Naar inhoud springen

Thiago Motta

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Thiago Motta
Thiago Motta
Persoonlijke informatie
Volledige naam Thiago Motta Santon Olivares
Geboortedatum 28 augustus 1982
Geboorteplaats São Bernardo do Campo, Brazilië
Nationaliteit Italiaanse
Lengte 188 cm
Positie Middenvelder
Clubinformatie
Voetbalcarrière geëindigd in 2018
Huidige club Vlag van Italië Juventus
Functie Hoofdtrainer
Contract tot 30 juni 2027
Jeugd
1997–1999 Vlag van Brazilië Clube Atlético Juventus
Senioren *
Seizoen Club W (G)
1999–2002
2001–2007
2007–2008
2008–2009
2009–2012
2012–2018
Vlag van Spanje Barcelona B
Vlag van Spanje Barcelona
Vlag van Spanje Atlético Madrid
Vlag van Italië Genoa
Vlag van Italië Internazionale
Vlag van Frankrijk Paris Saint-Germain
78(11)
95(6)
5(0)
27(6)
55(11)
161(8)
Interlands **
1999
2003 
2011–2016
Vlag van Brazilië Brazilie –17
Vlag van Brazilië Brazilië
Vlag van Italië Italië
3(1)
2(0)
30(1)
Getrainde teams
2018–2019
2019
2021–2022
2022–2024
2024–
Vlag van Frankrijk Paris Saint-Germain –19
Vlag van Italië Genoa
Vlag van Italië Spezia
Vlag van Italië Bologna
Vlag van Italië Juventus

* Bijgewerkt op 12 juni 2024
** Bijgewerkt op 12 juni 2024
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Thiago Motta Santon Olivares (São Bernardo do Campo, 28 augustus 1982), beter bekend als Thiago Motta is een in Braziliaans-Italiaans voormalig voetballer en huidig voetbaltrainer die doorgaans als verdedigende middenvelder speelde. Hij is momenteel de hoofdtrainer van Juventus. Motta debuteerde in 2011 in het Italiaans voetbalelftal.

Motta kwam in juni 1999 van het Braziliaanse CA Juventus naar de jeugdopleiding (cantera) van FC Barcelona op voorspraak van Llorenç Serra Ferrer, destijds technische directeur van de cantera. Motta ging voor Barça B spelen en in juni 2000 speelde hij in het eerste elftal tijdens de gewonnen finale van de Copa de Catalunya tegen CE Mataró. In de zomer van 2000 nam Serra Ferrer, inmiddels hoofdcoach van de Catalaanse club, de Braziliaan mee op trainingskamp naar Nederland. Motta speelde onder andere in het oefenduel tegen Quick Amersfoort, waarin hij de openingstreffer maakte. Zijn officiële debuut was op 3 oktober 2001 in de Primera División tegen Real Mallorca. Op 10 oktober volgde zijn eerste Europese duel in de UEFA Champions League tegen Olympique Lyon. Mede door blessures van andere spelers kwam Motta in zijn debuutseizoen 2001/02 regelmatig als basisspeler in actie. Vanaf 2002 behoorde Motta definitief bij de eerste selectie, maar sindsdien is hij regelmatig uitgeschakeld door blessures. Zijn zwaarste kwetsuur liep de Braziliaan op in het seizoen 2004/05 toen hij op 11 september 2004 tegen Sevilla FC zijn linkerkniebanden ernstig beschadigde. Aan het einde van het seizoen kon hij zijn rentree maken. Motta veroverde met FC Barcelona twee landstitels (2005, 2006), tweemaal de Supercopa (2005, 2006), vier Copas de Catalunya (2000, 2003, 2004, 2007) en de UEFA Champions League (2006). Na de komst van Yaya Touré in 2007 als nieuwe verdedigende middenvelder mocht Motta vertrekken bij FC Barcelona. Atlético Madrid werd zijn nieuwe club. De verdediger tekende een contract voor een jaar. Na een jaar besloot Atlético Madrid de speler een nieuw contract aan te bieden gebaseerd op optredens in het eerste elftal, dit door de vele blessures een jaar eerder. De speler besloot hier niet op in te gaan en derhalve was hij sinds de zomer zonder club. Motta hield zijn conditie op peil bij Atlético Madrid. Nadat hij zich in het seizoen 2008/09 als speler van Genoa FC positief onderscheidde, tekende hij in juli 2009 voor vier seizoenen bij de dan regerend landskampioen Internazionale. Met Inter won Motta in zijn eerste seizoen de landstitel, de Coppa Italia en de UEFA Champions League, het winnen van deze drie prijzen wordt ook wel de treble genoemd. Motta kreeg in de halve finale van Champions League een rode kaart voor een overtreding op Sergio Busquets, waardoor hij de finale miste. Dit incident kreeg veel aandacht wegens een vermeende schwalbe van Busquets. In januari 2012 tekende Motta bij Paris Saint-Germain. Daarmee won in zijn eerste tweeënhalf jaar bij de club negen nationale prijzen, waaronder drie opeenvolgende landskampioenschappen. Hij verlengde in augustus 2015 zijn contract in de Franse hoofdstad tot medio 2017.[1] Hij plakte hier nog een jaar aan vast en kondigde in 2018 zijn afscheid als profvoetballer aan. Kort na zijn pensioen kondigde de Franse club aan de Braziliaan te hebben aangesteld als hoofdtrainer van Paris Saint-Germain onder 19.[2]

