Naar inhoud springen

24e Grammy Awards

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
24e Grammy Awards (1982)
Grammy Awards
Datum 24 februari 1982
Locatie Shrine Auditorium, Los Angeles
Host John Denver
Netwerk CBS
Vorige Grammy Awards 1981
Volgende Grammy Awards 1983
Portaal  Portaalicoon   Muziek

De 24e editie van de jaarlijkse Grammy Awards-uitreiking vond plaats op 24 februari 1982 in het Shrine Auditorium in Los Angeles. De ceremonie werd live uitgezonden door de Amerikaanse tv-zender CBS en werd gepresenteerd door John Denver, die dat ook al in 1978 en 1979 had gedaan.

Producer en arrangeur Quincy Jones ging met de meeste prijzen aan de haal, namelijk vijf. Opmerkelijk daarbij was dat hij deze Grammy's won in de wat "mindere" categorieën, zoals voor beste arrangement, beste musical en beste R&B opname. In de drie hoofdcategorieën (Song, Album en Record of the Year) won Jones helemaal niets. Het was voor het eerst sinds 1966 dat een winnaar van minimaal vijf Grammy's niet ten minste een van die hoofdcategorieën voor zijn rekening nam.

Jones won met twee albums: The Dude, een album waarop hij als producer/componist/arrangeur samenwerkte met een aantal gastzangers en -zangeressen, en met The Lady and her Music van jazz-zangeres Lena Horne, dat Jones had geproduceerd. Zijn carrièretotaal stond daarmee op elf, maar er zouden er in latere jaren nog veel meer volgen - onder meer voor zijn werk voor Michael Jackson.

De winnaar van de Album of the Year Grammy was het album Double Fantasy van John Lennon en Yoko Ono. De prijs werd in ontvangst genomen door Ono en hun zoon Sean. Het was de enige prijs die avond voor Lennon en Ono; het was voor het eerst sinds 1969 dat de winnaar van de prestigieuze Album of the Year categorie verder niets won. Wat Lennons winst ook bijzonder maakte was het feit dat hij hiervoor nog nooit een Grammy had gewonnen als solo-artiest. Sterker nog, hij was zelfs niet eens genomineerd geweest. Het was ook meteen de laatste Grammy voor de in 1980 overleden Lennon.

Een andere grote winnaar was producer James Mallinson, die vier prijzen in de klassieke categorieën won.

Een aantal winnaars had lang moeten wachten op een nieuwe onderscheiding. Klassieke zangeres Joan Sutherland, bijvoorbeeld, won haar eerste Grammy sinds 1962, terwijl collega Marilyn Horne sinds 1965 zat te wachten. Arrangeur en componist Johnny Mandel won voor het eerst sinds 1966.

Dirigent Georg Solti en pianist Vladimir Horowitz wonnen ook weer de nodige prijzen, waardoor zij beiden elk 18 Grammy Awards hadden gewonnen tot dan toe. Ze stonden daarmee op de tweede plaats in het aller tijden-overzicht, achter Henry Mancini (20 Grammy's).

Door de opkomst van de video had de organisatie besloten voor het eerst een Video of the Year Grammy uit te reiken. De eerste winnaar was Michael Nesmith (in de jaren 60 lid van The Monkees) met zijn video-album Michael Nesmith in Parts.

Winnaars

[bewerken | brontekst bewerken]

Algemeen

[bewerken | brontekst bewerken]

Pop

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Best Pop Vocal Performance (zangeres)
  • Best Pop Vocal Performance (zanger)
  • Best Pop Vocal Performance (duo/groep)
    • "The Boy From New York City" - Manhattan Transfer
  • Best Pop Instrumental Performance

Country

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Best Country Vocal Performance (zangeres)
  • Best Country Vocal Performance (zanger)
    • "(There's No) Getting Over Me" - Ronnie Milsap
  • Best Country Vocal Performance (duo/groep)
    • "Elvira" - Oak Ridge Boys
  • Best Country Instrumental Performance
  • Best Country Song

