Wereldkampioenschappen kunstschaatsen 1984

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

De Wereldkampioenschappen kunstschaatsen is een evenement dat georganiseerd wordt door de Internationale Schaatsunie.

Het WK toernooi van 1984 vond plaats in Ottawa, provincie Ontario. Het was voor tweede keer dat het WK in Ottawa plaatsvond, in 1978 was de eerste keer, en de vijfde maal dat de Wereldkampioenschappen Kunstschaatsen in Canada plaatsvonden. Eerder vonden de WK toernooien plaats in Montreal (1932), Vancouver (1960) en Calgary (1972).

Voor de mannen was het de 74e editie, voor de vrouwen de 64e editie, voor de paren de 62e editie, en voor de ijsdansers de 32e editie.

Historie[bewerken | brontekst bewerken]

De Duitse en Oostenrijkse schaatsbond, verenigd in de "Deutscher und Österreichischer Eislaufverband", organiseerden zowel het eerste EK Schaatsen voor mannen als het eerste EK Kunstrijden voor mannen in 1891 in Hamburg, Duitsland, nog voor het ISU in 1892 werd opgericht. De internationale schaatsbond nam in 1892 de organisatie van het EK Kunstrijden over. In 1895 werd besloten voortaan de Wereldkampioenschappen kunstschaatsen te organiseren en kwam het EK te vervallen. In 1896 vond de eerste editie voor de mannen plaats. Vanaf 1898 vond toch weer een herstart plaats van het EK Kunstrijden.

In 1906, tien jaar na het eerste WK voor de mannen, werd het eerste WK voor de vrouwen georganiseerd en twee jaar later, in 1908, vond het eerste WK voor de paren plaats. In 1952 werd de vierde discipline, het WK voor de ijsdansers, eraan toegevoegd.

Er werden geen kampioenschappen gehouden tijdens en direct na de Eerste Wereldoorlog (1915-1921) en tijdens en direct na de Tweede Wereldoorlog (1940-1946) en in 1961 vanwege de Sabena vlucht 548 vliegtuigramp op 15 februari op Zaventem waarbij alle passagiers, waaronder de voltallige Amerikaanse delegatie voor het WK kunstrijden op weg naar Praag, om het leven kwamen.

Deelname[bewerken | brontekst bewerken]

Er namen deelnemers uit 22 landen deel aan deze kampioenschappen. Zij vulden 82 startplaatsen in.

Voor België nam Katrien Pauwels voor de derde keer bij de vrouwen deel.

Voor Nederland kwamen Marianne van Bommel en Wayne Deweyert voor de vierde keer uit bij het ijsdansen.

(Tussen haakjes het totaal aantal startplaatsen over de disciplines.)

Vlag van Canada Canada (10)
Vlag van Sovjet-Unie Sovjet-Unie (10)
Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten (9)
Vlag van Bondsrepubliek Duitsland West-Duitsland (8)
Vlag van Duitse Democratische Republiek DDR (5)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk (5)
Vlag van Frankrijk Frankrijk (4)
Vlag van Australië Australië (3)
Vlag van Hongarije Hongarije (3)
Vlag van Italië Italië (3)
Vlag van Japan Japan (3)
Vlag van Oostenrijk Oostenrijk (3)
Vlag van Zwitserland Zwitserland (3)
Vlag van Finland Finland (2)
Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Joegoslavië (2)
Vlag van Tsjecho-Slowakije Tsjecho-Slowakije (2)
Vlag van Zuid-Korea Zuid-Korea (2)

Vlag van België België (1)
Vlag van Denemarken Denemarken (1)
Vlag van Nederland Nederland (1)
Vlag van Polen Polen (1)
Vlag van Spanje Spanje (1)

Medailleverdeling[bewerken | brontekst bewerken]

Bij de mannen werd Scott Hamilton voor de vierde opeenvolgende keer wereldkampioen. Brian Orser op de tweede plaats stond voor de tweede keer op het erepodium, in 1983 werd hij derde. De nummer drie, Alexandr Fadeev, stond voor de eerste keer op het erepodium.

Bij de vrouwen veroverde de nieuwe wereldkampioene Katarina Witt haar tweede WK medaille, in 1982 werd ze tweede. De nummer twee, Anna Kondrashova, stond voor de eerste keer op het erepodium. Elaine Zayak veroverde na haar tweede plaats in 1981 en de wereldtitel in 1982 dit jaar haar derde medaille door op de derde plaats te eindigen.

Bij het paarrijden veroverden Barbara Underhill / Paul Martini hun tweede WK medaille, in 1983 werden ze derde en dit jaar wereldkampioen. Ook Elena Valova / Oleg Vasiliev veroverden hun tweede medaille, in 1983 werden ze wereldkampioen en dit jaar tweede. Sabine Baess / Tassilo Thierbach op de derde plaats veroverden hun vijfde medaille (derde in 1979, tweede in 1981, wereldkampioen in 1982 en in 1983 weer tweede).

