Tram van München
| Tram van München | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Avenio-tram op de Max-Weber-Platz
| ||||
| Basisgegevens | ||||
| Locatie | München | |||
| Vervoerssysteem | Tram | |||
| Startdatum | 21 oktober 1876 | |||
| Lengte trajecten | 82 km (2020) | |||
| Aantal lijnen | 10 + 3 versterkingslijnen | |||
| Aantal voertuigen | 134 trams | |||
| Spoorwijdte | normaalspoor 1435 mm | |||
| Uitvoerder(s) | Münchner Verkehrsgesellschaft | |||
| Netwerkkaart | ||||
| ||||
| ||||
De tram van München is na de S-Bahn en het metronet de derde vorm van stedelijk openbaar vervoer van de Duitse stad München. Het normaalsporige net met een lengte van 82 kilometer wordt door de Münchner Verkehrsgesellschaft geëxploiteerd.
Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]
De eerste elektrische trams reden al in 1895.
In de jaren 1962-1964 vond uitbreiding van het net plaats met trajecten op eigen baan met ook een aantal tunnels naar onder meer Freimann-Nord, Fürstenried-West, Harthof en Hasenbergl. De drukste lijn van het net was toen lijn 8 die liep van Hasenbergl naar Fürstenried-West. De laatste uitbreiding was het traject naar Neuperlach-Zentrum van lijn 24 in 1973 dat maar zeven jaar is gebruikt. Vanaf de jaren 1970 werd een aanzienlijk deel van het tramnetwerk vervangen door de metro waarbij bovengenoemde trajecten allemaal weer verdwenen. In de tussen fase werden de doorgaande lijnen geknipt en vanaf de geopende metrostations vervangen door pendellijnen. Zo werd de uitloper van lijn 8 naar Fürstenried-West vervangen door een lijn 16 en de uitloper naar Hasenbergl door een lijn 13, welke trajecten in 1991 en 1993 door de metro werden vervangen.
Na jarenlange stagnatie werd het netwerk sinds begin 21e eeuw geleidelijk weer uitgebreid.[1]
Netwerk[bewerken | brontekst bewerken]
Het totale netwerk bestaat uit (in 2022) 13 tramlijnen. Hiervan rijden er 10 regulier, zijn er 3 versterkingslijnen en 4 nachtlijnen. Daarnaast is er de toeristenlijn E7. Hoewel het netwerk sterk uitgedund is door de bouw van de metro, komen de trams (in 2022) nog steeds in grote delen van de stad. Tramlijn 25 naar Grünwald is de enige interlokale tramlijn.
Materieel[bewerken | brontekst bewerken]
In München is het gebruikelijk elk nieuw tramtype een opvolgende letter uit het alfabet te geven.
Huidig[bewerken | brontekst bewerken]
- Type P Van 1967 tot 1969 werden bij Rathgeber 42 gelede motorwagens en 38 gelede bijwagens van Bremense type Type P aangeschaft. Aangezien de meeste zijn verkocht voor gebruik in Roemenië of zijn gesloopt, zijn er van elk nog drie beschikbaar. Ze worden echter al geruime tijd niet meer ingezet wegens defecten en de werkplaats heeft onvoldoende capaciteit voor reparatie. Ook het aantal bestuurders dat bevoegdheid heeft met deze wagens moet eerst herinstructie krijgen.[2]
- Type R Van 1994 tot 1997 werden bij Adtranz 70 lagevloertrams van het type Type R aangeschaft: deze waren driedelig. Van 1999 tot 2001 werden nog eens 20 stuks geleverd, dan in vierdelige variant met een gewijzigde kopvorm.
- Types S Vanaf 2009 werden van Stadler 14 lagevloertrams van het type Variobahn in dienst gesteld.
- Type T Van 2013 tot zeker 2022 worden van Siemens 124 lagevloertrams van het type Type T aangeleverd. De trams zijn er in tweedelige, driedelige en vierdelige versies. Zij zullen de wagens van Type P en Type R gaan vervangen
Historisch[bewerken | brontekst bewerken]
- Type M Vanaf 1952 kwam het drieassige Type M in dienst. De laatste exemplaren gingen in 1998 uit dienst: ze worden daarna alleen voor enkele stadsrondritten ingezet.
Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]
Bronnen, noten en/of referenties
|
· 
· 
