Naar inhoud springen

27e Grammy Awards

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is de huidige versie van de pagina 27e Grammy Awards voor het laatst bewerkt door J9B5 (overleg | bijdragen) op 20 mei 2019 18:39. Deze URL is een permanente link naar deze versie van deze pagina.
(wijz) ← Oudere versie | Huidige versie (wijz) | Nieuwere versie → (wijz)
27e Grammy Awards (1985)
Grammy Awards
Datum 26 februari 1985
Locatie Shrine Auditorium, Los Angeles
Host John Denver
Netwerk CBS
Vorige Grammy Awards 1984
Volgende Grammy Awards 1986
Portaal  Portaalicoon   Muziek

De 27e uitreiking van de jaarlijkse Grammy Awards vond plaats op 26 februari 1985 in het Shrine Auditorium in Los Angeles. Het evenement werd rechtstreeks uitgezonden door CBS en voor het vierde achtereenvolgende jaar gepresenteerd door John Denver, die tot dan toe nog nooit zelf een Grammy had gewonnen; hij kreeg zijn enige Grammy pas in 1998, postuum.

Uitreikingen

[bewerken | brontekst bewerken]

De succesvolste artiest van de avond was Tina Turner, die drie Grammy's won: Record of the Year, Best Pop Vocal Performance (beide voor What's Love Got to Do with It) en Best Rock Vocal Performance (voor Better Be Good to Me). Bovendien kregen de componisten van What's Love Got to Do with It ook nog eens een Grammy in de categorie Song of the Year. Het waren Turners eerste Grammy's sinds 1971, toen ze haar - tot dan toe - enige Grammy won met Proud Mary.

De prijs voor het Album of the Year ging niet naar Turner, maar naar Lionel Richie voor zijn Can't Slow Down. De individuele tracks van het album wonnen geen Grammy's. Richie kreeg ook nog een prijs als beste producer.

Michael Jackson kwam na zijn recordoogst in 1984 niet verder dan één Grammy, in de categorie voor beste lange muziekvideo. Een "making of"-documentaire voor de clip van Thriller was de winnaar.

Er waren nogal wat grote namen die hun allereerste Grammy wonnen. Bruce Springsteen was al een paar keer genomineerd geweest, maar in 1985 won hij eindelijk in de Best Rock Vocal Performance categorie met Dancing in the Dark. David Bowie won zijn eerste Grammy voor de video David Bowie, een uitgebreide versie van de videoclip van de single Blue Jean. Randy Newman won eveneens zijn eerste Grammy met de muziek uit de film The Natural. Ook Yes, Phil Collins en country-legende Merle Haggard wonnen voor het eerst.

Opvallend was dat er nogal wat barrières voor de verschillende Grammy-categorieën werden geslecht. Zo won Michael McDonald een Grammy in de R&B-categorie, een unieke prestatie voor een blanke zanger. Het was zelfs voor het eerst sinds 1958 dat een blanke artiest in deze categorie een prijs won. Sheena Easton won in de Best Mexican-American Recording categorie, ongewoon voor een Britse zanger(es). Wynton Marsalis won in de jazz- én de klassieke categorieën en Donna Summer won een prijs voor beste religieuze plaat.

Luis Miguel, die in de categorie voor beste Mexicaans-Amerikaanse muziek won, vestigde een record: hij was 14 jaar toen hij de prijs kreeg, waarmee hij de jongste Grammy-winnaar werd. Het record werd in 1997 verbroken door LeAnn Rimes.

Postume Grammy's waren er voor Count Basie en Steve Goodman, beiden overleden in 1984. Goodman's Grammy was voor zijn compositie City of New Orleans, uitgevoerd door Willie Nelson. In Nederland is dit nummer, dat oorspronkelijk uit 1972 is, beter bekend als het origineel van Het is weer voorbij die mooie zomer van Gerard Cox.

