Tabascoschildpad
| Tabascoschildpad IUCN-status: Kritiek[1] (2006) | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| Soort | |||||||||||||||
| Dermatemys mawii Gray, 1847 | |||||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||||
Tabascoschildpad op  Wikispecies
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
De tabascoschildpad (Dermatemys mawii) is een grote schildpad uit de monotypische familie tabascoschildpadden (Dermatemydidae).[2] De soort werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven door John Edward Gray in 1847. Later werd de wetenschappelijke naam Emys mawii gebruikt.
De tabascoschildpad is een van de sterkst bedreigde schildpadden ter wereld.
Uiterlijke kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]
De tabascoschildpad is te herkennen aan het aan de voorzijde bollere schild dat naar achteren toe langzaam afloopt en enigszins aan een brandweerhelm doet denken. De gemiddelde carapaxlengte ligt rond de 40 tot 60 centimeter, maximaal 65 centimeter. De klauwen lijken uit een enkele, zeer brede teen te bestaan door de grote en dikke zwemvliezen. Verder heeft deze schildpad een puntige snuit, een gele buik en op iedere schildplaat een lichte streep die naar de rand wijst. Volwassen exemplaren hebben een duidelijk oranje bovenzijde van de kop die bij de juvenielen nog niet gekleurd is en langzaam duidelijker wordt. Jongere dieren hebben een iets andere schildvorm en dunnere zwemvliezen, en eten waarschijnlijk weleens kleine dieren of aas.
Voorkomen[bewerken | brontekst bewerken]
De tabascoschildpad komt voor in Zuid- en Midden-Amerika van Mexico tot Guatemala. De naam is te danken aan de Mexicaanse staat Tabasco. De habitat bestaat uit heldere rivieren, meren en grote sloten. Hij komt voor in drie van elkaar afgescheiden stroomgebieden. Ondanks de fysieke scheiding zijn de verschillende populaties niet genetisch van elkaar af te zonderen. De onderzoekers zien als mogelijke oorzaak het kweken van de schildpadden door de Maya's, die de dieren tot ver uit hun oorspronkelijke leefgebied konden transporteerden. Ontsnapte exemplaren zouden genetische afzondering hebben verhinderd.[3]
Levenswijze[bewerken | brontekst bewerken]
De tabascoschildpad is sterk aan water gebonden, en komt er alleen uit om eieren af te zetten. Vrijwel alle andere schildpaddensoorten zonnen ook op het land, al is het maar op een tak boven het water. Deze soort is echter in tegenstelling tot de meeste andere schildpadden een nachtdier dat zich overdag schuilhoudt onder water. Het dier is volledig vegetarisch en eet waterplanten, loof- en koolsoorten en fruit. Omdat deze soort kwetsbaar en beschermd is, is er niet veel bekend over de levenswijze omdat de schildpad zelden in gevangenschap wordt gehouden.
Bronvermelding[bewerken | brontekst bewerken]
|