Grand Prix Formule 1 van Japan 1990

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

De Grand Prix Formule 1 van Japan 1990 werd gehouden op 21 oktober 1990 op Suzuka.

Verslag[bewerken | brontekst bewerken]

De race werd beroemd en berucht omwille van het incident in de eerste bocht tussen Alain Prost en Ayrton Senna, die beiden nog om het wereldkampioenschap streden. Senna behaalde de pole-position, maar was niet tevreden met de kant van de baan waar die gesitueerd was. Hij ging ervan uit dat de pole-position steeds op de racelijn zou moeten zijn. Zijn vraag aan Jean Marie Balestre om de pole naar de andere kant van de baan te verschuiven werd afgewezen. Nadien kondigde hij al aan dat als Prost het voordeel in de bocht zou hebben, wat zogoed als zeker was, hij zou doen alsof er geen andere auto zou zijn, waardoor er een crash zou plaatsvinden. Dit gebeurde dan ook, waardoor Prost en Senna beiden van de baan vlogen. Senna won hierdoor ook het wereldkampioenschap.

Beide rijders bediscussieerden het incident achteraf, waarbij Senna hoofdzakelijk ervan uitging dat dit niet was hoe hij het gewild had maar hoe het moest zijn. Anderen accepteerden de manoeuvre als een oplossing of revanche voor het incident een jaar eerder. Prost was razend en wilde aanvankelijk stoppen met de sport. Beiden wonnen achteraf echter nog een kampioenschap waardoor ze in hun laatste Grand Prix samen hun ruzies bijlegden.

Daarnaast werden er ook nog een reeks aankondigingen gemaakt voor het seizoen 1991. Brabham ging gebruikmaken van Yamaha-motoren, Footwork ging met Porsche-motoren rijden en daarnaast behielden ze ook hun beide rijders Alex Caffi en Michele Alboreto. Life en EuroBrun verlieten de sport dan weer. EuroBruns rijder Roberto Moreno kon bij Benetton gaan rijden na de helikoptercrash van Alessandro Nannini na de Grand Prix van Spanje waardoor zijn Formule 1-carrière beëindigd werd.

Nigel Mansell maakte ook bekend dat hij toch in de Formule 1 bleef en twee seizoenen bij Williams F1-Renault ging rijden nadat Frank Williams en Patrick Head garanties hadden gegeven dat ze een auto gingen ontwerpen waarmee hij voor het kampioenschap kon strijden.

Uitslag[bewerken | brontekst bewerken]

Positie Nummer Rijder Team Ronden Tijd/Opgave Startplaats Punten
1 20 Vlag van Brazilië Nelson Piquet Benetton-Ford 53 1:34:36.824 6 9
2 19 Vlag van Brazilië Roberto Moreno Benetton-Ford 53 +7.223 8 6
3 30 Vlag van Japan Aguri Suzuki Larrousse-Lamborghini 53 +22.469 9 4
4 6 Vlag van Italië Riccardo Patrese Williams-Renault 53 +36.258 7 3
5 5 Vlag van België Thierry Boutsen Williams-Renault 53 +46.884 5 2
6 3 Vlag van Japan Satoru Nakajima Tyrrell-Ford 53 +1:12.350 13 1
7 25 Vlag van Italië Nicola Larini Ligier-Ford 52 +1 Lap 17
8 23 Vlag van Italië Pierluigi Martini Minardi-Ford 52 +1 Lap 10
9 10 Vlag van Italië Alex Caffi Arrows-Ford 52 +1 Lap 23
10 26 Vlag van Frankrijk Philippe Alliot Ligier-Ford 52 +1 Lap 20
NF 11 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Warwick Lotus-Lamborghini 38 Versnellingsbak 11
NF 12 Vlag van Verenigd Koninkrijk Johnny Herbert Lotus-Lamborghini 31 Motor 14
NF 9 Vlag van Italië Michele Alboreto Arrows-Ford 28 Motor 24
NF 2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Nigel Mansell Ferrari 26 Transmissie 3
NF 21 Vlag van Italië Emanuele Pirro Dallara-Ford 24 Alternator 18
NF 29 Vlag van Frankrijk Éric Bernard Larrousse-Lamborghini 24 Motor 16
NF 24 Vlag van Italië Gianni Morbidelli Minardi-Ford 18 Spin 19
NF 16 Vlag van Italië Ivan Capelli Leyton House-Judd 16 Ontsteking 12
NF 22 Vlag van Italië Andrea de Cesaris Dallara-Ford 13 Spin 25
NF 15 Vlag van Brazilië Mauricio Gugelmin Leyton House-Judd 5 Motor 15
NF 7 Vlag van Australië David Brabham Brabham-Judd 5 Koppeling 22
NF 28 Vlag van Oostenrijk Gerhard Berger McLaren-Honda 1 Spin 4
NF 27 Vlag van Brazilië Ayrton Senna McLaren-Honda 0 Botsing 1
NF 1 Vlag van Frankrijk Alain Prost Ferrari 0 Botsing 2
NF 8 Vlag van Italië Stefano Modena Brabham-Judd 0 Botsing 21
NS 4 Vlag van Frankrijk Jean Alesi Tyrrell-Ford Blessure 26
NQ 14 Vlag van Frankrijk Olivier Grouillard Osella-Ford
NQ 17 Vlag van Italië Gabriele Tarquini AGS-Ford
NQ 18 Vlag van Frankrijk Yannick Dalmas AGS-Ford
NQ 31 Vlag van België Bertrand Gachot Coloni-Ford

Wetenswaardigheden[bewerken | brontekst bewerken]

  • Raceleiders: Gerhard Berger (1 ronde, 1), Nigel Mansell (25 ronden, 2-26), Nelson Piquet (27 ronden, 27-53)
  • Jean Alesi kon niet starten door een nekblessure die hij in de vrijdagtraining had opgelopen. Zijn plaats op de grid bleef open.

Statistieken[bewerken | brontekst bewerken]

Pole-position Ayrton Senna McLaren-Honda 1:36.996
Snelste ronde Riccardo Patrese Williams-Renault 1:44.233


Vorige race:
Grand Prix van Spanje 1990
FIA Formule 1 Wereldkampioenschap
41e seizoen (1990)
Volgende race:
Grand Prix van Australië 1990

Vorige race:
Grand Prix van Japan 1989
Grand Prix van Japan Volgende race:
Grand Prix van Japan 1991