Ludo Dierckxsens

Ludo Dierckxsens
	Ludo Dierckxsens, juli 2008
Persoonlijke informatie
Volledige naam	Ludo Dierckxsens
Geboortedatum	14 oktober 1964
Geboorteplaats	Geel, België
Sportieve informatie
Huidige ploeg	gestopt
Discipline(s)	Weg
Ploegen
1994; 1995; 1996-1997; 1998; 1999-2002; 2003-2004	Saxon-Selle Italia; Collstrop-Lystex; Tönisteiner-Saxon; Lotto-Mobistar; Lampre-Daikin; Landbouwkrediet-Colnago
Beste prestaties
Gent-Wevelgem	8e (1999)
Ronde van Vlaanderen	8e (2001)
Parijs-Roubaix	6e (2001)
Ronde van Frankrijk	1 etappezege
Portaal	Wielersport

Ludo Dierckxsens (Geel, 14 oktober 1964) is een voormalig Belgisch wielrenner.

Biografie[bewerken | brontekst bewerken]

Dierckxsens werkte als pistoolschilder bij DAF trucks ^[1] tot zijn 29e, daarna werd hij professioneel wielrenner en reed onder andere voor profploegen als Lampre en Lotto. In 1999 wist de Belg een etappe in de Ronde van Frankrijk met aankomst in Saint-Étienne te winnen, op een heuvelachtig parcours. Dierckxens hield achtervolgers Rik Verbrugghe, Aleksandr Vinokoerov, Dmitri Konysjev en Wladimir Belli op anderhalve minuut afstand en arriveerde solo. Eerder dat jaar won hij het Belgisch kampioenschap in Geraardsbergen met meer dan twee minuten voorsprong op Michel Vanhaecke en Axel Merckx, waardoor hij de elfde Touretappe van 1999 in de driekleur heeft gewonnen.

In augustus 1999 werd hij voor een half jaar geschorst door Koninklijke Belgische Wielrijdersbond. Deze maatregel werd getroffen na zijn bekentenis in Saint-Etienne tegen de Belgische wedstrijdcommissaris, direct na zijn overwinning in de elfde Touretappe, dat hij zijn knieblessure met verboden middelen had bestreden. Het zou gaan om synacthen om een tendinitis te bestrijden.^[2] Hij ging niet in beroep bij het Hof van Arbitrage voor Sport, omdat hij bang was dat zijn schorsing hierdoor langer zou worden. Ook werd hij uit de ronde gezet. Zijn schorsing liep af in mei 2000^[3], waarna hij nog enkele jaren actief was als profwielrenner.

Op 16 oktober 2005 nam Dierckxens afscheid van de wielersport. Hij won zijn laatste race voor de ploeg Landbouwkrediet-Colnago. Na zijn wielercarrière opende Dierckxens een fietsenwinkel. Daarnaast speelde hij onder andere zichzelf in de VRT-reeks De Ronde. In de reeks F.C. De Kampioenen speelde hij zichzelf in een aflevering van reeks 17. Ook in de serie De pedaalridders was hij samen met Johan Museeuw te zien als coach van een wielertoeristenteam, als motivator van Pia en de andere "Ludo-Ladies".

Belangrijkste overwinningen[bewerken | brontekst bewerken]

1994

Izegem Koers

1997

1998

Parijs-Bourges

1999

11e etappe Ronde van Frankrijk
Belgisch Kampioenschap

2003

GP La Marseillaise

2004

7e etappe in de Ronde van Oostenrijk

Resultaten in voornaamste wedstrijden[bewerken | brontekst bewerken]

Jaar	Ronde van Italië	Ronde van Frankrijk	Ronde van Spanje
1996
1997
1998			34e
1999		opgave (1)
2000	opgave
2001		opgave
2002		108e
2004
2005

(*) tussen haakjes aantal individuele etappe-overwinningen

Jaar	Milaan-San Remo	Gent-Wevelgem	Ronde van Vlaanderen	Parijs-Roubaix	Amstel Gold Race	HEW Cyclassics	Omloop Het Volk	WK op de weg	Wereldranglijsten
1996							7e
1997		29e				8e
1998		85e	45e	12e		3	81e	39e
1999	31e	8e	26e	36e	35e	107e
2000						98e
2001	168e		8e	6e		72e	58e		22e (UWB)
2002	83e		18e		88e	66e		51e	39e (UWB)
2004	164e		27e	14e
2005							10e