Resolutie 2079 Veiligheidsraad Verenigde Naties
 | ||
|---|---|---|
| Van de | Veiligheidsraad van de Verenigde Naties | |
| Datum | 12 december 2012 | |
| Nr. vergadering | 6884 | |
| Code | S/RES/2079 | |
| Stemming | voor 15 onth. 0 tegen
0 | |
| Onderwerp | Burgeroorlog in Liberia | |
| Beslissing | Verlengde de sancties en het panel van deskundigen dat schendingen ervan onderzocht met een jaar. | |
| Samenstelling VN-Veiligheidsraad in 2012 | ||
| Permanente leden | ||
| Niet-permanente leden | ||
 Azerbeidzjan ·  Colombia ·  Duitsland ·  Guatemala ·  India ·  Marokko ·  Pakistan ·  Portugal ·  Zuid-Afrika ·  Togo | ||
| ||
Duizenden vluchtelingen zijn naar de Liberiaanse stad Kakata getrokken; foto: 2005
| ||
.svg){kind=small}
Resolutie 2079 van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties werd op 12 december 2012 unaniem aangenomen door de VN-Veiligheidsraad die er de sancties tegen Liberia en het panel van deskundigen dat toezag op de naleving ervan een jaar mee verlengde.[1]
Achtergrond[bewerken | brontekst bewerken]
Zie Tweede Liberiaanse Burgeroorlog voor het hoofdartikel over dit onderwerp.Na de hoogdagen onder het decennialange bestuur van William Tubman, die in 1971 overleed, greep Samuel Doe de macht. Zijn dictatoriale regime ontwrichtte de economie en er ontstonden rebellengroepen tegen zijn bewind, waaronder die van de latere president Charles Taylor. In 1989 leidde de situatie tot een burgeroorlog waarin de president vermoord werd. De oorlog bleef nog doorgaan tot 1996. Bij de verkiezingen in 1997 werd Charles Taylor verkozen en in 1999 ontstond opnieuw een burgeroorlog toen hem vijandige rebellengroepen delen van het land overnamen. Pas in 2003 kwam er een staakt-het-vuren en werden VN-troepen gestuurd. Taylor ging in ballingschap en de regering van zijn opvolger werd al snel vervangen door een overgangsregering. In 2005 volgden opnieuw verkiezingen en werd Ellen Johnson Sirleaf de nieuwe president.
Inhoud[bewerken | brontekst bewerken]
Waarnemingen[bewerken | brontekst bewerken]
De heropbouw van Liberia na 2006 bleef doorgaan. Het land moest wel zijn bosbeheerwet uit 2006 uitvoeren en afdwingen. Ook moest het het Kimberley-Proces implementeren en diamantensmokkel tegengaan. Verder moest ook de overheidscontrole op de goudsector vergroot worden.
Handelingen[bewerken | brontekst bewerken]
De financiële sancties die middels resolutie 1532 in 2004 waren opgelegd bleven van kracht. Men vond bovendien dat Liberia bleef tekortschieten in de uitvoering ervan. De in 2003 met resolutie 1521 opgelegde reisbeperkingen en wapenembargo werden met twaalf maanden uitgebreid. Het panel van deskundigen dat toezag op de naleving en effectiviteit van en de nood aan deze maatregelen werd eveneens met een jaar verlengd. De Liberiaanse autoriteiten en die van de buurlanden werden herinnert aan hun verantwoordelijkheid bij het onder controle krijgen van de wapenhandel in de regio. Ten slotte moesten de VN-vredesmacht in Liberia en de vredesmacht in buurland Ivoorkust blijven samenwerken in de grensstreek tussen beide landen.
Verwante resoluties[bewerken | brontekst bewerken]
- Resolutie 2045 Veiligheidsraad Verenigde Naties
- Resolutie 2066 Veiligheidsraad Verenigde Naties
- Resolutie 2116 Veiligheidsraad Verenigde Naties (2013)
- Resolutie 2128 Veiligheidsraad Verenigde Naties (2013)
Bronnen, noten en/of referenties
|
· 
· 