Torenvalk
| Torenvalk IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2013) | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||
| Torenvalk, volwassen mannetje | |||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Soort | |||||||||||||
| Falco tinnunculus Linnaeus, 1758 | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Voorkomen als jaarvogel (groen) en zomergast (geel) | |||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||
Torenvalk op  Wikispecies
| |||||||||||||
| |||||||||||||
De torenvalk (Falco tinnunculus) is een roofvogel uit de familie van de valkachtigen (Falconidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1758 gepubliceerd door Carl Linnaeus.[2]
Kenmerken
Een volwassen exemplaar is 30 tot 38 centimeter groot.[3] Het mannetje heeft een grijsblauwe kop en nek, een roodbruine rug, en vleugels met donkere vlekken. De staart is blauwachtig grijs en heeft een zwarte eindband. Het vrouwtje is identiek aan het mannetje, maar heeft een bruine kop en nek, dwarsbandjes op de rug en vleugels, en een bruine staart zonder zwarte eindband.
Voedsel
Het voedsel bestaat voornamelijk uit kleine zoogdieren en insecten, bijvoorbeeld muizen en kevers. Torenvalken zijn in staat urinesporen van muizen te detecteren. Hierdoor kunnen ze snel populaties van muizen vinden en bejagen.
Voortplanting
Ze bouwen zelf geen nest, maar kiezen vaak een oud kraaiennest als nestplaats. Ook gebruiken ze graag nestkasten waar ze zicht hebben op een open ruimte waar ze kunnen speuren naar voedsel. Het legsel bestaat uit vier tot negen witte, rode of geelgrijze eieren.
Verspreiding
Het gehele jaar komen torenvalken in een groot deel van Europa voor, waaronder Nederland en België. In Scandinavië en Noord-Rusland zijn de dieren alleen in de zomer aan te treffen. Ze komen voor op allerlei plaatsen, van weilanden en bosranden tot ook in steden. De dieren zijn vaak te zien langs autowegen.
Er worden 11 ondersoorten onderscheiden:
- F. t. tinnunculus: van Europa en noordwestelijk Afrika tot Siberië.
- F. t. perpallidus: van noordoostelijk Siberië tot noordoostelijk China en Korea.
- F. t. interstinctus: van de Himalaya tot Japan en Indochina.
- F. t. objurgatus: zuidelijk India en Sri Lanka.
- F. t. canariensis: Madeira en de westelijke Canarische Eilanden.
- F. t. dacotiae: de oostelijke Canarische Eilanden.
- F. t. neglectus: noordelijk Kaapverdië.
- F. t. alexandri: zuidelijk Kaapverdië.
- F. t. rupicolaeformis: noordoostelijk Afrika en Arabië.
- F. t. archeri: Socotra, Somalië en noordoostelijk Kenia.
- F. t. rufescens: van West-Afrika tot Ethiopië, zuidelijk naar noordelijk Angola en Tanzania.
Bidden
Torenvalken kunnen stil in de lucht hangen door met snel bewegende vleugels en een gespreide staart tegen de wind in te vliegen. Dit wordt "bidden" genoemd. Tijdens het stil op een plek hangen kijken ze naar beneden op zoek naar een prooi. Als ze deze hebben gevonden, duiken ze erop af.
Externe links
- SoortenBank.nl beschrijving, afbeeldingen en geluid
- Torenvalk Falco tinnunculus in Onze vogels in huis en tuin (deel 2) van J.G. Keulemans (1873) op de
Nederlandstalige Wikisource.
- Referenties
- ↑ (en) Torenvalk op de IUCN Red List of Threatened Species.
- ↑ Linnaeus, C. (1758). Systema naturae ed. 10: 90
- ↑ Charlotte Uhlenbroek (2008). Animal Life, Tirion Uitgevers BV, Baarn. ISBN 978-90-5210-774-5