Alessandro Florenzi

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Alessandro Florenzi
Florenzi in 2014 als speler van AS Roma
Persoonlijke informatie
Volledige naam Alessandro Florenzi
Geboortedatum 11 maart 1991
Geboorteplaats Rome, Vlag van Italië Italië
Lengte 173 cm
Been Rechts
Positie Rechtsback
Clubinformatie
Huidige club Vlag van Italië AC Milan
Contract tot 30 juni 2023 (bij AS Roma)
Verhuurd tot 30 juni 2022
Jeugd
1995–2000
2000–2002
2002–2010
Vlag van Italië Atletico Acilia
Vlag van Italië Lodigiani
Vlag van Italië AS Roma
Senioren *
Seizoen Club W (G)
2010–
2011–2012
2020
2020–2021
2021–
Vlag van Italië AS Roma
Vlag van Italië Crotone
Vlag van Spanje Valencia
Vlag van Frankrijk Paris SG
Vlag van Italië AC Milan
227(25)
35(11)
12(0)
21(2)
0(0)
Interlands **
2010–2011
2011–2013
2012–2022
Vlag van Italië Italië –20
Vlag van Italië Italië –21
Vlag van Italië Italië
4(0)
18(5)
45(2)

* Bijgewerkt op 21 augustus 2021
** Bijgewerkt op 15 augustus 2021
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Alessandro Florenzi (Rome, 11 maart 1991) is een Italiaans voetballer die doorgaans speelt als rechtsback. Hij stroomde in 2010 door vanuit de jeugd van AS Roma. In 2012 debuteerde Florenzi in het Italiaans voetbalelftal.

Clubcarrière[bewerken | brontekst bewerken]

Florenzi speelde in de jeugd van Atletico Acilia en Lodigiani. In 2002 sloot hij zich aan bij de jeugdopleiding van AS Roma. Zijn debuut in het eerste elftal maakte hij op 22 mei 2011, toen in eigen huis met 3–1 gewonnen werd van Sampdoria. Drie minuten voor het einde van de wedstrijd liet coach Vincenzo Montella hem invallen voor Francesco Totti, die met één doelpunt en twee assists betrokken was geweest bij alle drie de doelpunten van Roma.[1] In de zomer van 2011 werd hij voor één seizoen op huurbasis gestald bij Crotone, dat uitkwam in de Serie B.[2] Voor Crotone debuteerde de middenvelder op 27 augustus 2011, toen met 1–2 verloren werd van Livorno. Tijdens dit duel tekende de Italiaan ook direct voor zijn eerste doelpunt in het professionele voetbal.[3] In het seizoen 2011/12 kwam Florenzi uiteindelijk tot elf doelpunten in vijfendertig competitiewedstrijden. Na het ene seizoen betaalde Crotone circa een kwart miljoen euro om Florenzi over te nemen. Nog geen maand later betaalde AS Roma het vijfvoudige om zich opnieuw te verzekeren van de diensten van Florenzi.[4] Die verklaarde later graag terug te keren naar Rome, waar hij indruk wilde maken.[5]

Na zijn terugkeer, mocht Florenzi op 2 september 2012 voor het eerst in de basis beginnen bij AS Roma. Op bezoek bij Internazionale mocht hij van Zdeněk Zeman op een middenrif met Daniele De Rossi en Panagiotis Tachtsidis beginnen. Na vijftien minuten wist hij de score te openen, op aangeven van Totti. Antonio Cassano maakte net voor rust gelijk en Pablo Osvaldo en Marquinho haalden de overwinning voor Roma binnen.[6] In januari 2015 verlengde Florenzi zijn contract bij AS Roma tot medio 2019.[7] Op 16 september 2015 maakte Florenzi een doelpunt in de UEFA Champions League door de bal vanaf de middellijn over Marc-André ter Stegen, de doelman van Barcelona heen te schieten. De ploegen speelden uiteindelijk met 1–1 gelijk.[8] Dit doelpunt werd in november genomineerd voor de FIFA Ferenc Puskás Award. Florenzi's doelpunt werd uiteindelijk derde in deze verkiezing, achter doelpunten van Wendell Lira en Lionel Messi.[9]

Clubstatistieken[bewerken | brontekst bewerken]

Seizoen Club Competitie Competitie Beker Internationaal Totaal
Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp.
2010/11 Vlag van Italië AS Roma Serie A 1 0 0 0 1 0
2011/12 Vlag van Italië Crotone Serie B 35 11 2 0 37 11
2012/13 Vlag van Italië AS Roma Serie A 36 3 3 1 39 4
2013/14 38 6 4 0 42 6
2014/15 35 5 1 0 9 0 45 5
2015/16 33 7 1 0 8 1 42 8
2016/17 9 0 0 0 4 1 13 1
2017/18 32 1 0 0 10 0 42 1
2018/19 29 3 1 0 8 0 38 3
2019/20 14 0 2 0 2 0 18 0
Vlag van Spanje Valencia CF La Liga 12 0 1 0 1 0 14 0
2020/21 Vlag van Frankrijk Paris Saint-Germain Ligue 1 8 2 0 0 4 0 12 2
2021/22 Vlag van Italië AC Milan Serie A 0 0 0 0 0 0 0 0
Totaal 282 38 15 1 46 2 343 41

Bijgewerkt tot en met het seizoen 2019/20.[10]

Interlandcarrière[bewerken | brontekst bewerken]

