Physornis: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 22: | Regel 22: | ||
== Ontdekking en naamgeving == |
== Ontdekking en naamgeving == |
||
Het [[holotype]] van ''Physornis'' (BMNH-A583) is een 137 mm lang fragment van een [[mandibula (anatomie)|symphysis mandibulae]] en de rechtertak van deze [[Mandibula (gewervelden)|onderkaak]], in 1895 gevonden door [[Florentino Ameghino (paleontoloog)|Ameghino]]. Deze publiceerde de naam, samen met een beschrijving maar zonder tekening, nog in datzelfde jaar.<ref>{{aut|Ameghino, F.}} (1895). Sobre las aves fósiles de Patagonia. ''Boletin del Instituto Geografico da Argentina'' '''15''': 501–602 (in verzameld werk, deel 11 (1920): [http://www.biodiversitylibrary.org/page/20470173 325] {{es}})</ref> Het in 1895 gevonden restant is maar een erg klein deel van het hele dier, en vertoont, behalve de karakteristieke symphysis, vrijwel geen andere kenmerken. Het is daarom, achteraf bezien, niet erg geschikt om als holotype te dienen.<ref name="systematic revision" /> [[Bryan Patterson]] trok in 1941 zelfs in twijfel of het wel om een overblijfsel van een vogel ging en suggereerde dat het evengoed een deel van het bekken van een [[zoogdieren|zoogdier]] kon zijn. Op grond daarvan moesten volgens hem de namen van het geslacht en de soort worden verworpen als [[nomen nudum|nomina nuda]].<ref>{{aut|Patterson, B.}} (1941). A new phororhacoid bird from the Deseado formation of Patagonia. ''Field Museum of Natural History, Geological Series'' [http://www.biodiversitylibrary.org/page/2848629 '''8'''(8): 49-54]</ref> [[Herculano Marcos Ferraz de Alvarenga|Alvarenga]] en [[Elizabeth Höfling|Höfling]], de auteurs van een revisie van de familie uit 2003, bestreden dit en stelden dat ze de resten meteen als die van een schrikvogel herkenden en dat ze bovendien de differentiërende karakteristieken van de soort goed laten zien.<ref name="systematic revision" /> |
Het [[holotype]] van ''Physornis'' (BMNH-A583) is een 137 mm lang fragment van een [[mandibula (anatomie)|symphysis mandibulae]] en de rechtertak van deze [[Mandibula (gewervelden)|onderkaak]], in 1895 gevonden door [[Florentino Ameghino (paleontoloog)|Ameghino]]. Deze publiceerde de naam, samen met een beschrijving maar zonder tekening, nog in datzelfde jaar.<ref>{{aut|Ameghino, F.}} (1895). Sobre las aves fósiles de Patagonia. ''Boletin del Instituto Geografico da Argentina'' '''15''': 501–602 (in verzameld werk, deel 11 (1920): [http://www.biodiversitylibrary.org/page/20470173 325] {{es}})</ref> Het in 1895 gevonden restant is maar een erg klein deel van het hele dier, en vertoont, behalve de karakteristieke symphysis, vrijwel geen andere kenmerken. Het is daarom, achteraf bezien, niet erg geschikt om als holotype te dienen.<ref name="systematic revision" /> [[Bryan Patterson]] trok in 1941 zelfs in twijfel of het wel om een overblijfsel van een vogel ging en suggereerde dat het evengoed een deel van het bekken van een [[zoogdieren|zoogdier]] kon zijn. Op grond daarvan moesten volgens hem de namen van het geslacht en de soort worden verworpen als [[nomen nudum|nomina nuda]].<ref>{{aut|Patterson, B.}} (1941). A new phororhacoid bird from the Deseado formation of Patagonia. ''Field Museum of Natural History, Geological Series'' [http://www.biodiversitylibrary.org/page/2848629 '''8'''(8): 49-54]</ref> [[Herculano Marcos Ferraz de Alvarenga|Alvarenga]] en [[Elizabeth Höfling|Höfling]], de auteurs van een revisie van de familie uit 2003, bestreden dit en stelden dat ze de resten meteen als die van een schrikvogel herkenden en dat ze bovendien de differentiërende karakteristieken van de soort goed laten zien.<ref name="systematic revision" /> |
||
Florentino Ameghino benoemde in 1898 nog een geslacht en soort van phorusrhaciden, ''Aucornis eurhynchus'', gebaseerd op een gedeeltelijke symfyse van de onderkaak, proximale [[tarsometatarsus]] en drie teenkootjes uit het [[Krijt (periode)|Krijt]] van [[Patagonië]], hoewel deze fossielen waarschijnlijk uit het [[Oligoceen]] dateren. Deze soort is [[Synoniem (dierkunde)|synoniem]] gemaakt met ''Physornis fortis'' op basis van de [[anatomie]] van de [[Schaambeenvoeg|symfyse]]. De soort ''Aucornis solidus'' werd het jaar daarop door Ameghino benoemd op basis van een proximaal deel van een kootje van de derde teen dat in hetzelfde gebied werd gevonden. Brodkorb maakte er in 1967 een synoniem van met ''Physornis fortis'', maar het zou ook synoniem kunnen zijn met ''Andrewsornis abbotti'', waardoor het een species inquirenda werd. |
|||
