Christian Pulisic

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Christian Pulisic
Christian Pulisic voor de Verenigde Staten in juni 2019.
Persoonlijke informatie
Volledige naam Christian Mate Pulisic
Bijnaam Captain America
Geboortedatum 18 september 1998
Geboorteplaats Hershey, Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Lengte 178 cm
Been Rechts
Positie Middenvelder, vleugelspeler
Clubinformatie
Huidige club Vlag van Italië AC Milan
Rugnummer 11
Contract tot 30 juni 2027 (optie + 1 jaar)
Jeugd
2005–2006
2006–2007
2008–2015
2015–2017 		Vlag van Engeland Brackley Town
Vlag van Verenigde Staten Michigan Rush
Vlag van Verenigde Staten PA Classics
Vlag van Duitsland Borussia Dortmund
Senioren *
Seizoen Club W (G)
2016–2019
2019–2023
2019
2023– 		Vlag van Duitsland Borussia Dortmund
Vlag van Engeland Chelsea
→ Vlag van Duitsland Borussia Dortmund
Vlag van Italië AC Milan 		81(10)
98(20)
9(3)
18(6)
Interlands **
2013–2015
2016– 		Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten –17
Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten 		34(20)
64(28)
* Bijgewerkt op 15 januari 2024
** Bijgewerkt op 15 januari 2024
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Christian Mate Pulisic (Hershey, 18 september 1998)[1] is een Amerikaans-Kroatisch voetballer die doorgaans als vleugelspeler of offensieve middenvelder speelt. Hij startte zijn carrière bij Borussia Dortmund, voordat hij in 2019 overstapte naar Chelsea, waarmee hij in 2021 de UEFA Champions League won. Hij verruilde Chelsea in juli 2023 voor AC Milan. Pulisic debuteerde in 2016 in het Amerikaans voetbalelftal, waarmee hij deelnam aan het WK 2022 en de CONCACAF Nations League won in 2021 en 2023. Hij is viervoudig Amerikaans voetballer van het jaar.

Clubcarrière[bewerken | brontekst bewerken]

Jeugd[bewerken | brontekst bewerken]

Toen Pulisic' ouders in 2005 gingen werken in Europa, ging Pulisic een jaar voetballen bij Brackley Town. In een jaar tijd in Engeland leerde hij de Engelse voetbalcultuur kennen door diverse voetbalstadions te bezoeken. Terug in de Verenigde Staten ging hij kort spelen bij Michigan Rush. Vervolgens voetbalde hij zeven jaar lang bij PA Classics. In 2010 ging hij vijf dagen op proef bij Chelsea.[2] Toen Pulisic 14 jaar was, wilden zijn ouders hem laten spelen bij een club in Europa om hem beter te laten ontwikkelen. Pulisic werd uitgenodigd voor een proeftijd bij La Masía en was in 2013 en in 2014 op proef bij PSV, waar hij samenspeelde met onder anderen Cody Gakpo.[3] De Zuid-Afrikaanse voetbaladviseur Rob Moore adviseerde Pulisic echter om in Duitsland te gaan voetballen. In februari 2015 ging Pulisic spelen bij Borussia Dortmund, dat Pulisic hielp om aan een EU-paspoort te komen en vader Mark een baan als trainer aanbood.[4] Zonder een EU-paspoort zou Pulisic tot zijn achttiende gewacht moeten hebben om bij Borussia Dortmund te spelen. In zijn eerste half jaar bij Borussia Dortmund won Pulisic met het onder 17-elftal de competitie. Hij scoorde vijf keer in zijn eerste vier wedstrijden.[5] In het seizoen 2015/16 kwam Pulisic ook enkele keren in actie voor het onder 19-elftal dat landskampioen werd.

Borussia Dortmund[bewerken | brontekst bewerken]

Pulisic maakte zijn debuut in het profvoetbal op 30 januari 2016, toen Thomas Tuchel hem bij Borussia Dortmund na 68 minuten liet invallen voor Adrián Ramos in de met 2–0 gewonnen wedstrijd tegen FC Ingolstadt 04 in de Bundesliga. De volgende speeldag mocht de middenvelder opnieuw invallen tegen Hertha BSC. Hij maakte op 18 februari 2016 zijn opwachting in de zestiende finales van de UEFA Europa League tegen FC Porto als vervanger van Marco Reus. Daarmee werd hij de jongste Amerikaan ooit die in actie kwam in een competitie van de UEFA.[5] Pulisic maakte drie dagen later tegen Bayer Leverkusen zijn basisdebuut. Hij maakte op 17 april 2016 zijn eerste doelpunt voor Borussia Dortmund, tegen Hamburger SV (3–0 winst) en werd daarmee de jongste buitenlandse doelpuntenmaker ooit in de Bundesliga.[6] Zes dagen later scoorde hij ook bij een 0–3 zege op VfB Stuttgart. Zo werd hij op 17-jarige leeftijd de jongste speler ooit die zijn tweede doelpunt in de Bundesliga maakte.[5] Borussia Dortmund eindigde het seizoen als tweede en verloor de finale van de DFB-Pokal tegen Bayern München. Pulisic was in het bekertoernooi niet in actie gekomen.

