HOT (raket)

HOT
	HOT-raket
Algemeen
Land	Frankrijk
Producent	Euromissile
Type	Antitank (SSM/ASM)
Jaar	1978
Platform	(Pantser)voertuig/helikopter
Gebruikers	zie gebruikers
Maten
Diameter	165 mm
Spanwijdte	310 mm
Lengte	1270 mm
Gewicht	20 kg
Snelheid	280 m/s (900 km/u)
Bereik	75 m - 4250m
Specificaties
Aandrijving	2 trappen, vaste brandstof
Sturing	stuwstraalbesturing (SSB)
Geleiding	optisch draadgeleid
Ontsteking	Inslag

De Euromissile HOT DM 72 (Haut-subsonique Optiquement Téléguidé) is een Frans-Duits tweede generatie draadgeleid antitankraketsysteem met optische geleiding.

Beschrijving[bewerken | brontekst bewerken]

De HOT is een draadgeleid (SACLOS^{[noot 1]}) dag- en nachtzicht geleid raketsysteem van de tweede generatie, dat voornamelijk bedoeld is voor antitank. Het is ontwikkeld door het consortium Euromissile, bestaande uit Messerschmitt-Bölkow-Blohm (MBB) (Duitsland) en Aérospatiale (Frankrijk), en wordt sinds 1976 in grote aantallen geproduceerd.^[1] Het HOT-systeem kan zowel vanaf helikopters als vanaf pantservoertuigen worden gebruikt.^[2] Bij de Duitse Bundeswehr werd de HOT gebruikt als bewapening van de anti-tank helikopter BO-105P (PAH 1) en de Raketenjagdpanzer 3 Jaguar 1.

Ontwikkeling[bewerken | brontekst bewerken]

Projectstudies van beide bedrijven begonnen in 1964, rond dezelfde tijd dat het Amerikaanse leger de ontwikkeling startte van de BGM-71 TOW-raket. Waar de TOW al in 1973 in gebruik werd genomen, duurde de ontwikkel- en testfase voor de HOT aanzienlijk langer. Het doel was om een antitankraket te produceren die:

zowel vanuit voertuigen als helikopters kon worden afgevuurd,
gebruik maakte van het SACLOS-geleidingssysteem^{[noot 1]} in plaats van het minder betrouwbare MCLOS-systeem^{[noot 2]} dat de Nord SS.11 gebruikte,
een groter maximum bereik had, en tevens een kleiner minimaal bereik dan de SS.11,
een hogere snelheid dus kortere vliegtijd dan de SS.11,
verpakt was in een verzegelde container die ook diende als de lanceerbuis.

Werking[bewerken | brontekst bewerken]

Lancering[bewerken | brontekst bewerken]

De HOT-raket wordt met een lanceerbuis gelanceerd en wordt optisch gevolgd met behulp van het SACLOS-geleidingssysteem^{[noot 1]}. Hij wordt via een dunne draad bestuurd middels door stuwstraalbesturing (SSB) (fr: contrôle du vecteur de poussée (CVP), en: thrust vector control (TVC), de: Schubvektorsteuerung (SVS)) op de vluchtmotor. Wanneer de schutter de HOT-raket afvuurt, activeert hij het pyrotechnisch element in de thermische batterij zodat de batterij stroom gaat leveren. Ook worden de lichtbakens in de staart geactiveerd en wordt de gyroscoop opgestart door een kleine gasgenerator. De gassen van deze generator drukken tevens de deksels uit beide uiteinden van de lanceerbuis. Daarna starten zowel de start- als de vluchtmotor, en schiet de raket uit de lanceerbuis.