R&B

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Best R&B Vocal Performance (zangeres)
  • Best R&B Vocal Performance (zanger)
  • Best R&B Performance (duo/groep)
  • Best R&B Instrumental Performance
  • Best R&B Song

Rock

[bewerken | brontekst bewerken]

Folk

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Best Ethnic or Traditional Recording
    • "There Must Be A Better World Somewhere" - B.B. King

Latin

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Best Latin Recording
    • "Guajira Pa la Jeva" - Clare Fischer

Gospel

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Best Gospel Performance (traditioneel)
    • "The Masters V" - The Masters V
  • Best Gospel Performance (modern/religieus)
    • "Priority" - The Imperials
  • Best Soul Gospel Performance (traditioneel)
  • Best Soul Gospel Performance (modern)
    • "Don't Give Up" - Andrae Crouch
  • Best Inspirational Performance (religieus)

Jazz

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Best Jazz Vocal Performance (zangeres)
  • Best Jazz Vocal Performance (zanger)
    • "(Round, Round, Round) Blue Rondo a la Turk" - Al Jarreau
  • Best Jazz Vocal Performance (duo/groep)
    • "Until I Met You (Corner Pocket)" - Manhattan Transfer
  • Best Jazz Instrumental Performance (solist)
  • Best Jazz Instrumental Performance (groep)
  • Best Jazz Instrumental Performance (big band)
  • Best Jazz Fusion Performance

Klassieke muziek

[bewerken | brontekst bewerken]

Vetgedrukte namen ontvingen een Grammy. Overige uitvoerenden, zoals orkesten, solisten e.d., die niet in aanmerking kwamen voor een Grammy, staan in kleine letters vermeld.

Comedy

[bewerken | brontekst bewerken]

Composing & Arranging (Compositie & arrangementen)

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Best Instrumental Composition
    • Mike Post (componist) voor "The Theme from Hill Street Blues"
  • Best Album of Original Score Written for a Motion Picture or a Television Special (Beste film- of tv-soundtrack)
  • Best Instrumental Arrangement
    • Quincy Jones & John Mandel (arrangeurs) voor "Velas" (Quincy Jones, uitvoerende)
  • Best Instrumental Arrangement Accompanying Vocal(s) (Beste muzikale arrangement voor begeleiding met zang)
    • Quincy Jones & Jerry Hey (arrangeurs) voor "Ai No Corrida" (Quincy Jones, uitvoerende)
  • Best Vocal Arrangement for Two or More Voices (Beste arrangement voor meervoudige zang)
    • Gene Puerling (arrangeur) voor "A Nightingale Sang in Berkely Square" (Manhattan Transfer, uitvoerenden)

Kinderrepertoire

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Best Recording for Children

Musical

[bewerken | brontekst bewerken]

Hoezen

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Best Album Package
  • Best Album Notes (Beste hoestekst)
    • Dan Morgenstern (schrijver) voor "Erroll Garner - Master of the Keyboard" (uitvoerende: Erroll Garner)

Production & Engineering (Productie & Techniek)

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Best Engineered Recording, Non-Classical (Beste techniek op niet-klassiek album)
    • Bill Schnee, Elliot Scheiner, Jerry Garszva & Roger Nichols (technici) voor "Gaucho" (uitvoerenden: Steely Dan)
  • Best Engineered Recording, Classical (Beste techniek op klassiek album)
    • Andrew Kazdin, Edward (Bud) T. Graham & Ray Moore (technici) voor "Isaac Stern 60th Anniversary Celebration" (uitvoerenden: Isaac Stern e.a.)
  • Producer of the Year
  • Classical Producer of the Year
    • James Mallinson

Gesproken Woord

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Best Spoken Word, Documentary or Drama Recording

Historisch

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Best Historical Album
    • "Hoagy Carmichael - From Stardust to Ole Buttermilk Sky" - George Spitzer & Michael Brooks (producers)

Video

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Video of the Year
    • "Michael Nesmith In Parts" - Michael Nesmith
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=24e_Grammy_Awards&oldid=66405846"