Pulisic gedurende een training van Borussia Dortmund in 2017

Pulisic zat niet in de wedstrijdselectie toen Borussia Dortmund met 2–0 verloor van Bayern München om de DFL-Supercup op 14 augustus 2016. Hij speelde op 14 september 2016, vier dagen voor zijn achttiende verjaardag, de volledige wedstrijd mee toen er met 6–0 van Legia Warschau gewonnen werd in de UEFA Champions League. Daarmee werd hij de jongste Amerikaan en de jongste speler van Borussia Dortmund die ooit in actie kwam in de UEFA Champions League.[5] Pulisic ondertekende in januari 2017 een nieuw contract bij Borussia Dortmund tot medio 2020.[7] Hij werd op 8 maart 2017 met zijn doelpunt tegen SL Benfica in de achtste finales (4–0 winst) de jongste doelpuntenmaker van Borussia Dortmund in de UEFA Champions League. Borussia Dortmund eindigde het seizoen met een derde plaats in de competitie en won het bekertoernooi. Pulisic speelde de tweede helft van de bekerfinale die tegen Eintracht Frankfurt met 2–0 gewonnen werd. Hij had in de kwartfinales van het toernooi gescoord tegen Sportfreunde Lotte. Hij werd met de bekerwinst de jongste Amerikaan met een belangrijke prijs in Europa.[5]

Pulisic scoorde op 5 augustus 2017 tegen Bayern München in de strijd om de DFL-Supercup, die na een 2–2 gelijkspel op strafschoppenserie werd verloren. Hij werd op 14 december 2017 als jongste speler ooit benoemd tot Amerikaans voetballer van het jaar, met 94% van de stemmen.[8] Borussia Dortmund eindigde het seizoen 2017/18 als vierde. Pulisic scoorde op 18 september 2018, zijn twintigste verjaardag, laat in de UEFA Champions League-wedstrijd op bezoek bij Club Brugge de enige treffer van zijn honderdste wedstrijd voor de club.[6] Nadat Pulisic zijn contract bij Borussia Dortmund niet wilde verlengen en eerder werd gelinkt aan een overstap naar Liverpool en Arsenal, werd hij in januari 2019 verkocht aan Chelsea, maar hij speelde nog een half jaar op huurbasis bij Borussia Dortmund.[9] Hij kreeg wegens blessures in zijn laatste seizoen bij Borussia Dortmund minder speelminuten. Hij scoorde in zijn laatste thuiswedstrijd voor Borussia Dortmund, tegen Fortuna Düsseldorf op 11 mei 2019. Borussia Dortmund eindigde het seizoen met een tweede plek in de Bundesliga, twee punten achter Bayern München. Met zijn periode bij Borussia Dortmund inspireerde Pulisic andere Amerikanen als Tyler Adams, Giovanni Reyna en Josh Sargent om ook in de Bundesliga te spelen.[6]

Chelsea[bewerken | brontekst bewerken]

Pulisic tekende in januari 2019 een contract tot medio 2024 bij Chelsea, dat circa €64.000.000,- voor hem betaalde. Hij maakte het seizoen nog wel op huurbasis af bij Borussia Dortmund.[10] Met de overstap werd Pulisic de duurste Amerikaanse voetballer ooit.[11] Álvaro Morata was de enige veldspeler waarvoor Chelsea FC ooit meer geld had betaald, terwijl Ousmane Dembélé de enige speler was waaraan Borussia Dortmund ooit meer geld had verdiend dan aan Pulisic.[9][12] Terwijl Pulisic nog een half jaar bij Borussia Dortmund speelde, eindigde Chelsea FC als derde in de Premier League en won het de UEFA Europa League. Pulisic werd genoemd als vervanger van Eden Hazard, die in de zomer van 2019 vertrok naar Real Madrid.[13][14][15]

