Thomas Buffel

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door Agora (overleg | bijdragen) op 16 apr 2020 om 19:17.
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.
Thomas Buffel
Thomas Buffel bij KRC Genk.
Persoonlijke informatie
Geboortedatum 19 februari 1981
Geboorteplaats Brugge, Vlag van België België
Lengte 175 cm
Positie Aanvallende middenvelder / Schaduwspits
Clubinformatie
Voetbalcarrière geëindigd in 2019
Jeugd
1986–1990
1990–1997
1997–1999
Vlag van België Daring Ruddervoorde
Vlag van België Cercle Brugge
Vlag van Nederland Feyenoord
Senioren
Seizoen Club W (G)
1999–2004
2000–2002
2005–2008
2008–2009
2009–2018
2018–2019
Vlag van Nederland Feyenoord
Vlag van Nederland Excelsior
Vlag van Schotland Glasgow Rangers
Vlag van België Cercle Brugge
Vlag van België KRC Genk
Vlag van België Zulte Waregem
80 (34)
63 (27)
65 (12)
35 (5)
388 (59)
19 (4)
Interlands
1995
1995-1998
1995-1998
1998-1999
2000
2002
2002–2013
Vlag van België België -15
Vlag van België België -16
Vlag van België België -17
Vlag van België België -18
Vlag van België België -19
Vlag van België België -21
Vlag van België België
2 (0)
12 (1)
22 (14)
11 (1)
1 (0)
2 (0)
35 (6)
Getrainde teams
2019– Vlag van België België -19 (assistent)
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Thomas Buffel (Brugge, 19 februari 1981) is een Belgisch voetbaltrainer en voormalig voetballer. Hij was een aanvallend ingestelde middenvelder die in zijn laatste seizoen, 2018/19, voor SV Zulte Waregem uitkwam. Voordien was hij jarenlang sterkhouder en kapitein bij KRC Genk. Buffel haalde 35 interlands voor de Rode Duivels.

Spelerscarrière

Jeugd

Thomas Buffel groeide op in Ruddervoorde en leerde er op jonge leeftijd voetballen bij het bescheiden Daring Ruddervoorde. Reeds als kind toonde hij zich een uitstekende voetballer. Antoine Vanhove, toenmalig manager van Club Brugge en de oom van Buffels moeder, wilde hem naar blauw-zwart halen, maar na overleg met zijn ouders koos de jonge aanvaller voor concurrent Cercle Brugge.[1] Daar werd hij al gauw vergeleken met topvoetballer Paul Van Himst.[2] Op 16-jarige leeftijd ruilde hij de vereniging in voor Feyenoord. Hij verhuisde naar Rotterdam, waar hij werd ondergebracht in een pleeggezin. Bij de A-junioren van Feyenoord werd hij op een gegeven moment zelfs verkozen tot beste speler.

Excelsior

Aanvankelijk kwam de frêle aanvaller niet aan spelen toe bij Feyenoord, dat hem in 2000 uitleende aan de buren van Excelsior. Bij de club die toen in de eerste divisie vertoefde, brak Buffel meteen door. Door zijn uitstekende techniek en neus voor doelpunten werd hij in geen tijd een belangrijke pion bij Excelsior. In zowel 2001 als 2002 werd Excelsior vicekampioen. Buffel zelf werd twee jaar op rij verkozen tot beste speler van de eerste divisie.

Feyenoord

In 2002 keerde Buffel terug naar de De Kuip. Hij werd er gezien als de opvolger van de naar AC Milan vertrokken Jon Dahl Tomasson. In de zomer mocht hij in de UEFA Super Cup tegen Real Madrid invallen voor Christian Gyan. Buffel brak in zijn eerste seizoen bij Feyenoord meteen door. De Belgische revelatie in de eredivisie speelde zich onder trainer Bert van Marwijk regelmatig in de kijker en wist zijn eerste seizoen af te sluiten met 18 competitiedoelpunten.

In de zomer van 2004 nam Ruud Gullit de leiding over. De nieuwe coach plaatste Buffel regelmatig op de bank en gaf in de spits de voorkeur aan Salomon Kalou. Onder Gullit werd de toekomst van Buffel onzeker.[3] De aanvaller weigerde zijn contract te verlengen en werd door het bestuur in de etalage geplaatst.

Glasgow Rangers

In januari 2005 nam het Schotse Glasgow Rangers hem voor £2,3 miljoen over van de Rotterdammers. Eerder had ook Tottenham Hotspur interesse getoond. Buffel tekende een contract voor 4,5 jaar bij de Rangers en maakte in een bekerduel tegen Celtic zijn debuut voor de Schotse club. In zijn eerste seizoen veroverde de inmiddels 24-jarige Belg de Schotse landstitel en League Cup.

