Energiedrager (techniek)|energiedrager]]. |
'''Kunstgas''' is industrieel geproduceerd gas dat gebruikt wordt als [[Energiedrager (techniek)|energiedrager]]. Er zijn diverse varianten. Een daarvan bestaat voornamelijk uit [[methaan]]gas en lijkt op [[aardgas]], maar is geen [[fossiele brandstof]]: het wordt door de mens geproduceerd met veelal [[duurzame energie]]. Met centraal opgewekte energie wordt [[kooldioxide]] en [[water]] omgezet in kunstgas en [[dizuurstof|zuurstof]], bij voorbeeld met [[Power-to-Gas|power to gas]]. Bij [[verbranding]] vormen kunstgas en zuurstof lokaal weer energie, kooldioxide en water. Deze cyclus brengt geen fossiele kooldioxide in de lucht. Het bestaande aardgasnetwerk kan zo worden hergebruikt. Een alternatief is de productie van [[diwaterstof|waterstof]], waarvoor de bestaande aardgasleidingen echter niet geschikt zijn. |
||
== Techniek == |
== Techniek == |
||
De [[reactievergelijking]] |
De [[reactievergelijking]] voor de vorming van kunstmatig methaan is: <chem>CO2 + 2 H2O -> CH4 + 2 O2</chem> Dit nettoproces komt ook in de natuur voor, bijvoorbeeld in een wei met een koe, weliswaar met vele tussenstappen: gras zet kooldioxide via [[fotosynthese]] om in [[koolhydraat|koolhydraten]], waaruit de koe methaan produceert. |
||
Bij kleinschalige praktijkproeven is een ander gas geproduceerd: [[diwaterstof|waterstof]], dat werd gewonnen door [[Waterstofproductie#Elektrolyse|elektrolyse van water]]: van 2007 tot 2011 op [[Ameland]] en sinds 2013 in het dorp [[Rozenburg (Zuid-Holland)|Rozenburg]], in de gemeente Rotterdam.<ref>{{Citeer web|url=https://www.cobouw.nl/bouwbreed/nieuws/2014/10/stedin-maakt-werk-van-kunstgas-101160336|titel=Stedin maakt werk van ‘kunstgas’ - Cobouw|bezochtdatum=2019-05-06|auteur=|achternaam=Quist|voornaam=Jean|datum=2014-10-03|werk=Cobouw.nl {{!}} Bouwbreed|uitgever=Vakmedianet|taal=}}</ref><ref>{{Citeer web|url=https://www.stedin.net/over-stedin/duurzaamheid-en-innovaties/een-nieuw-energiesysteem/power2gas|titel=Power2Gas : Elektriciteit omzetten in waterstof {{!}} Stedin|bezochtdatum=2019-05-06|auteur=|datum=|werk=www.stedin.net|uitgever=Stedin|taal=}}</ref> Voor het grootschalig maken van kunstgas wordt gedacht aan een chemisch industrieel proces, zoals de [[zink-zinkoxidecyclus]].{{Bron?|Wie denkt daaraan? Waaruit blijkt dat?|2019|05|08}} Het is nog niet duidelijk welk proces op welke schaal het best gebruikt kan worden voor het maken van energiedragend gas. |
|||
== Historie == |
== Historie == |
||
Van 1965 tot 2015 [[Aardgaswinning in Nederland|profiteerde Nederland van de gaswinning]] uit het [[aardgasveld van Slochteren]]. Dit was een goedkope en betrouwbare energiebron, maar in de 21e eeuw kwam het einde van de gasbel in zicht en kregen nadelen, zoals de [[Gaswinningsproblematiek Groningen|gasbevingen in met name Groningen]] en de [[Opwarming van de Aarde|klimaatopwarming]] meer aandacht. Bij het zoeken naar alternatieven bleek niet alleen het vinden van energie een probleem, maar ook de distributie naar woonhuizen. Het elektriciteitsnet heeft daar niet voldoende capaciteit voor als het bestaande gasdistributienetwerk buiten gebruik raakt. Volgens [[Richard van de Sanden]], hoogleraar experimentele plasmafysica, is |