Pulisic debuteerde voor Chelsea FC op 11 augustus 2019, als invaller voor Ross Barkley in het met 4–0 verloren competitieduel tegen Manchester United. Drie dagen later startte hij voor het eerst in de basiself en maakte hij zijn internationale debuut voor Chelsea FC. Chelsea FC verloor die dag op strafschoppen de strijd om de UEFA Super Cup van Liverpool. Pulisic maakte op 26 oktober 2019 een perfecte hattrick in het uitduel met Burnley (2–4). Dat waren zijn eerste drie doelpunten voor Chelsea FC. Met deze eerste hattrick uit zijn clubcarrière volgde hij Clint Dempsey als tweede Amerikaan die een hattrick maakte in de Premier League. Bovendien werd hij de jongste Amerikaan en de jongste speler van Chelsea FC die ooit een hattrick maakte in de Premier League en werd hij de eerste speler die een perfecte hattrick namens Chelsea FC maakte sinds Didier Drogba in 2010.[16][17] Op 27 november 2019 maakte hij zijn eerste internationale doelpunt voor Chelsea, op bezoek bij Valencia in de UEFA Champions League. Pulisic werd in december 2019 de zevende en de jongste speler die voor een tweede keer werd verkozen tot Amerikaans mannelijke voetballer van het jaar.[18] In januari 2020 raakte hij voor meerdere weken geblesseerd.[19] Daardoor moest hij de verloren achtste finale van de UEFA Champions League tegen Bayern München missen Hij was hersteld toen het seizoen was voortgezet na een onderbreking door de coronacrisis. Na de onderbreking maakte hij indruk en scoorde hij vier keer in negen competitiewedstrijden, waaronder tegen Manchester City.[20] Doordat Chelsea FC die wedstrijd met 2–1 won, werd Liverpool gekroond tot Engels landskampioen.[21] Chelsea eindigde in de competitie als vierde, waarmee het een ticket voor de UEFA Champions League 2020/21 bemachtigde. Op 1 augustus 2020 opende Pulisic tegen stadsgenoot Arsenal de score in de finale van de FA Cup, waarmee hij de eerste Amerikaanse doelpuntenmaker in een finale van dit toernooi werd.[22] Nadat hij geblesseerd het veld verliet, werd de finale echter gewonnen door Arsenal. In augustus 2020 werd Pulisic genomineerd voor de titel Jonge Speler van het Jaar in de Premier League, samen met zijn teamgenoot Mason Mount.[23] De titel werd uiteindelijk gewonnen door Trent Alexander-Arnold.[24]

Voorafgaand aan het seizoen 2020/21 verruilde Pulisic rugnummer 22 voor rugnummer 10, dat eerder werd gedragen door Willian, die vertrok naar Arsenal.[25] Hij had in de beginfase van het seizoen last van blessures. Met een doelpunt tegen Leeds United op 5 december 2020 werd hij de vierde Amerikaan die zijn tiende doelpunt maakte in de Premier League. Van alle Amerikanen was hij de speler die daarvoor de minste wedstrijden nodig had en de jongste leeftijd had bij het maken van zijn tiende doelpunt in de Premier League.[26] Pulisic werd bij Chelsea FC in januari 2021 herenigd met Thomas Tuchel als trainer. In de terugwedstrijd van de UEFA Champions League-kwartfinale tegen FC Porto op 13 april 2021 verloor Chelsea met 1–0, maar plaatste het zich voor de halve finales. Pulisic werd benoemd tot man van de wedstrijd, nadat er elf overtredingen op hem gemaakt werden, wat een evenaring was van een UEFA Champions League-record van Lionel Messi.[27] Met een doelpunt in de halve finale tegen Real Madrid op 27 april 2021 werd hij de eerste Amerikaanse doelpuntenmaker en de jongste doelpuntenmaker van Chelsea in de halve finales van de UEFA Champions League. Bovendien werd hij de eerste Amerikaan die scoorde tegen Real Madrid. Het was zijn vijfde doelpunt in de UEFA Champions League, waardoor hij ook in zijn eentje Amerikaans topscorer aller tijden in dat toernooi werd.[28][29] De finale werd op 29 mei 2021 met 1–0 gewonnen van Manchester City. In deze finale werd Pulisic de eerste Amerikaan die in actie kwam in een UEFA Champions Leaguefinale, als vervanger van Timo Werner.[30] Hij volgde Jovan Kirovski als tweede Amerikaan die de UEFA Champions League won.[31] In de competitie was Chelsea als vierde geëindigd en in de FA Cup werd de finale voor een tweede jaar op rij verloren, van Leicester City.