Op 6 september 2011 maakte Florenzi zijn debuut voor Italië –21. Uiteindelijk kwam de middenvelder voor achttien optredens namens de Italiaanse beloften, voor wie hij vijf doelpunten wist te maken. Op 14 november 2012 debuteerde hij voor Italië in de oefeninterland tegen Frankrijk, dat met 1–2 won in het Stadio Ennio Tardini in Parma. Florenzi viel in die wedstrijd na vijftig minuten in voor Riccardo Montolivo (AC Milan).[11] In de zomer van 2013 werd Florenzi opgenomen in de selectie van Italië –21 voor het EK –21 in Israël. De Italianen wisten de finale te halen, waarin Spanje te sterk bleek. Florenzi speelde in alle zes de wedstrijden mee. Tegen het gastland (4–0) maakte de middenvelder de vierde treffer, nadat Riccardo Saponara en Manolo Gabbiadini (tweemaal) al doel getroffen hadden.[12] Op 15 oktober 2013 tekende Florenzi voor zijn eerste interlanddoelpunt, toen met 2–2 gelijkgespeeld werd tegen Armenië. Na vierentwintig minuten maakte hij de gelijkmaker, nadat Joera Movsisjan de 0–1 had gemaakt. Na de goal van Florenzi scoorden ook Henrikh Mkhitarian en Mario Balotelli.[13] Bondscoach Cesare Prandelli nam de middenvelder niet op in zijn selectie voor het WK 2014.[14] Zijn opvolger, Antonio Conte, nam hem op 23 mei 2016 wel op in de selectie voor het Europees kampioenschap voetbal 2016 in Frankrijk.[15] Italië werd in de kwartfinale na strafschoppen uitgeschakeld door Duitsland.

Interlands van Alessandro Florenzi voor Vlag van Italië Italië
Datum Wedstrijd Uitslag Competitie Goals
Als speler bij Vlag van Italië AS Roma
1. 14 november 2012 Vlag van Italië ItaliëFrankrijk Vlag van Frankrijk 1 – 2 Vriendschappelijk
2. 6 februari 2013 Vlag van Nederland NederlandItalië Vlag van Italië 1 – 1 Vriendschappelijk
3. 14 augustus 2013 Vlag van Italië ItaliëArgentinië Vlag van Argentinië 1 – 2 Vriendschappelijk
4. 15 oktober 2013 Vlag van Italië ItaliëArmenië Vlag van Armenië 2 – 2 Kwalificatie WK 2014 Goal 24'
5. 9 september 2014 Vlag van Noorwegen NoorwegenItalië Vlag van Italië 0 – 2 Kwalificatie EK 2016
6. 10 oktober 2014 Vlag van Italië ItaliëAzerbeidzjan Vlag van Azerbeidzjan 2 – 1 Kwalificatie EK 2016
7. 13 oktober 2014 Vlag van Malta MaltaItalië Vlag van Italië 0 – 1 Kwalificatie EK 2016
8. 31 maart 2015 Vlag van Italië ItaliëEngeland Vlag van Engeland 1 – 1 Vriendschappelijk
9. 6 september 2015 Vlag van Italië ItaliëBulgarije Vlag van Bulgarije 1 – 0 Kwalificatie EK 2016
10. 10 oktober 2015 Vlag van Azerbeidzjan AzerbeidzjanItalië Vlag van Italië 1 – 3 Kwalificatie EK 2016
11. 13 oktober 2015 Vlag van Italië ItaliëNoorwegen Vlag van Noorwegen 2 – 1 Kwalificatie EK 2016 Goal 73'
12. 13 november 2015 Vlag van België BelgiëItalië Vlag van Italië 3 – 1 Vriendschappelijk
13. 17 november 2015 Vlag van Italië ItaliëRoemenië Vlag van Roemenië 2 – 2 Vriendschappelijk
14. 24 maart 2016 Vlag van Italië ItaliëSpanje Vlag van Spanje 1 – 1 Vriendschappelijk
15. 29 maart 2016 Vlag van Duitsland DuitslandItalië Vlag van Italië 4 – 1 Vriendschappelijk
16. 29 mei 2016 Vlag van Italië ItaliëSchotland Vlag van Schotland 1 – 0 Vriendschappelijk
17. 6 juni 2016 Vlag van Italië ItaliëFinland Vlag van Finland 2 – 0 Vriendschappelijk
18. 17 juni 2016 Vlag van Italië ItaliëZweden Vlag van Zweden 1 – 0 EK 2016
19. 22 juni 2016 Vlag van Italië ItaliëIerland Vlag van Ierland 0 – 1 EK 2016
20. 27 juni 2016 Vlag van Italië ItaliëSpanje Vlag van Spanje 2 – 0 EK 2016
21. 2 juli 2016 Vlag van Duitsland DuitslandItalië Vlag van Italië 1 – 1 (6 – 5 n.s.) EK 2016
22. 1 september 2016 Vlag van Italië Italië - Frankrijk Vlag van Frankrijk 1 - 3 Vriendschappelijk
23. 5 september 2016 Vlag van Israël Israël - Italië Vlag van Italië 1 - 3 Kwalificatie WK 2018
24. 6 oktober 2016 Vlag van Italië Italië - Spanje Vlag van Spanje 1 - 1 Kwalificatie WK 2018

Bijgewerkt op 3 november 2017.[16]

Erelijst[bewerken | brontekst bewerken]

Competitie Winnaar Runner-up Derde
Aantal Jaren Aantal Jaren Aantal Jaren
Vlag van Italië Italië
EK voetbal 1x Goud 2020