Voortstuwing en besturing[bewerken | brontekst bewerken]

In tegenstelling tot de meeste antitankraketten, waarbij de startmotor (booster) al uit is voordat hij de raket de lanceerbuis verlaat en op veilige afstand de vluchtmotor ontstoken wordt, brandt de booster van HOT zowel in de lanceerbuis als erbuiten gedurende ongeveer een seconde, waardoor de raket een hoge snelheid krijgt. De vluchtmotor brandt vervolgens 17 seconden, waarin de raket een afstand aflegt die groter is dan de lengte van de besturingsdraad. Door de krachtige booster en vluchtmotor, had de HOT toen hij werd geïntroduceerd een veel kortere vluchttijd dan andere draadgeleide antitankraketten. De vier uitlaten van de booster bevinden zich onderaan de vier uitspringende vinnen. De enkele uitlaat van de vluchtmotor bevindt zich aan de achterkant van het raketlichaam, evenals de klep die de raket - die tijdens de vlucht draait - bestuurt via stuwstraalbesturing (SSB).

Geleiding[bewerken | brontekst bewerken]

Nadat de raket is afgevuurd, hoeft de schutter alleen het doelwit in het dradenkruis van het vizier te houden. Het systeem volgt automatisch de naar achteren gerichte fakkels van de raket, stuurt de raket in het beeld van de schutter en stuurt commando's om de raket te sturen.

Ontsteking[bewerken | brontekst bewerken]

Ongeveer 50 meter na de lancering wordt het de gevechtskop met 6kg zware holle lading op scherp gesteld, en zal ontploffen wanneer de buitenste laag van de dubbelwandige neuskegel iets raakt en in contact te komt met de binnenste laag, waardoor een elektrisch circuit wordt kortgesloten. Zowel de HOT 1 als de HOT 2 maken gebruik van dit ontstekingssysteem.

HOT 3[bewerken | brontekst bewerken]

De nieuwste versie van de HOT-familie, de HOT 3, is voorzien van een tandemlading om tanks uit te schakelen die zijn voorzien van explosief reactief pantser. Een laser-nabijheid-ontsteker in de voorste helft van de neus meet de afstand tussen het doel en de raket. Bij de juiste afstand wordt de kleine nippel met een kleine HEAT-gevechtslading voorop de neus van de raket naar voren geschoten om het reactieve pantser vooraf tot ontploffing te brengen, waarna de hoofdlading van de raket het hoofdpantser kan doorboren.

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Afbeeldingen[bewerken | brontekst bewerken]

Afvuren van een HOT-raket door een Jagdpanzer 3 Jaguar 1
BO 105 PAH-1 met zes HOT-raketten
HOT-3-Lanceerbuizen van een Eurocopter Tiger
Opengewerkt modelHOT 3 raket

Gebruikers[bewerken | brontekst bewerken]

Gegevens afkomstig uit “Jane's World Armies”, issue 23 en de “SIPRI Arms Transfers Database”.

Angola: Geleverd in 1986/87 voor gebruik op helikopters.
China: Geleverd in 1988/89 voor gebruik op Gazelle helikopters.
Cyprus: Geleverd in 1988 voor gebruik op Gazelle helikopters and VAB-VCAC.
Ecuador: Geleverd in 1982/83 voor gebruik op SA-341 Gazelle helikopters.
Egypte: Geleverd in 1978 en 1985 voor gebruik op Gazelle helikopters.
Frankrijk: Geleverd voor gebruik op Gazelle helikopters en VAB-VCAC.
Duitsland: Geleverd voor gebruik op Tiger helikopters en Jaguar 1 tankjagers.
Irak: Geleverd in 1978, 1980 en 1982 voor gebruik op Gazelle helikopters en VCR-TH.
Kameroen: Geleverd in 1982 voor gebruik op Gazelle helikopters. (582x HOT-2/3)
Koeweit: Geleverd in 1977 en 1999 voor gebruik op Gazelle helikopters.

