Henry Stimson: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
|||
| Regel 8: | Regel 8: | ||
==Stimson en het Proces van Neurenberg== |
==Stimson en het Proces van Neurenberg== |
||
Binnen de Verenigde Staten was onenigheid over de behandeling en berechting van oorlogsmisdadigers na de Tweede Wereldoorlog. [[Henry Morgenthau]], de minister van Financiën wilde dat oorlogsmisdadigers geïdentificeerd en snel geëxecuteerd werden. Stimson daarentegen was voorstander van een Internationaal Tribunaal. Aan de verdachten moest de aanklacht bekend gemaakt worden, ze hadden het recht om gehoord te worden en konden getuigen oproepen ter verdediging. Deze opzet was verenigbaar met [[Bill of Rights (Verenigde Staten)|Bill of Rights]]Stimson kon deze eis neerleggen omdat het verzamelen van de bewijslast tegen de verdachten onder zijn ministerie viel. Deze eisen zijn uiteindelijk de opzet geworden voor het [[Proces van Neurenberg]].<ref>Richard Overy, ''De Verhoren. De nazi-elite ondervraagd'' (Amsterdam 2002) 32.</ref> |
Binnen de Verenigde Staten was onenigheid over de behandeling en berechting van oorlogsmisdadigers na de Tweede Wereldoorlog. [[Henry Morgenthau]], de minister van Financiën wilde dat oorlogsmisdadigers geïdentificeerd en snel geëxecuteerd werden. Stimson daarentegen was voorstander van een Internationaal Tribunaal. Aan de verdachten moest de aanklacht bekend gemaakt worden, ze hadden het recht om gehoord te worden en konden getuigen oproepen ter verdediging. Deze opzet was verenigbaar met [[Bill of Rights (Verenigde Staten)|Bill of Rights]]. Stimson kon deze eis neerleggen omdat het verzamelen van de bewijslast tegen de verdachten onder zijn ministerie viel. Deze eisen zijn uiteindelijk de opzet geworden voor het [[Proces van Neurenberg]].<ref>Richard Overy, ''De Verhoren. De nazi-elite ondervraagd'' (Amsterdam 2002) 32.</ref> |
||
== De "redder" van Kyōto == |
== De "redder" van Kyōto == |
||
Stimson was als minister van Oorlog vanaf 1940 betrokken bij het [[Manhattanproject (operatie)|Manhattanproject]], de operatie waarmee de Verenigde Staten tijdens de Tweede Wereldoorlog de [[Kernwapen|atoombom]] ontwikkelde.<ref>David McCullough (1992): ''Truman'', Simon & Schuster, New York (ISBN 0671456547)</ref> |
Stimson was als minister van Oorlog vanaf 1940 betrokken bij het [[Manhattanproject (operatie)|Manhattanproject]], de operatie waarmee de Verenigde Staten tijdens de Tweede Wereldoorlog de [[Kernwapen|atoombom]] ontwikkelde.<ref>David McCullough (1992): ''Truman'', Simon & Schuster, New York (ISBN 0671456547)</ref> |
||
Versie van 23 nov 2015 20:58
Henry Lewis Stimson (New York City, 21 september 1867, Long Island, 20 oktober 1950) was een Amerikaans politicus.
Stimson was minister van oorlog in de regering van Taft van 1911 tot 1913 en gouverneur-generaal van de Filipijnen (1927 tot 1929). Hij werd minister van Buitenlandse Zaken in de regering van Hoover van 1929 tot 1933 en voor een tweede keer minister van Oorlog van 1940 tot 1945 in de regeringen van Roosevelt en Truman.
Stimson-doctrine
Na de verovering van Mantsjoekwo door Japan in 1931, lanceerde Stimson de doctrine dat een staat die door een leger is veroverd, niet diplomatiek erkend kan worden.
Stimson en het Proces van Neurenberg
Binnen de Verenigde Staten was onenigheid over de behandeling en berechting van oorlogsmisdadigers na de Tweede Wereldoorlog. Henry Morgenthau, de minister van Financiën wilde dat oorlogsmisdadigers geïdentificeerd en snel geëxecuteerd werden. Stimson daarentegen was voorstander van een Internationaal Tribunaal. Aan de verdachten moest de aanklacht bekend gemaakt worden, ze hadden het recht om gehoord te worden en konden getuigen oproepen ter verdediging. Deze opzet was verenigbaar met Bill of Rights. Stimson kon deze eis neerleggen omdat het verzamelen van de bewijslast tegen de verdachten onder zijn ministerie viel. Deze eisen zijn uiteindelijk de opzet geworden voor het Proces van Neurenberg.[1]
De "redder" van Kyōto
Stimson was als minister van Oorlog vanaf 1940 betrokken bij het Manhattanproject, de operatie waarmee de Verenigde Staten tijdens de Tweede Wereldoorlog de atoombom ontwikkelde.[2] Hij was voorstander van het gebruik van de atoombom tegen Japan, maar verzette zich krachtig tegen de vernietiging van Kyōto, de stad waar hij 30 jaar eerder op huwelijksreis was geweest, maar die bovenaan stond op de zwarte lijst van de legerstaf. Ten slotte werden in augustus 1945 Hiroshima en Nagasaki gebombardeerd. Hij werd onderscheiden met de normaal aan militairen verleende Army Distinguished Service Medal.
Bronnen, noten en/of referenties
|
· 
· 