Winnaars

[bewerken | brontekst bewerken]

Algemeen

[bewerken | brontekst bewerken]

Pop

[bewerken | brontekst bewerken]

Country

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Best Country Vocal Performance (zangeres)
  • Best Country Vocal Performance (zanger)
  • Best Country Vocal Performance (duo/groep)
  • Best Country Instrumental Performance
  • Best Country Song

R&B

[bewerken | brontekst bewerken]

Rock

[bewerken | brontekst bewerken]

Blues

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Best Traditional Blues Recording
    • "Blues Explosion" - J.B. Hutto & The New Hawks, John Hammond, Koko Taylor & The Blues Machine, Luther "Guitar Junior" Johnson, Stevie Ray Vaughan & Double Trouble, Sugar Blue

Folk/Traditioneel

[bewerken | brontekst bewerken]

Latin

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Beste latin pop-optreden
  • Best Tropical Latin Performance
    • "Palo Pa Rumba" - Eddie Palmieri
  • Best Mexican-American Peformance

Reggae

[bewerken | brontekst bewerken]

Gospel

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Best Gospel Performance (zangeres)
  • Best Gospel Performance (zanger)
  • Best Gospel Performance (duo/groep)
    • "Keep The Flame Burning" - Debby Boone & Phil Driscoll
  • Best Soul Gospel Performance (zangeres)
    • "Sailin'" - Shirley Caesar
  • Best Soul Gospel Performance (zanger)
    • "Always Remember" - Andrae Crouch
  • Best Soul Gospel Performance (duo/groep)
    • "Sailin' on the Sea of Your Love" - Shirley Caesar & Al Green
  • Best Inspirational Performance (religieus)

Jazz

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Best Jazz Instrumental Performance (instrumentale solist)
  • Best Jazz Instrumental Performance (groep)
    • "New York Scene" - Art Blakey & The Jazz Messengers
  • Best Jazz Instrumental Performance (big band)
  • Best Jazz Fusion Performance
  • Best Jazz Vocal Performance
    • "Nothin' But The Blues" - Joe Williams

Klassieke muziek

[bewerken | brontekst bewerken]

Vetgedrukte namen ontvingen een Grammy. Overige uitvoerenden, zoals orkesten, solisten e.d., die niet in aanmerking kwamen voor een Grammy, staan in kleine letters vermeld.

Comedy

[bewerken | brontekst bewerken]

Composing & Arranging (Compositie & arrangementen)

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Best Instrumental Composition

en

  • Best Album of Original Score Written for a Motion Picture or A Television Special (Beste film- of tv-soundtrack)
  • Best Arrangement on an Instrumental (Beste instrumentale arrangement)
  • Best Instrumental Arrangement Accompanying Vocals (Beste instrumentale arrangment met zang)
  • Best Vocal Arrangement for Two or More Voices (Beste arrangement voor meerstemmige zang)

Kinderrepertoire

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Best Recording for Children
    • "Where the Sidewalk Ends" - Ron Haffkine (producer); Shel Silverstein (uitvoerende)

Musical

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Best Cast Show Album
    • "Sunday in the Park with George" - Stephen Sondheim (componist); Thomas Z. Shepard (producer)

Hoezen

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Best Album Package
    • Janet Perr (ontwerper) voor "She's So Unusual" (uitvoerende: Cyndi Lauper)
  • Best Album Notes (Beste hoestekst)
    • Gunther Schuller & Martin Williams (schrijvers) voor "Big Band Jazz" (uitvoerenden: Paul Whiteman, Fletcher Henderson, Chick Webb, Tommy Dorsey, Count Basie, Benny Goodman e.a.)

Production & Engineering (Productie & techniek)

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Best Engineered Recording, Non-Classical (Beste techniek op een niet-klassiek album)
    • Humberto Gatica (technicus) voor "Chicago XVII", uitvoerende: Chicago
  • Best Engineered Recording, Classical (Beste techniek op een klassiek album)
    • Paul Goodman (technicus) voor "Prokofiev: Symphony no. 5 in B Flat, Op. 100", uitvoerenden: Saint Louis Symphony o.l.v. Leonard Slatkin
  • Producer of the Year, Non-Classical

en

Gesproken Woord

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Best Spoken Word or Non-Musical Recording

Historisch

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Best Historical Album
    • "Big Band Jazz" - J.R. Taylor (producer)

Video

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Best Video (Short Form) (Beste korte video/videoclip)
  • Best Video (Long Form) (Beste lange muziekvideo)
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=27e_Grammy_Awards&oldid=53863372"