Bij het ijsdansen was het erepodium een kopie van 1983. Het paar Jayne Torvill / Christopher Dean werd voor de vierde opeenvolgende keer wereldkampioen. Natalja Bestemjanova / Andrej Boekin veroverden hun vierde medaille, in 1981 derde en in 1982, 1983 en dit jaar tweede. Judy Blumberg / Michael Seibert, net als in 1983 derde, veroverden hun tweede WK medaille.

Discipline Goud
Goud
Zilver
Zilver
Brons
Brons
Mannen Vlag van Verenigde Staten Scott Hamilton Vlag van Canada Brian Orser Vlag van Sovjet-Unie Alexandr Fadeev
Vrouwen Vlag van Duitse Democratische Republiek Katarina Witt Vlag van Sovjet-Unie Anna Kondrashov Vlag van Verenigde Staten Elaine Zayak
Paren Vlag van Canada Barbara Underhill / Paul Martini Vlag van Sovjet-Unie Elena Valova / Oleg Vasiliev Vlag van Duitse Democratische Republiek Sabine Baess / Tassilo Thierbach
IJsdansen Vlag van Verenigd Koninkrijk Jayne Torvill / Christopher Dean Vlag van Sovjet-Unie Natalja Bestemjanova / Andrej Boekin Vlag van Verenigde Staten Judy Blumberg / Michael Seibert

Uitslagen[bewerken | brontekst bewerken]

Mannen / Vrouwen[bewerken | brontekst bewerken]

Er deden 26 mannen uit 17 landen mee. Voor Scott Hamilton en Jozef Sabovcik was het de zesde deelname. Voor Cerne, Begovic en Schramm was het hun vijfde deelname en voor Orser, Fadeev, Kotin en Filipowski was het hun vierde deelname. Voor Thomas Hlavik en Fernando Soria was het de derde deelname. Zeven mannen namen voor de tweede keer deel en acht mannen maakten hun WK debuut.

Mannen
# naam land
Goud Scott Hamilton Vlag van Verenigde Staten
Zilver Brian Orser Vlag van Canada
Brons Alexandr Fadeev Vlag van Sovjet-Unie
4 Jozef Sabovcik Vlag van Tsjechië
5 Rudi Cerne Vlag van Duitsland
6 Brian Boitano Vlag van Verenigde Staten
7 Heiko Fischer Vlag van Duitsland
8 Vladimir Kotin Vlag van Sovjet-Unie
9 Gordon Forbes Vlag van Canada
10 Gary Beacom Vlag van Canada
11 Grzegorz Filipowski Vlag van Polen
12 Fernand Fedronic Vlag van Frankrijk
13 Mark Cockerell Vlag van Verenigde Staten
14 Masaru Ogawa Vlag van Japan
15 Didier Monge Vlag van Frankrijk
16 Petr Barna Vlag van Tsjechië
17 Thomas Hlavik Vlag van Oostenrijk
18 Alessandro Riccitelli Vlag van Italië
19 Miljan Begovic Vlag van Joegoslavië (1943-1992)
20 Paul Robinson Vlag van Verenigd Koninkrijk
21 Andras Szaraz Vlag van Hongarije
22 Perry Meek Vlag van Australië
23 Lars Dresler Vlag van Denemarken
24 Fernando Soria Vlag van Spanje
25 Cho Hae-hyung Vlag van Zuid-Korea
- Norbert Schramm Vlag van Duitsland

Er deden 23 vrouwen uit 17 landen mee. Sanda Dubravcic nam voor de zesde maal deel. Voor Katrina Witt en Elaine Zayak was het hun vijfde deelname. Manuela Ruben nam voor de vierde keer deel. Behalve Katrien Pauwels namen ook Ivanova, Thomson, Cariboni en Telser voor de derde keer deel. Voor vijf vrouwen was het de tweede deelname en acht vrouwen maakte hun debuut op het WK.

Vrouwen
# naam land
Goud Katarina Witt Vlag van Duitse Democratische Republiek
Zilver Anna Kondrashova Vlag van Sovjet-Unie
Brons Elaine Zayak Vlag van Verenigde Staten
4 Kira Ivanova Vlag van Sovjet-Unie
5 Kay Thomson Vlag van Canada
6 Manuela Ruben Vlag van Duitsland
7 Midori Ito Vlag van Japan
8 Elizabeth Manley Vlag van Canada
9 Sanda Dubravcic Vlag van Joegoslavië (1943-1992)
10 Sandra Cariboni Vlag van Zwitserland
11 Myriam Oberwiler Vlag van Zwitserland
12 Susan Jackson Vlag van Verenigd Koninkrijk
13 Karin Telser Vlag van Italië
14 Constanze Gensel Vlag van Duitse Democratische Republiek
15 Katrien Pauwels Vlag van België
16 Parthena Sarafidis Vlag van Oostenrijk
17 Catarina Lindgren Vlag van Zweden
18 Agnes Gosselin Vlag van Frankrijk
19 Elise Ahonen Vlag van Finland
20 Susanna Peltola Vlag van Finland
21 Tamara Teglassy Vlag van Hongarije
22 Diana Zovko Vlag van Australië
23 Kim Hyi-sung Vlag van Zuid-Korea