In 1982 benoemde [[Herculano Alvarenga]] de nieuwe soort ''Physornis brasiliensis'', gebaseerd op een 75 procent compleet [[skelet]] uit lagen uit het Laat-Oligoceen en Vroeg-[[Mioceen]] van [[São Paulo (staat)|São Paulo]], [[Brazilië]]. Een [[decennium]] later, in 1993, kwam Alvarenga tot de conclusie dat het eigenlijk een eigen geslacht van phorusrhaciden was dat hij ''[[Paraphysornis]]'' noemde. |
|||
== Beschrijving == |
== Beschrijving == |
||
''Physornis'' was een lid van de [[onderfamilie]] [[Brontornithinae]], de grootste en stevigst gebouwde schrikvogels. ''Physornis'' had dus waarschijnlijk een gigantische grootte, mogelijk zelfs naderend aan die van ''[[Brontornis]]''.<ref name="systematic revision" /> De symphysis mandibulae is opvallend kort en breed en heeft een karakteristiek ventraal oppervlak in het middenstuk. De [[Lateraal (anatomie)|laterale]] rand van de [[hypotarsus]] vormt, van achteren gezien, een uitstekende kam die het geslacht duidelijk onderscheidt van ''[[Paraphysornis]]'' en ''[[Brontornis]]''. De laterale cotyl van de [[tarsometatarsus]] is bijna vierkant wanneer hij van dichtbij gezien wordt.<ref name="systematic revision" /> |
''Physornis'' was een lid van de [[onderfamilie]] [[Brontornithinae]], de grootste en stevigst gebouwde schrikvogels. ''Physornis'' had dus waarschijnlijk een gigantische grootte, mogelijk zelfs naderend aan die van ''[[Brontornis]]''.<ref name="systematic revision" /> De symphysis mandibulae is opvallend kort en breed en heeft een karakteristiek ventraal oppervlak in het middenstuk. De [[Lateraal (anatomie)|laterale]] rand van de [[hypotarsus]] vormt, van achteren gezien, een uitstekende kam die het geslacht duidelijk onderscheidt van ''[[Paraphysornis]]'' en ''[[Brontornis]]''. De laterale cotyl van de [[tarsometatarsus]] is bijna vierkant wanneer hij van dichtbij gezien wordt.<ref name="systematic revision" /> |
||
== Fylogenie == |
|||
| ⚫ | |||
Ameghino classificeerde ''Physornis'' oorspronkelijk bij zijn taxa ''[[Phorusrhacos]]'' en ''[[Tolmodus]]'', hoewel het in de jaren daarna ook het dichtst bij ''Brontornis'' en ''Paraphysornis'' is geclassificeerd, waarbij de eerste mogelijk een type gastornithide of anseriform is. De volgende fylogenetische boom toont de interne verwantschappen van Phorusrhacidae met uitsluiting van ''Brontornis'', zoals gepubliceerd door Degrange en collega's in 2015, die ''Physornis'' terugvindt als lid van een grote clade die onder andere ''Patagornis'', ''Phorusrhacos'' en ''[[Andalgalornis]]'' omvat. |
|||
== Referenties == |
|||
{{clade|{{clade |
|||
| ⚫ | |||
|1=[[Cariamidae]] |
|||
|label2=Phorusrhacinae |
|||
|2={{clade |
|||
|1={{clade |
|||
|label1=Mesembriornithinae |
|||
|1={{clade |
|||
|1=''[[Mesembriornis incertus]]'' |
|||
|2={{clade |
|||
|1=''[[Mesembriornis milneedwardsi]]'' |
|||
|2={{clade |
|||
|1=''[[Llallawavis scagliai]]'' |
|||
|2=''[[Procariama simplex]]'' |
|||
}}}}}} |
|||
|label2=Psilopterinae |
|||
|2={{clade |
|||
|1={{clade |
|||
|1=''[[Psilopterus affinis]]'' |
|||
|2=''[[Psilopterus bachmanni]]'' |
|||
}} |
|||
|2={{clade |
|||
|1=''[[Psilopterus colzecus]]'' |
|||
|2=''[[Psilopterus lemoinei]]'' |
|||
}}}}}} |
|||
|2={{clade |
|||
|1=''[[Kelenken guillermoi]]'' |
|||
|2={{clade |
|||
|1=''[[Devincenzia pozzi]]'' |
|||
|2={{clade |
|||
|1=''[[Titanis walleri]]'' |
|||
|2={{clade |
|||
|1=''[[Paraphysornis brasiliensis]]'' |
|||
|2={{clade |
|||
|1=''[[Andrewsornis abbotti]]'' |
|||
|2=''[[Andalgalornis steulleti]]'' |
|||
|3=''Patagornis marshi'' |
|||
|4=''[[Phorusrhacos longissimus]]'' |
|||
|5=''[[Physornis fortis]]'' |
|||
}}}}}}}}}}}}}} |
|||
| style = font-size:85%;line-height:85% |
|||
| label1 = [[Cariamiformes]] |
|||
}} |
}} |
||
{{Navigatie Phorusrhacidae}} |
{{Navigatie Phorusrhacidae}} |
||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
* {{Bronvermelding anderstalige Wikipedia|taal=en|titel=Physornis|oldid=1170083226|datum=20231027}} |
|||
}} |
|||
[[Categorie:Schrikvogels]] |
[[Categorie:Schrikvogels]] |
||
[[Categorie:Oligoceen]] |
[[Categorie:Oligoceen]] |
||
Versie van 27 okt 2023 10:11
| Physornis Status: Uitgestorven Fossiel voorkomen: Chattien (28 - 23 Ma) | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||
| Physornis schedel | |||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Geslacht | |||||||||||||
| Physornis Ameghino, 1895 | |||||||||||||
| Typesoort | |||||||||||||
| Physornis fortis Ameghino, 1895 | |||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||
Physornis op  Wikispecies
| |||||||||||||
| |||||||||||||
Physornis is een monotypisch geslacht van uitgestorven schrikvogels (Phorusrhacidae) die leefden tijdens het Chattien (ongeveer 23 tot 28 miljoen jaar geleden). Fossielen ervan zijn gevonden in de provincie Santa Cruz van het huidige Argentinië.
