Resolutie 1509 Veiligheidsraad Verenigde Naties
 | ||
|---|---|---|
| Van de | Veiligheidsraad van de Verenigde Naties | |
| Datum | 19 september 2003 | |
| Nr. vergadering | 4830 | |
| Code | S/RES/1509 | |
| Stemming | voor 15 onth. 0 tegen
0 | |
| Onderwerp | Burgeroorlog in Liberia | |
| Beslissing | Richtte de UNMIL-vredesmissie op. | |
| Samenstelling VN-Veiligheidsraad in 2003 | ||
| Permanente leden | ||
| Niet-permanente leden | ||
| ||
Het UNMIL-terrein in Liberia.
| ||
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
Resolutie 1509 van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties werd unaniem door de VN-Veiligheidsraad aangenomen op 19 september 2003. Met deze resolutie besliste de Veiligheidsraad de vredesmissie in Liberia op te richten.
Achtergrond[bewerken | brontekst bewerken]
Zie Tweede Liberiaanse Burgeroorlog voor het hoofdartikel over dit onderwerp.Na de hoogtijdagen onder het decennialange bestuur van William Tubman, die in 1971 overleed, greep Samuel Doe de macht. Diens dictatoriale regime ontwrichtte de economie en er ontstonden rebellengroepen tegen zijn bewind, waaronder die van de latere president Charles Taylor. In 1989 leidde de situatie tot een burgeroorlog waarin de president vermoord werd. De oorlog bleef nog doorgaan tot 1996. Bij de verkiezingen in 1997 werd Charles Taylor verkozen en in 1999 ontstond opnieuw een burgeroorlog toen hem vijandige rebellengroepen delen van het land overnamen. Pas in 2003 kwam er een staakt-het-vuren en werden VN-troepen gestuurd. Taylor ging in ballingschap en de regering van zijn opvolger werd al snel vervangen door een overgangsregering. In 2005 volgden opnieuw verkiezingen, waarna Ellen Johnson-Sirleaf de nieuwe president werd.
Inhoud[bewerken | brontekst bewerken]
Waarnemingen[bewerken | brontekst bewerken]
De Veiligheidsraad was bezorgd om de gevolgen van het conflict in Liberia voor de bevolking en benadrukte dat dringend humanitaire hulp nodig was. Ze betreurde ook alle mensenrechtenschendingen tegen die bevolking, waaronder seksueel geweld tegen vrouwen en kinderen. Zodra de overgangsregering in het land was opgericht moest die zorgen voor de bescherming van de mensenrechten en de rechtsstaat. Verder was men bezorgd om het gebruik van kindsoldaten.
Op 27 augustus was een vredesakkoord bereikt tussen de rebellen, politieke partijen en leiders. Op 11 augustus was al voormalig president Charles Taylor vertrokken. Intussen was ook de ECOMIL-vredesmacht van de ECOWAS in het land actief. Die moest op termijn opgevolgd worden door een VN-vredesmacht.
Handelingen[bewerken | brontekst bewerken]
De Veiligheidsraad besliste de VN-Missie in Liberia "UNMIL" op te richten voor een periode van twaalf maanden. De secretaris-generaal werd gevraagd de bevoegdheden van de ECOMIL-macht op 1 oktober over te dragen aan UNMIL. Die zou bestaan uit 15.000 manschappen, waaronder 250 militaire waarnemers, 160 stafofficieren en 1115 politieagenten.
UNMIL kreeg als mandaat de uitvoering van het staakt-het-vurenakkoord uit juni te ondersteunen, door toe te zien op het staakt-het-vuren en schendingen ervan te onderzoeken. Ook moest ze mee kantonnementplaatsen opzetten, deze beveiligen en toezien op de kantonnering van troepen van alle partijen. Liefst binnen de 30 dagen moest ook een programma voor de ontwapening, demobilisatie, herintegratie en repatriatie van alle gewapende partijen op poten worden gezet. Verder moest UNMIL wapens inzamelen en vernietigen, belangrijke overheidsinstallaties als havens en luchthavens beveiligen, VN-personeel beschermen, meewerken aan de mensenrechten, Liberia helpen met de hervorming van haar politie en leger en het herstel van het overheidsgezag in heel het land.
Verwante resoluties[bewerken | brontekst bewerken]
- Resolutie 1478 Veiligheidsraad Verenigde Naties
- Resolutie 1497 Veiligheidsraad Verenigde Naties
- Resolutie 1521 Veiligheidsraad Verenigde Naties
- Resolutie 1532 Veiligheidsraad Verenigde Naties (2004)
· 
· 