Van 1965 tot 2015 [[Aardgaswinning in Nederland|profiteerde Nederland van de gaswinning]] uit het [[aardgasveld van Slochteren]]. Dit was een goedkope en betrouwbare energiebron, maar in de 21e eeuw kwam het einde van de gasbel in zicht en kregen nadelen, zoals de [[Gaswinningsproblematiek Groningen|gasbevingen in met name Groningen]] en de [[Opwarming van de Aarde|klimaatopwarming]] meer aandacht. Bij het zoeken naar alternatieven bleek niet alleen het vinden van energie een probleem, maar ook de distributie naar woonhuizen. Het elektriciteitsnet heeft daar niet voldoende capaciteit voor als het bestaande gasdistributienetwerk buiten gebruik raakt. Volgens [[Richard van de Sanden]], hoogleraar experimentele [[plasmafysica]], is kunstmatig methaangas een van de mogelijke oplossingen.<ref>{{Citeer web|url=https://www.trouw.nl/groen/he-een-windmolen-kan-ook-gas-maken-~aab5a549/|titel=Hé, een windmolen kan ook gas maken!|bezochtdatum=2019-05-06|achternaam=Straver|voornaam=Frank|datum=2018-02-01|werk=Trouw|taal=nl}}</ref> |
||
{{Appendix|bron}} |
{{Appendix|bron}} |
||
Versie van 12 mei 2019 22:50
Kunstgas is industrieel geproduceerd gas dat gebruikt wordt als energiedrager. Er zijn diverse varianten. Een daarvan bestaat voornamelijk uit methaangas en lijkt op aardgas, maar is geen fossiele brandstof: het wordt door de mens geproduceerd met veelal duurzame energie. Met centraal opgewekte energie wordt kooldioxide en water omgezet in kunstgas en zuurstof, bij voorbeeld met power to gas. Bij verbranding vormen kunstgas en zuurstof lokaal weer energie, kooldioxide en water. Deze cyclus brengt geen fossiele kooldioxide in de lucht. Het bestaande aardgasnetwerk kan zo worden hergebruikt. Een alternatief is de productie van waterstof, waarvoor de bestaande aardgasleidingen echter niet geschikt zijn.
Techniek
De reactievergelijking voor de vorming van kunstmatig methaan is: Dit nettoproces komt ook in de natuur voor, bijvoorbeeld in een wei met een koe, weliswaar met vele tussenstappen: gras zet kooldioxide via fotosynthese om in koolhydraten, waaruit de koe methaan produceert.
Bij kleinschalige praktijkproeven is een ander gas geproduceerd: waterstof, dat werd gewonnen door elektrolyse van water: van 2007 tot 2011 op Ameland en sinds 2013 in het dorp Rozenburg, in de gemeente Rotterdam.[1][2] Voor het grootschalig maken van kunstgas wordt gedacht aan een chemisch industrieel proces, zoals de zink-zinkoxidecyclus.[bron?] Het is nog niet duidelijk welk proces op welke schaal het best gebruikt kan worden voor het maken van energiedragend gas.
Historie
Van 1965 tot 2015 profiteerde Nederland van de gaswinning uit het aardgasveld van Slochteren. Dit was een goedkope en betrouwbare energiebron, maar in de 21e eeuw kwam het einde van de gasbel in zicht en kregen nadelen, zoals de gasbevingen in met name Groningen en de klimaatopwarming meer aandacht. Bij het zoeken naar alternatieven bleek niet alleen het vinden van energie een probleem, maar ook de distributie naar woonhuizen. Het elektriciteitsnet heeft daar niet voldoende capaciteit voor als het bestaande gasdistributienetwerk buiten gebruik raakt. Volgens Richard van de Sanden, hoogleraar experimentele plasmafysica, is kunstmatig methaangas een van de mogelijke oplossingen.[3]
Bronnen
|