In januari 2007 kon Buffel rekenen op de interesse van Hannover 96. Van trainer Walter Smith mocht hij vertrekken, maar hij kwam niet tot een persoonlijk akkoord met de Duitse club en bleef uiteindelijk in Glasgow. Door een zware knieblessure kwam hij er de rest van het seizoen niet meer aan spelen toe.[4]

Buffel kreeg van de Rangers te horen dat hij mocht vertrekken en werd in 2008 aan tal van Belgische clubs gelinkt. Club Brugge, Standard Luik en Germinal Beerschot werden in eerste instantie het vaakst genoemd in de pers, later meldde ook Cercle Brugge zich.[5][6]

Cercle Brugge

Op 1 juli 2008 tekende Buffel een contract voor twee seizoenen bij het Cercle Brugge van trainer Glen De Boeck.[7] Een succesverhaal werd het niet. Het boterde niet tussen De Boeck en Buffel, die vaak tegen zijn zin op de flank geposteerd werd en zag hoe Stijn De Smet de voorkeur droeg van zijn trainer.

KRC Genk

In 2009 werd Buffel betrokken bij een grote transferruil tussen Cercle Brugge en KRC Genk.[8] De 28-jarige Buffel tekende bij Genk en zag hoe Jelle Vossen (op huurbasis) en Hans Cornelis de omgekeerde beweging maakten. Zijn eerste seizoen bij Genk was wisselvallig. De club ontsloeg trainer Hein Vanhaezebrouck en eindigde het seizoen onder coach Frank Vercauteren in de middenmoot. Via play-off II wist Genk alsnog een Europees ticket te veroveren. Een seizoen later behaalden Buffel en Genk een hoger niveau. De Limburgers veroverden de landstitel en plaatsen zich enkele maanden later voor de UEFA Champions League. In het seizoen 2012/13 vormde Buffel samen met Jelle Vossen en Benjamin De Ceulaer een succesvol aanvalstrio bij Genk. Buffel begon in het seizoen 2014-2015 als aanvoerder van KRC Genk.

Eind mei 2018 geraakte al bekend dat Buffel na negen jaar KRC Genk zou verlaten. Buffel groeide bij de Limburgers uit tot een van de smaakmakers en pakte in 2011 de titel onder Frank Vercauteren. In totaal speelde Buffel 388 wedstrijden voor de club en scoorde hij 59 keer. In 2013 veroverde hij met Genk ook nog de Beker van België.[9]

Zulte Waregem

Omdat KRC Genk zijn aflopende contract na seizoen 2017/2018 besloot Buffel de club te verlaten. In juni 2018 werd bekend dat hij een contract had getekend bij SV Zulte Waregem voor komend seizoen.[10]

Privéleven

Op 6 juni 2016 trouwde hij met Stephanie De Buysser. Zij kregen in 2013 een tweeling. Op 26 januari 2017 overleed Stephanie na een strijd van drie jaar tegen darmkanker.

Interlandcarrière

Thomas Buffel speelde 35 interlands voor de Rode Duivels, daarin kon hij zes keer scoren. Hij maakte zijn debuut in 2002 onder bondscoach Aimé Antheunis die van hem een belangrijke pion maakte in de aanvalsdriehoek Buffel - Sonck - Mpenza. Buffel wist zich met de nationale ploeg echter nooit te plaatsen voor een groot toernooi.

Interlands

Bijgewerkt t/m 6 februari 2013[11]

Clubstatistieken

Seizoen Club Land Competitie Competitie Beker Internationaal Totaal
Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp.
1999/00 Feyenoord Vlag van Nederland Eredivisie 0 0 0 0 0 0 0 0
2000/01 Excelsior Eerste divisie 31 12 0 0 31 12
2001/02 32 15 0 0 32 15
2002/03 Feyenoord Eredivisie 31 17 3 0 8 1 42 18
2003/04 34 14 0 0 4 2 38 16
2004/05 15 2 0 0 6 0 21 2
Glasgow Rangers Vlag van Schotland Scottish Premier League 15 4 0 0 0 0 15 4
2005/06 25 4 0 0 7 1 32 5
2006/07 17 3 0 0 5 1 22 4
2007/08 1 0 0 0 1 0 2 0
2008/09 Cercle Brugge Vlag van België Jupiler Pro League 31 3 5 0 36 3
2009/10 5 2 0 0 5 2
KRC Genk 34 4 2 0 0 0 36 4
2010/11 33 1 2 1 2 0 37 2
2011/12 33 8 1 0 9 1 43 9
2012/13 39 4 5 1 11 2 55 8
2013/14 35 6 1 0 9 1 45 7
2014/15 34 6 1 0 35 6
2015/16 40 9 4 1 44 10
2016/17 31 4 2 0 12 3 45 7
2017/18 35 3 6 1 41 4
2018/19 Zulte Waregem 19 4 2 0 21 4
Totaal 570 125 34 4 74 12 678 148

Palmares

Competitie
Aantal Jaren
Vlag van Schotland Glasgow Rangers
Schots kampioen 1x 2005
Vlag van België KRC Genk
Belgisch kampioen 1x 2011
Belgische Supercup 1x 2011
Beker van België 1x 2013

Trainerscarrière

In september 2019 begon Buffel aan zijn eerste trainersopdracht: hij werd assistent-bondscoach van de Belgische U19. Hij werd er de opvolger van Tim Smolders.[12]

Zie ook

Voorganger:
Jelle Vossen
Aanvoerder van KRC Genk
2014-2018
Opvolger:
Alejandro Pozuelo