Pulisic (r) namens Chelsea FC in de UEFA Champions League tegen Zenit Sint-Petersburg (3–3) in december 2021

Nadat Pulisic een strafschop benutte in de gewonnen penaltyserie tegen Villareal om de UEFA Super Cup op 11 augustus 2021 en scoorde tegen Crystal Palace in de eerste competitiewedstrijd van het seizoen, moest hij door een besmetting met COVID-19 en een blessure een groot deel van de seizoenstart van het seizoen 2021/22 missen.[32][33] In december 2021 volgde hij Landon Donovan, Clint Dempsey en Kasey Keller als vierde speler die voor een derde keer werd verkozen tot Amerikaans mannelijk voetballer van het jaar.[34] Hij mocht op 12 februari 2022 invallen in de eerste helft van de finale van het WK voor clubs in Abu Dhabi. De wedstrijd werd na een verlenging met 2–1 van SE Palmeiras gewonnen, waardoor Chelsea zich voor het eerst in zijn clubgeschiedenis kroonde tot wereldkampioen. Pulisic scoorde op 22 februari en 16 maart 2022 in beide wedstrijden van het tweeluik tegen Lille OSC in de achtste finales van de UEFA Champions League. Daarmee kwam hij op vier doelpunten in de knock-outfase van de UEFA Champions League in zijn carrière en evenaarde hij een Noord-Amerikaans record van Javier Hernández.[35][36] In de volgende ronde werd de club uitgeschakeld door Real Madrid Pulisic startte in de basiself voor de finales van de League Cup op 27 februari 2022 en de FA Cup op 14 mei 2022. In beide finales was hij al gewisseld voor Chelsea de penaltyserie verloor van Liverpool. In de competitie eindigde Chelsea op als derde. In het gehele seizoen 2022/23 kreeg Pulisic mede door blessureleed onder leiding van trainers Tuchel, Graham Potter, Bruno Saltor en Frank Lampard slechts tien basisplaatsen en scoorde hij enkel tegen Wolverhampton Wanderers op 8 oktober 2022.[37] Chelsea FC eindigde het seizoen op een teleurstellende twaalfde plek in de Premier League en werd in de kwartfinales van de UEFA Champions League wederom uitgeschakeld door Real Madrid. Na zijn vertrek bij Chelsea vertelde Pulisic dat hij soms had gehoopt om meer kansen, maar dat hij trots was op zijn prestaties en groei bij Chelsea.[38]

AC Milan[bewerken | brontekst bewerken]

Op 13 juli 2023 werd bekend dat Pulisic overstapte naar AC Milan, dat het seizoen daarvoor als vierde was geëindigd in de Serie A. Pulisic ondertekende een vierjarig contract met een optie voor een extra jaar en ging spelen met rugnummer 11.[39] Met de transfer zou een bedrag van € 22.000.000,- gemoeid zijn. Pulisic volgde Oguchi Onyewu en Sergiño Dest als derde Amerikaan bij AC Milan.[40] Vlak voor de overstap had de Amerikaanse bondscoach Gregg Berhalter Pulisic al geadviseerd om bij AC Milan te spelen en werd Pulisic ook gelinkt aan een overstap naar Juventus en Olympique Lyonnais.[41][42] Bij AC Milan zou hij weer gaan samenspelen met zijn eerdere teamgenoten Olivier Giroud, Fikayo Tomori en Ruben Loftus-Cheek. In de voorbereiding miste Pulisic een strafschop, maar scoorde hij in de rebound tegen AC Monza, waarna AC Milan de Trofeo Silvio Berlusconi won.[43] Hij maakte op 21 augustus 2023 zijn officiële debuut voor AC Milan met een basisplaats en was direct trefzeker bij een 0–2 zege op Bologna FC in de Serie A. Na zijn debuut vertelde hij dat zijn overstap naar AC Milan voelde als de perfecte stap in zijn carrière.[44] Vijf dagen later scoorde hij ook in zijn eerste officiële thuiswedstrijd voor AC Milan bij een 4–1 competitiezege op Torino FC. Pulisic maakte zijn UEFA Champions League-debuut voor AC Milan op 19 september 2023, als vervanger van Samuel Chukwueze tegen Newcastle United (0–0). Hij maakte op 13 december de gelijkmaker in de uitwedstrijd tegen Newcastle United. Doordat die wedstrijd uiteindelijk met 1–2 gewonnen werd, plaatste AC Milan zich ten koste van zijn tegenstander voor de knock-outfase van de UEFA Europa League. Pulisic werd tijdens zijn eerste maanden in Milaan geprezen als een van de belangrijkste spelers van het team.[45] Hij maakte op 30 december 2023 het enige doelpunt in een thuisduel met US Sassuolo. Met zes doelpunten verbrak hij zo een record van Weston McKennie als Amerikaan met de meeste doelpunten in één Serie A-seizoen.[46] Hij werd voor zijn prestaties in december 2023 benoemd tot Speler van de Maand in de Serie A.[47] Pulisic evenaarde op 18 januari 2024 een record van Landon Donovan door voor een vierde keer uitgeroepen te worden tot Amerikaans voetballer van het jaar, met 53% van de stemmen.[48]

