Wereldkampioenschappen kunstschaatsen 1948
De Wereldkampioenschappen kunstschaatsen 1948 werden gevormd door drie toernooien die door de Internationale Schaatsunie werden georganiseerd.
Voor de mannen was het de 39e editie, voor de vrouwen de 29e editie en voor de paren de 27e editie. De kampioenschappen vonden plaats van 11 tot en met 15 februari in Davos, Zwitserland. Davos was voor de negende maal gaststad voor een WK evenement, voor Zwitserland was het de elfde keer dat het als gastland optrad, in 1914 en 1933 waren respectievelijk Sankt Moritz en Zürich gaststad. De mannen streden voor de vijfde keer om de wereldtitel in Davos, de vrouwen voor de vierde keer en de paren voor de tweede keer.
Deelname[bewerken | brontekst bewerken]
Er namen deelnemers uit tien landen deel aan deze kampioenschappen. Zij vulden een recordaantal van 49 startplaatsen in de drie kampioenschappen in.
Deelnemers uit Duitsland en Japan waren net als in 1947 uitgesloten van deelname aan deze kampioenschappen. Oostenrijk mocht weer deelnemers afvaardigen.
Voor België kwamen Micheline Lannoy / Pierre Baugniet bij het paarrijden in actie. Bij de mannen debuteerde Fernand Leemans, hij was de achtste Belg die aan een WK toernooi deelnam.
- (Tussen haakjes het totaal aantal startplaatsen in de drie toernooien.)
.svg){kind=small} Verenigd Koninkrijk (10) Oostenrijk (7) Tsjecho-Slowakije (6).svg){kind=small} Verenigde Staten (4).svg){kind=small} Canada (5)
|
.svg){kind=small} Hongarije (5).svg){kind=small} Zwitserland (5).svg){kind=small} België (2) Frankrijk (2)  Denemarken (1)
|
Medailleverdeling[bewerken | brontekst bewerken]
Bij de mannen werd Richard Button de dertiende wereldkampioen. Hij was de eerste Amerikaan die de wereldtitel behaalde. Het was de vierde WK medaille voor de Verenigde Staten bij de mannen, in 1930 en 1931 won Roger Turner en in 1947 Button zelf de zilveren medaille. De wereldkampioen van 1947, Hans Gerschwiler, stond dit jaar een trede lager op het erepodium. Het was de eerste zilveren medaille voor Zwitserland bij de mannen. De Hongaar Ede Király trad in de voetsporen van zijn landgenoten Andor Szende (1910, 1912, 1913), Denes Pataky (1935) en Elmér Terták (1937) die ook brons behaalden op het WK bij de mannen.
Bij de vrouwen prolongeerde Barbara Ann Scott de wereldtitel. Het was haar tweede medaille. Eva Pawlik won de zilveren medaille. Jiřina Nekolová veroverde de eerste medaille bij de vrouwen namens Tsjechoslowakije. Het was de tweede medaille in totaal, in 1927 won het paar Else Hoppe / Oscar Hoppe met ook de bronzen medaille de eerste voor Tsjechoslowakije.
Bij de paren prolongeerde Lannoy / Baugniet de wereldtitel. Andrea Kékesy / Ede Király wonnen de zilveren medaille, Suzanne Morrow / Wallace Diestelmeyer de bronzen medaille. Ede Király was de vierde man en achtste persoon die twee WK medailles in hetzelfde jaar won.
| Discipline |  |
 |
|
|---|---|---|---|
| Mannen | Richard Button |
Hans Gerschwiler |
Ede Király
|
| Vrouwen | Barbara Ann Scott |
Eva Pawlik |
Jiřina Nekolová
|
| Paren | Micheline Lannoy / Pierre Baugniet |
Andrea Kékesy / Ede Király |
Suzanne Morrow / Wallace Diestelmeyer
|
Uitslagen[bewerken | brontekst bewerken]
Mannen[bewerken | brontekst bewerken]Er deden veertien mannen uit negen landen mee, waaronder acht debutanten en de wereldkampioen van 1939, Graham Sharp. Ede Király, Helmut Seibt en Wallace Diestelmeyer namen dit jaar ook deel bij de paren.
|
Vrouwen[bewerken | brontekst bewerken]Een recordaantal van twintig deelneemsters, uit acht landen, namen deel aan dit kampioenschap. Dertien vrouwen maakten hun debuut. Yvonne Sherman, Andrea Kékesy en Suzanne Morrow namen dit jaar ook deel bij de paren.
|
Paren[bewerken | brontekst bewerken]Er deden een recordaantal van vijftien paren uit negen landen mee, waaronder elf debuterende.
|
· 
· 
| Bronnen, noten en/of referenties |