Het geslacht telt vooralsnog één soort: Physornis fortis.[1]
Ontdekking en naamgeving
Het holotype van Physornis (BMNH-A583) is een 137 mm lang fragment van een symphysis mandibulae en de rechtertak van deze onderkaak, in 1895 gevonden door Ameghino. Deze publiceerde de naam, samen met een beschrijving maar zonder tekening, nog in datzelfde jaar.[2] Het in 1895 gevonden restant is maar een erg klein deel van het hele dier, en vertoont, behalve de karakteristieke symphysis, vrijwel geen andere kenmerken. Het is daarom, achteraf bezien, niet erg geschikt om als holotype te dienen.[1] Bryan Patterson trok in 1941 zelfs in twijfel of het wel om een overblijfsel van een vogel ging en suggereerde dat het evengoed een deel van het bekken van een zoogdier kon zijn. Op grond daarvan moesten volgens hem de namen van het geslacht en de soort worden verworpen als nomina nuda.[3] Alvarenga en Höfling, de auteurs van een revisie van de familie uit 2003, bestreden dit en stelden dat ze de resten meteen als die van een schrikvogel herkenden en dat ze bovendien de differentiërende karakteristieken van de soort goed laten zien.[1]
Florentino Ameghino benoemde in 1898 nog een geslacht en soort van phorusrhaciden, Aucornis eurhynchus, gebaseerd op een gedeeltelijke symfyse van de onderkaak, proximale tarsometatarsus en drie teenkootjes uit het Krijt van Patagonië, hoewel deze fossielen waarschijnlijk uit het Oligoceen dateren. Deze soort is synoniem gemaakt met Physornis fortis op basis van de anatomie van de symfyse. De soort Aucornis solidus werd het jaar daarop door Ameghino benoemd op basis van een proximaal deel van een kootje van de derde teen dat in hetzelfde gebied werd gevonden. Brodkorb maakte er in 1967 een synoniem van met Physornis fortis, maar het zou ook synoniem kunnen zijn met Andrewsornis abbotti, waardoor het een species inquirenda werd.
In 1982 benoemde Herculano Alvarenga de nieuwe soort Physornis brasiliensis, gebaseerd op een 75 procent compleet skelet uit lagen uit het Laat-Oligoceen en Vroeg-Mioceen van São Paulo, Brazilië. Een decennium later, in 1993, kwam Alvarenga tot de conclusie dat het eigenlijk een eigen geslacht van phorusrhaciden was dat hij Paraphysornis noemde.
Beschrijving
Physornis was een lid van de onderfamilie Brontornithinae, de grootste en stevigst gebouwde schrikvogels. Physornis had dus waarschijnlijk een gigantische grootte, mogelijk zelfs naderend aan die van Brontornis.[1] De symphysis mandibulae is opvallend kort en breed en heeft een karakteristiek ventraal oppervlak in het middenstuk. De laterale rand van de hypotarsus vormt, van achteren gezien, een uitstekende kam die het geslacht duidelijk onderscheidt van Paraphysornis en Brontornis. De laterale cotyl van de tarsometatarsus is bijna vierkant wanneer hij van dichtbij gezien wordt.[1]
Fylogenie
Ameghino classificeerde Physornis oorspronkelijk bij zijn taxa Phorusrhacos en Tolmodus, hoewel het in de jaren daarna ook het dichtst bij Brontornis en Paraphysornis is geclassificeerd, waarbij de eerste mogelijk een type gastornithide of anseriform is. De volgende fylogenetische boom toont de interne verwantschappen van Phorusrhacidae met uitsluiting van Brontornis, zoals gepubliceerd door Degrange en collega's in 2015, die Physornis terugvindt als lid van een grote clade die onder andere Patagornis, Phorusrhacos en Andalgalornis omvat.
| Cariamiformes |
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
· 
· 
|