Clubstatistieken[bewerken | brontekst bewerken]

Seizoen Club Competitie Competitie Beker Continentaal Overig Totaal
Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp.
2015/16 Borussia Dortmund Vlag van Duitsland Bundesliga 9 2 0 0 3 0 — 12 2
2016/17 29 3 4 1 10 1 0 0 43 5
2017/18 32 4 1 0 8 0 1 1 42 5
2018/19 20 4 3 2 7 1 — 30 7
Club totaal 90 13 8 3 28 2 1 1 127 19
2019/20 Chelsea Vlag van Engeland Premier League 25 9 4 1 4 1 1 0 34 11
2020/21 27 4 6 0 10 2 — 43 6
2021/22 22 6 7 0 7 2 2 0 38 8
2022/23 24 1 1 0 5 0 — 30 1
Club totaal 98 20 18 1 26 5 3 0 145 26
2023/24 AC Milan Vlag van Italië Serie A 18 6 2 0 6 1 — 26 7
Club totaal 18 6 2 0 6 1 0 0 26 7
Carrière totaal 206 39 28 4 60 8 4 1 298 52

Bijgewerkt op 15 januari 2024.

Interlandcarrière[bewerken | brontekst bewerken]

Pulisic kwam uit voor diverse Amerikaanse nationale jeugdelftallen. Hij speelde in 2015 in alle drie de wedstrijden van het WK onder 17 in Chili en scoorde in het 2–2 gelijkspel tegen Kroatië. Hij maakte twintig doelpunten in 34 competitieduels voor de Verenigde Staten –21. Hij debuteerde onder leiding van Jürgen Klinsmann in het eerste nationale elftal op 30 maart 2016 door tien minuten voor tijd Graham Zusi te vervangen in de 4–0 zege op Guatemala in de WK-kwalificatie. Met een leeftijd van 17 jaar en 193 dagen werd hij de jongste speler ooit die namens de Verenigde Staten speelde in een kwalificatiewedstrijd en de vijfde jongste speler ooit die überhaupt een interland voor de Verenigde Staten speelde.[49] Door het debuut kon Pulisic niet langer voor Kroatië spelen. Hij zei na de wedstrijd dat een droom was uitgekomen en kreeg complimenten van Kyle Beckerman.[50] Pulisic werd in mei 2016 door Klinsmann opgenomen in de Amerikaanse selectie voor de Copa América in eigen land.[51] Hij werd op 29 mei 2016 op een leeftijd van 17 jaar en 359 dagen de jongste doelpuntenmaker ooit voor de Verenigde Staten toen hij het laatste doelpunt maakte in een 4–0 oefenzege op Bolivia.[49] Pulisic kwam in drie wedstrijden, telkens als invaller, in actie op de Copa América. De Verenigde Staten eindigden als vierde. In 2016 werd Pulisic benoemd tot beste jonge Amerikaans voetballer van het jaar.

Pulisic werd op 2 september 2016 de jongste Amerikaan die scoorde in de WK-kwalificatie en de jongste Amerikaan die twee keer scoorde in één interland met 17 jaar en 349 dagen bij de 0–6 zege op Saint Vincent en de Grenadines.[49] Vier dagen later werd hij de jongste Amerikaan die startte in een WK-kwalificatiewedstrijd, in een wedstrijd die de Verenigde Staten met 4–0 zouden winnen van Trinidad en Tobago. Bondscoach Bruce Arena nam Pulisic niet op in de Amerikaanse selectie voor de Gold Cup 2017, die door de Verenigde Staten in eigen land gewonnen werd, omdat de spelers in Europa een pauze nodig zouden hebben.[52] Pulisic maakte zeven doelpunten in de WK-kwalificatie, maar door een nederlaag tegen Trinidad en Tobago in 2017 liepen de Verenigde Staten voor het eerst sinds 1986 kwalificatie voor de WK-eindronde mis.[53] Bij een 1–0 nederlaag tegen Italië op 20 november 2018 werd Pulisic op een leeftijd van 20 jaar en 63 dagen de jongste aanvoerder in de geschiedenis van het Amerikaans elftal. Hij maakte op 27 maart 2019 zijn tiende doelpunt in het shirt van de Verenigde Staten. Hij werd daarmee met een leeftijd van 20 jaar en 189 dagen de jongste speler ooit die dat aantal bereikte, terwijl enkel Clint Mathis daar minder interlands voor nodig had dan Pulisic' 25.[54] Hij werd door bondscoach Gregg Berhalter in juni 2019 voor het eerst opgenomen in de Amerikaanse selectie voor een eindronde van de Gold Cup.[55] Hij kwam in alle wedstrijden in actie en scoorde in de groepsfase tegen Trinidad en Tobago (6–0). Met twee doelpunten in de halve finale tegen Jamaica (1–3) schoot hij de Verenigde Staten naar de finale. Die finale werd met 1–0 verloren van Mexico.