Libanon: Geleverd in 2007 and 2017 voor gebruik op Gazelle helikopters en VAB Mephisto pantservoertuigen.^[3]
Marokko: Geleverd in 1983 en 1991 voor gebruik op helikopters en voertuigen.
Oostenrijk: Geleverd in 1996/98 voor gebruik op Jaguar 1 (tot 2006).
Qatar: Geleverd in 1984/85 voor gebruik op Gazelle helikopters en VAB-VCAC.
Saoedi-Arabië: Geleverd in 1989 en 1997 voor gebruik op AMX-10.
Spanje: Geleverd in 1979 en 1990 voor gebruik op BO-105CB.
Syrië: Geleverd in 1981 voor gebruik op Gazelle helikopters.
Tunesië: Geleverd voor gebruik op SA-342 Gazelle helikopters.
Verenigde Arabische Emiraten: Geleverd in 1980 voor gebruik op Gazelle helikopters.

Bronnen, referenties en voetnoten[bewerken | brontekst bewerken]

Bronnen

Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel HOT (Lenkflugkörper) op de Duitstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel HOT (missile) op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Euromissile HOT op de Franstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
Tradoc, online-PDF 2,8 MB bei fas.org OPFOR Worldwide Equipment Guide
Bundeswehr Classix: Heiße Spur – Lenkraketen der Bundeswehr (1981) (YouTube-Video)
Bruno Lange: Typenhandbuch der deutschen Luftfahrttechnik, Bernard & Graefe Verlag, Koblenz 1986, ISBN 3-7637-5284-6, S. 344

Referenties

↑ Bruno Lange: Typenhandbuch der deutschen Luftfahrttechnik, Bernard & Graefe Verlag, Koblenz 1986, ISBN 3-7637-5284-6, S. 344
↑ MBDA Herstellerinformation, 2009, eingesehen am 13. Oktober 2019.
↑ Nerguizian, Aram, The Lebanese Armed Forces - Challenges and Opportunities in Post-Syria Lebanon. CSIS (February 10, 2009). Gearchiveerd op 31 maart 2010. Geraadpleegd op 26 January 2010.

Voetnoten

↑ ^a ^b ^c (en) SACLOS - Semi-automatic command to line of sight (SACLOS) is a method of missile command guidance. In SACLOS, the operator has to continually point a sighting device at the target while the missile is in flight. Electronics in the sighting device and/or the missile then guide it to the target. SACLOS devices commonly work using one of these methods: wire-guided, radio-guided, or beam-riding.
↑ (en) MCLOS - Manual command to line of sight (MCLOS) is a method for guiding guided missiles. With an MCLOS missile, the operator must track the missile and the target simultaneously and guide the missile to the target. Typically the missile is steered with a joystick, and its path is observed through a periscope-type telescopic sight. The missiles are usually equipped with a magnesium flare in the base that automatically ignites upon launch and allows the gunner to visually track the fast-moving missile in a manner similar in concept to a tracer bullet.

Zie de categorie Euromissile HOT van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.

[2] Bruno Lange: Typenhandbuch der deutschen Luftfahrttechnik, Bernard & Graefe Verlag, Koblenz 1986, ISBN 3-7637-5284-6, S. 344

[mbda_01-3] MBDA Herstellerinformation, 2009, eingesehen am 13. Oktober 2019.

[5] Nerguizian, Aram, The Lebanese Armed Forces - Challenges and Opportunities in Post-Syria Lebanon. CSIS (February 10, 2009). Gearchiveerd op 31 maart 2010. Geraadpleegd op 26 January 2010.

[saclos-1] (en) SACLOS - Semi-automatic command to line of sight (SACLOS) is a method of missile command guidance. In SACLOS, the operator has to continually point a sighting device at the target while the missile is in flight. Electronics in the sighting device and/or the missile then guide it to the target. SACLOS devices commonly work using one of these methods: wire-guided, radio-guided, or beam-riding.

[mclos-4] (en) MCLOS - Manual command to line of sight (MCLOS) is a method for guiding guided missiles. With an MCLOS missile, the operator must track the missile and the target simultaneously and guide the missile to the target. Typically the missile is steered with a joystick, and its path is observed through a periscope-type telescopic sight. The missiles are usually equipped with a magnesium flare in the base that automatically ignites upon launch and allows the gunner to visually track the fast-moving missile in a manner similar in concept to a tracer bullet.

[noot 1]

[1]

[2]

[noot 2]

[3]