Super Prestige Pernod 1974

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

De Super Prestige Pernod 1974 was de zestiende editie van dit regelmatigheidsklassement in het wielrennen. Ten opzichte van vorig jaar telde de Ronde van Zwitserland voor het eerst mee voor het klassement. De Ronde van Nieuw-Frankrijk die in 1973 al niet meer was verreden werd van de kalender gehaald. Dit jaar telde ook de Waalse Pijl weer mee, maar leverde Luik-Bastenaken-Luik geen punten op (deze koersen wisselden elkaar tussen 1970–1975 af in de Super Prestige Pernod). Er telden dit jaar in totaal twintig wedstrijden mee voor de Super Prestige Pernod.

De gehele top-drie van het eindklassement bestond uit Belgen. Dit was het enige jaar in de historie van de Super Prestige Pernod dat de top-drie uit hetzelfde land kwam. Voor de zesde achtereenvolgende keer werd Eddy Merckx winnaar van de Super Prestige Pernod. Hij won zowel de Giro als de Tour voor de vijfde keer en evenaarde daarmee de records van Alfredo Binda, Fausto Coppi (vijf Giro-overwinningen) en Jacques Anquetil (vijf Tourzeges). Dit waren Merckx' tiende en elfde overwinning in een grote ronde, een record dat tot op heden[1] nog niet is gebroken. Ook werd hij voor de derde keer wereldkampioen en kwam daarmee op gelijke hoogte met Binda en Rik Van Steenbergen. In het eindklassement eindigde Roger De Vlaeminck als tweede en Frans Verbeeck als derde.

Op het WK versloeg Merckx Raymond Poulidor, die voor de vierde keer op het podium eindigde. De Fransman evenaarde daarmee Binda, Van Steenbergen, André Darrigade en Rik Van Looy, die ook allemaal vier WK-medailles wonnen. Poulidor was de enige van die vier die nooit wereldkampioen werd.[2] De Ronde van Spanje werd dit jaar gewonnen door José Manuel Fuente. Het was Fuentes tweede Vuelta-overwinning; hij was na Gustaaf Deloor en Julián Berrendero nog maar de derde renner die daarin slaagde.[3] Behalve de Super Prestige Pernod werden er nog twee andere prijzen uitgereikt: de Prestige Pernod voor Franse renners en de Promotion Pernod voor Franse renners onder de 25 jaar.

Wedstrijden[bewerken | brontekst bewerken]

Datum Koers Winnaar
9–17 maart Vlag van Frankrijk Parijs-Nice Vlag van Nederland Joop Zoetemelk
18 maart Vlag van Italië Milaan-San Remo (1974) Vlag van Italië Felice Gimondi
25–29 maart Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Catalaanse Week Vlag van Nederland Joop Zoetemelk
31 maart Vlag van België Ronde van Vlaanderen (1974) Vlag van Nederland Cees Bal
7 april Vlag van Frankrijk Parijs-Roubaix (1974) Vlag van België Roger De Vlaeminck
11 april Vlag van België Waalse Pijl Vlag van België Frans Verbeeck
1 mei Vlag van Duitsland Rund um den Henninger-Turm Vlag van België Walter Godefroot
23 april–12 mei Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ronde van Spanje (1974) Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) José Manuel Fuente
7–12 mei Vlag van Zwitserland Ronde van Romandië Vlag van Nederland Joop Zoetemelk
8–12 mei Vlag van Frankrijk Vierdaagse van Duinkerke Vlag van België Walter Godefroot
22–25 mei Vlag van Frankrijk Grand Prix du Midi Libre Vlag van Frankrijk Jean-Pierre Danguillaume
26 mei Vlag van Frankrijk Bordeaux-Parijs[4] Vlag van België Herman Vanspringel
Vlag van Frankrijk Régis Delépine
16 mei–8 juni Vlag van Italië Ronde van Italië (1974) Vlag van België Eddy Merckx
3–10 juni Vlag van Frankrijk Critérium du Dauphiné Libéré Vlag van Frankrijk Alain Santy
13–21 juni Vlag van Zwitserland Ronde van Zwitserland Vlag van België Eddy Merckx
27 juni–21 juli Vlag van Frankrijk Ronde van Frankrijk (1974) Vlag van België Eddy Merckx
25 augustus Vlag van Canada Wereldkampioenschap in Montreal (1974) Vlag van België Eddy Merckx
29 september Vlag van Frankrijk Tours-Parijs Vlag van Italië Francesco Moser
6 oktober Vlag van Frankrijk Grote Landenprijs Vlag van Nederland Roy Schuiten
12 oktober Vlag van Italië Ronde van Lombardije Vlag van België Roger De Vlaeminck

Eindklassementen[bewerken | brontekst bewerken]

Individueel[bewerken | brontekst bewerken]

Plek Renner Punten
1 Vlag van België Eddy Merckx 455
2 Vlag van België Roger De Vlaeminck 205
3 Vlag van België Frans Verbeeck 159
4 Vlag van Frankrijk Raymond Poulidor 150
5 Vlag van Nederland Joop Zoetemelk 145
6 Vlag van Frankrijk Jean-Pierre Danguillaume 133
7 Vlag van Frankrijk Alain Santy 130
8 Vlag van Italië Francesco Moser 128
9 Vlag van België Eric Leman 115
10 Vlag van Portugal Joaquim Agostinho 95
Vlag van Italië Felice Gimondi