Pulisic (r) in de groepswedstrijd van de Verenigde Staten tegen Wales (1–1) op het WK 2022.

Pulisic maakte op 6 juni 2021 met een strafschop het winnende doelpunt voor de Verenigde Staten in de verlenging van de CONCACAF Nations League-finale tegen Mexico (3–2).[56] Pulisic werd niet geselecteerd voor de Gold Cup 2021 in eigen land, omdat hij net als enkele teamgenoten rust kreeg.[57] De Verenigde Staten wonnen het toernooi wel. Pulisic maakte op 28 maart 2022 zijn eerste hattrick voor de nationale ploeg, in een WK-kwalificatieduel tegen Panama (5–1). Op 31 maart 2022 kwalificeerden de Verenigde Staten zich ondanks een 2–0 nederlaag tegen Costa Rica voor het WK 2022 in Qatar.[58] Pulisic werd in november 2022 door Berhalter opgenomen in de selectie voor de eindronde in Qatar.[59] Pulisic gaf een assist bij het enige Amerikaanse doelpunt in de eerste groepswedstrijd tegen Wales (1–1), werd uitgeroepen tot man van de wedstrijd in de tweede groepswedstrijd tegen Engeland (0–0) en maakte het enige doelpunt in de derde groepswedstrijd tegen Iran (0–1), waardoor de Verenigde Staten zich plaatsten voor de achtste finale tegen Nederland. Pulisic was geblesseerd geraakt aan zijn bekken bij het maken van zijn doelpunt tegen Iran, maar was fit genoeg om in de achtste finale te starten.[60] De achtste finale werd met 3–1 verloren. Pulisic maakte op 16 juni 2023 twee doelpunten in de 3–0 overwinning op Mexico in de halve finale van de CONCACAF Nations League. Drie dagen later wonnen de Verenigde Staten het toernooi door de finale met 2–0 van Canada te winnen. Pulisic werd niet opgenomen in de selectie voor de Gold Cup 2023, waarin de Verenigde Staten in de halve finales op strafschoppen werden uitgeschakeld door Panama.