Paren / IJsdansen[bewerken | brontekst bewerken]

Er deden twaalf paren uit vijf landen mee. Het paar Baess / Thierbach nam voor de zevende keer deel. Underhill / Martini namen voor de zesde keer deel. Pershina / Akbarov namen voor de vijfde keer deel. Ook Knut Schubert (1x met Katja Schubert, 4x met Birgit Lorenz) en William Fauver (1x met Alice Cook, 4x met Lea Ann Miller) namen voor de vijfde keer deel. Zowel Lloyd Eisler (1x met Lori Baier, 2x met Katherina Matousek) als Burt Lancon (1x met Maria di Domenico, 2x met Jill Watson) namen voor de derde keer deel. Het kwartet paren, Valova / Vasiliev, Coull / Rowsom, Preussler / Schroter en Massari / Azzola namen voor de tweede keer deel. Het paar Larisa Seleznova / Oleg Makarov waren dit jaar de enige debutanten bij het paarrijden.

Paren
# naam land
Goud Barbara Underhill
Paul Martini
Vlag van Canada
Zilver Elena Valova
Oleg Vasiliev
Vlag van Sovjet-Unie
Brons Sabine Baess
Tassilo Thierbach
Vlag van Duitse Democratische Republiek
4 Larisa Seleznova
Oleg Makarov
Vlag van Sovjet-Unie
5 Katherina Matousek
Lloyd Eisler
Vlag van Canada
6 Birgit Lorenz
Knut Schubert
Vlag van Duitse Democratische Republiek
7 Cynthia Coull
Mark Rowsom
Vlag van Canada
8 Veronika Pershina
Marat Akbarov
Vlag van Sovjet-Unie
9 Babette Preussler
Torsten Ohlow
Vlag van Duitse Democratische Republiek
10 Lea Ann Miller
William Fauver
Vlag van Verenigde Staten
- Claudia Massari
Leonardo Azzola
Vlag van Duitsland
- Jill Watson
Burt Lancon
Vlag van Verenigde Staten

Er deden 21 paren uit dertien landen mee. Voor Jayne Torvill / Christopher Dean was het hun zevende deelname. Het paar Barber / Slater nam voor de zesde keer deel. Ook Tadayuki Takahashi nam voor de zesde keer deel, (1x met Yukimo Kage en 5x met Noriko Sato). De paren Natalja Bestemjanova / Andrej Boekin, Blumberg / Seibert en Fox / Dalley namen voor de vijfde keer deel. Ook voor Robert McCall was het zijn vijfde deelname (2x met Marie McNeil, 3x met Tracy Wilson). Behalve Van Bommel / Deweyert namen ook Born / Schonborn en Sessions / Williams voor de vierde keer deel. Ook voor Roberto Pelizzola (1x met Elisabetta Parisi, 3x met Isabella Micheli) was het zijn vierde deelname. Spitz / Gregory namen voor de derde keer deel, ook Kelly Johnson (1x met Kris Barber, 2x met John Thomas) en Martine Olivier (1x met Yves Tarayre, 2x met Philippe Boissier) namen voor de derde keer deel. Voor Batanova / Soloviev en Beck / Beck was het hun tweede deelname. Vijf paren maakten hun WK debuut.

IJsdansen
# naam land
Goud Jayne Torvill
Christopher Dean
Vlag van Verenigd Koninkrijk
Zilver Natalja Bestemjanova
Andrej Boekin
Vlag van Sovjet-Unie
Brons Judy Blumberg
Michael Seibert
Vlag van Verenigde Staten
4 Marina Klimova
Sergei Ponomarenko
Vlag van Sovjet-Unie
5 Karen Barber
Nicholas Slater
Vlag van Verenigd Koninkrijk
6 Tracy Wilson
Robert McCall
Vlag van Canada
7 Elena Batanova
Alexei Soloviev
Vlag van Sovjet-Unie
8 Carol Fox
Richard Dalley
Vlag van Verenigde Staten
9 Petra Born
Rainer Schonborn
Vlag van Duitsland
10 Elisa Spitz
Scott Gregory
Vlag van Verenigde Staten
11 Kelly Johnson
John Thomas
Vlag van Canada
12 Wendy Sessions
Stephen Williams
Vlag van Verenigd Koninkrijk
13 Isabella Micheli
Robert Pelizzola
Vlag van Italië
14 Marianne van Bommel
Wayne Deweyert
Vlag van Nederland
15 Antonia Becherer
Ferdinand Becherer
Vlag van Duitsland
16 Kathrin Beck
Christoff Beck
Vlag van Oostenrijk
17 Noriko Sato
Tadayuki Takahashi
Vlag van Japan
18 Klara Engi
Attila Toth
Vlag van Hongarije
19 Salome Brunner
Markus Merz
Vlag van Zwitserland
20 Martine Olivier
Philippe Boissier
Vlag van Frankrijk
21 Liane Telling
Michael Fisher
Vlag van Australië

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]