Interlandcarrière

[bewerken | brontekst bewerken]

Motta maakte zijn debuut in het Braziliaans elftal op de CONCACAF Gold Cup van 2003. De Goddelijke Kanaries namen destijds met een reserveteam deel aan het toernooi zonder de gebruikelijke sterspelers als Ronaldinho, Ronaldo en Rivaldo. Naast Motta behoorden echter ook latere sterren als Júlio Baptista, Robinho en Kaká tot het elftal dat op de Gold Cup speelde. Op 13 juni speelde Motta zijn eerste interland tegen Mexico als invaller voor Ewerthon na 54 minuten. Twee dagen later speelde hij tegen Honduras zijn tweede en laatste wedstrijd voor Brazilië. Ditmaal verving hij na 55 minuten Robinho.

Motta nam met Italië deel aan het Europees kampioenschap 2012 in Polen en Oekraïne, waar de ploeg van bondscoach Cesare Prandelli de finale bereikte. Daarin verloor La Squadra Azzurra met 4–0 van titelverdediger Spanje. Motta viel in de 57ste minuut in voor Riccardo Montolivo, maar moest vijf minuten later met een hamstringblessure van het veld. Omdat Prandelli al drie keer had gewisseld, moest Italië verder met tien man.[3] Op 23 mei 2016 werd Motta opgenomen in de selectie voor het Europees kampioenschap voetbal 2016 in Frankrijk.[4] Italië werd in de kwartfinale na strafschoppen uitgeschakeld door Duitsland.

Voetbaltrainer

[bewerken | brontekst bewerken]

Nadat Motta het hoogste jeugdelftal van Paris Saint-Germain had gecoacht, werd hij in de herfst van 2019 aangesteld als opvolger van de ontslagen Aurelio Andreazzoli bij Genoa. Op 28 december 2019 maakte Genoa bekend de samenwerking met Motta per direct te beëindigen vanwege de tegenvallende resultaten. Hij werd opgevolgd door Davide Nicola.[5]

Seizoen Club Competitie Competitie Beker Internationaal Overig Totaal
Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp.
2001/02 FC Barcelona Vlag van Spanje Primera División 18 1 1 0 7 0 26 1
2002/03 21 3 1 0 13 2 35 5
2003/04 20 1 1 0 5 1 26 2
2004/05 8 0 0 0 0 0 8 0
2005/06 15 1 1 1 7 0 0 0 23 2
2006/07 14 0 4 0 7 0 4 0 27 0
2007/08 Atlético Madrid 6 0 2 0 2 0 10 0
2008/09 Genoa CFC Vlag van Italië Serie A 27 6 0 0 27 6
2009/10 Internazionale 26 4 5 0 8 0 1 0 40 4
2010/11 19 4 3 0 5 1 2 0 29 5
2011/12 10 3 1 0 2 0 1 0 14 3
Paris Saint-Germain Vlag van Frankrijk Ligue 1 14 2 2 0 0 0 0 0
2012/13 12 1 1 0 2 0 15 1
2013/14 32 3 5 1 9 2 1 0 47 5
2014/15 27 0 4 0 6 0 1 0 38 0
2015/16 32 1 4 0 9 0 0 0 45 0
2016/17 30 0 6 1 5 0 1 0 42 1
2017/18 19 1 4 0 4 0 1 0 28 1
Totaal 350 31 45 3 91 6 11 0 497 40
Competitie
Aantal Jaren
Vlag van Spanje FC Barcelona
UEFA Champions League 2005/06
Primera División 2004/05, 2005/06
Supercopa de España 2006
Vlag van Italië Internazionale
UEFA Champions League 2009/10
FIFA Club World Cup 2010
Serie A 2009/10
Coppa Italia 2009/10, 2010/11
Supercoppa Italiana 2010
Vlag van Frankrijk Paris Saint-Germain
Ligue 1 2012/13, 2013/14, 2014/15, 2015/16, 2017/18
Coupe de France 2014/15, 2015/16, 2016/17, 2017/18
Coupe de la Ligue 2013/14, 2014/15, 2015/16, 2016/17
Trophée des Champions 2013, 2014, 2015, 2016, 2017
Competitie Winnaar Runner-up Derde
Aantal Jaren Aantal Jaren Aantal Jaren
Vlag van Brazilië Brazilië onder 17
CONMEBOL Sudamericano onder 17 Goud 1997
Vlag van Italië Italië
UEFA EK Zilver 2012