Interlands van Christian Pulisic voor de Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
№ Datum Wedstrijd Uitslag Competitie Goals
28 Als speler bij Vlag van Duitsland Borussia Dortmund 11
1. 30 maart 2016 Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten – Guatemala Vlag van Guatemala 4 – 0 Kwalificatie WK 2018
2. 26 mei 2016 Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten – Ecuador Vlag van Ecuador 1 – 0 Vriendschappelijk
3. 29 mei 2016 Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten – Bolivia Vlag van Bolivia 4 – 0 Goal 69'
4. 4 juni 2016 Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten – Colombia Vlag van Colombia 0 – 2 Copa América Centenario
5. 22 juni 2016 Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten – Argentinië Vlag van Argentinië 0 – 4
6. 26 juni 2016 Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten – Colombia Vlag van Colombia 0 – 1
7. 2 september 2016 Vlag van Saint Vincent en de Grenadines Saint Vincent en de Grenadines – Verenigde Staten Vlag van Verenigde Staten 0 – 6 Kwalificatie WK 2018 Goal 71', Goal 90+2'
8. 7 september 2016 Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten – Trinidad en Tobago Vlag van Trinidad en Tobago 4 – 0
9. 7 oktober 2016 Vlag van Cuba Cuba – Verenigde Staten Vlag van Verenigde Staten 0 – 2 Vriendschappelijk
10. 12 november 2016 Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten – Mexico Vlag van Mexico 1 – 2 Kwalificatie WK 2018
11. 16 november 2016 Vlag van Costa Rica Costa Rica – Verenigde Staten Vlag van Verenigde Staten 4 – 0
12. 25 maart 2017 Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten – Honduras Vlag van Honduras 6 – 0 Goal 46'
13. 29 maart 2017 Vlag van Panama Panama – Verenigde Staten Vlag van Verenigde Staten 1 – 1
14. 3 juni 2017 Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten – Venezuela Vlag van Venezuela 1 – 1 Vriendschappelijk Goal 61'
15. 9 juni 2017 Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten – Trinidad en Tobago Vlag van Trinidad en Tobago 2 – 0 Kwalificatie WK 2018 Goal 52', Goal 62'
16. 12 juni 2017 Vlag van Mexico Mexico – Verenigde Staten Vlag van Verenigde Staten 1 – 1
17. 2 september 2017 Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten – Costa Rica Vlag van Costa Rica 0 – 2
18. 5 september 2017 Vlag van Honduras Honduras – Verenigde Staten Vlag van Verenigde Staten 1 – 1
19. 7 oktober 2017 Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten – Panama Vlag van Panama 4 – 0 Goal 8'
20. 11 oktober 2017 Vlag van Trinidad en Tobago Trinidad en Tobago – Verenigde Staten Vlag van Verenigde Staten 2 – 1 Goal 47'
21. 29 mei 2018 Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten – Bolivia Vlag van Bolivia 3 – 0 Vriendschappelijk
22. 15 november 2018 Vlag van Engeland Engeland – Verenigde Staten Vlag van Verenigde Staten 3 – 0
Aanvoerder 23. 20 november 2018 Vlag van Italië Italië – Verenigde Staten Vlag van Verenigde Staten 1 – 0
24. 22 maart 2019 Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten – Ecuador Vlag van Ecuador 1 – 0
25. 27 maart 2019 Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten – Chili Vlag van Chili 1 – 1 Goal 4'
26. 19 juni 2019 Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten – Guyana Vlag van Guyana 4 – 0 Gold Cup 2019
27. 23 juni 2019 Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten – Trinidad en Tobago Vlag van Trinidad en Tobago 6 – 0 Goal 73'
28. 27 juni 2019 Vlag van Panama Panama – Verenigde Staten Vlag van Verenigde Staten 0 – 1
32 Als speler bij Vlag van Engeland Chelsea FC 14
Aanvoerder 29. 1 juli 2019 Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten – Curaçao Vlag van Curaçao 1 – 0 Gold Cup 2019
30. 4 juli 2019 Vlag van Jamaica Jamaica – Verenigde Staten Vlag van Verenigde Staten 1 – 3 Goal 52', Goal 87'
31. 8 juli 2019 Vlag van Mexico Mexico – Verenigde Staten Vlag van Verenigde Staten 1 – 0
32. 7 september 2019 Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten – Mexico Vlag van Mexico 0 – 3 Vriendschappelijk
Aanvoerder 33. 12 oktober 2019 Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten – Cuba Vlag van Cuba 7 – 0 Nations League 2019/20 Goal 62' (pen.)
34. 16 oktober 2019 Vlag van Canada Canada – Verenigde Staten Vlag van Verenigde Staten 2 – 0
35. 25 maart 2021 Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten – Jamaica Vlag van Jamaica 4 – 1 Vriendschappelijk
Aanvoerder 36. 28 maart 2021 Vlag van Noord-Ierland Noord-Ierland – Verenigde Staten Vlag van Verenigde Staten 1 – 2 Goal 59' (pen.)
37. 4 juni 2021 Vlag van Hongarije Hongarije – Verenigde Staten Vlag van Verenigde Staten 0 – 1 Nations League 2019/20
Aanvoerder 38. 7 juni 2021 Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten – Mexico Vlag van Mexico 3 – 2 n.v. Goal 114' (pen.)
Aanvoerder 39. 6 september 2021 Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten – Canada Vlag van Canada 1 – 1 Kwalificatie WK 2022
Aanvoerder 40. 9 september 2021 Vlag van Hongarije Hongarije – Verenigde Staten Vlag van Verenigde Staten 1 – 4
41. 13 november 2021 Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten – Mexico Vlag van Mexico 2 – 0 Goal 74'
42. 16 november 2021 Vlag van Jamaica Jamaica – Verenigde Staten Vlag van Verenigde Staten 1 – 1
Aanvoerder 43. 28 januari 2022 Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten – El Salvador Vlag van El Salvador 1 – 0
44. 30 januari 2022 Vlag van Canada Canada – Verenigde Staten Vlag van Verenigde Staten 2 – 0
45. 3 februari 2022 Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten – Hongarije Vlag van Hongarije 3 – 0 Goal 67'
46. 25 maart 2022 Vlag van Mexico Mexico – Verenigde Staten Vlag van Verenigde Staten 0 – 0
Aanvoerder 47. 28 maart 2022 Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten – Panama Vlag van Panama 5 – 1 Goal 17' (pen.), Goal 45+4' (pen.), Goal 65'
48. 31 maart 2022 Vlag van Costa Rica Costa Rica – Verenigde Staten Vlag van Verenigde Staten 2 – 0
Aanvoerder 49. 2 juni 2022 Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten – Marokko Vlag van Marokko 3 – 0 Vriendschappelijk
50. 5 juni 2022 Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten – Uruguay Vlag van Uruguay 0 – 0
Aanvoerder 51. 15 juni 2022 Vlag van El Salvador El Salvador – Verenigde Staten Vlag van Verenigde Staten 1 – 1 Nations League 2022/23
Aanvoerder 52. 27 september 2022 Vlag van Saoedi-Arabië Saoedi-Arabië – Verenigde Staten Vlag van Verenigde Staten 0 – 0 Vriendschappelijk
53. 21 november 2022 Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten – Wales Vlag van Wales 1 – 1 WK 2022
54. 25 november 2022 Vlag van Engeland Engeland – Verenigde Staten Vlag van Verenigde Staten 0 – 0
55. 29 november 2022 Vlag van Iran Iran – Verenigde Staten Vlag van Verenigde Staten 0 – 1 Goal 38'
56. 3 december 2022 Vlag van Nederland Nederland – Verenigde Staten Vlag van Verenigde Staten 3 – 1
Aanvoerder 57. 25 maart 2023 Vlag van Grenada Grenada – Verenigde Staten Vlag van Verenigde Staten 1 – 7 Nations League 2022/23 Goal 49'
Aanvoerder 58. 28 maart 2023 Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten – El Salvador Vlag van El Salvador 1 – 0
Aanvoerder 59. 16 juni 2023 Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten – Mexico Vlag van Mexico 3 – 0 Goal 37', Goal 46'
Aanvoerder 60. 19 juni 2023 Vlag van Canada Canada – Verenigde Staten Vlag van Verenigde Staten 0 – 2
4 Als speler bij Vlag van Italië AC Milan 3
61. 9 september 2023 Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten – Oezbekistan Vlag van Oezbekistan 3 – 0 Vriendschappelijk Goal 90+5' (pen.)
Aanvoerder 62. 13 september 2023 Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten – Oman Vlag van Oman 4 – 0
Aanvoerder 63. 14 oktober 2023 Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten – Duitsland Vlag van Duitsland 1 – 3 Goal 27'
Aanvoerder 64. 18 oktober 2023 Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten – Ghana Vlag van Ghana 4 – 0 Goal 19' (pen.)

Bijgewerkt op 12 januari 2024.

Persoonlijk[bewerken | brontekst bewerken]

Pulisic werd op 18 september 1998 geboren als een zoon van Kelley Pulisic en Mark Pulisic, die beide voetbalden op de George Mason-universiteit. Mark speelde en trainde in het indoorvoetbal en vertelde dat zij geen druk zetten op Christian om te gaan voetballen. Pulisic groeide op in Hershey (Pennsylvania). Pulisic' opa Mate werd geboren in Olib in Kroatië. Pulisic' achternaam is Kroatisch, maar hij heeft zelf liever dat de naam op zijn Amerikaans wordt uitgesproken.[61] Zijn neef Will voetbalt ook.[62] Pulisic' oma Johanna DiStefano kwam uit Brooklyn, maar zag zichzelf als een Italiaan. Toen hij opgroeide, zag hij Luís Figo als zijn voetbalheld. Hij heeft Captain America als bijnaam vanwege zijn nationaliteit en zijn aanvoerderschap bij het nationale elftal, maar heeft zelf aangegeven geen groot fan van de bijnaam te zijn.[63] Hij is ook weleens the LeBron James of soccer genoemd.[64] In oktober 2022 bracht Pulisic het boek Christian Pulisic: My Journey So Far, gebaseerd op gesprekken met Daniel Melamud. In het boek beschreef hij hoe onder andere dat hij in 2020 te maken had met een depressie en dat zijn autistische broer Chase een bron van inspiratie voor hem is.[65] In zijn vrije tijd speelt hij weleens schaken en de gitaar.

Erelijst[bewerken | brontekst bewerken]

Vlag van Duitsland Borussia Dortmund
Vlag van Engeland Chelsea
Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Individueel

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Commons heeft mediabestanden in de categorie Christian Pulisic.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Christian_Pulisic&oldid=67273061"