Naar inhoud springen

Adderringslang

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door Wurdnurd2 (overleg | bijdragen) op 19 feb 2020 om 21:11. (→‎Beschrijving: Geen consumentenraad op Wikipedia)
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.
Adderringslang
IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2009)
Adderringslang
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Chordata (Chordadieren)
Klasse:Reptilia (Reptielen)
Orde:Squamata (Schubreptielen)
Onderorde:Serpentes (Slangen)
Superfamilie:Colubroidea
Familie:Natricidae (Waterslangen)
Geslacht:Natrix (Ringslangen)
Soort
Natrix maura
(Linnaeus, 1758)
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Adderringslang op Wikispecies Wikispecies
Portaal  Portaalicoon   Biologie
Herpetologie

De adderringslang (Natrix maura) is een slang uit de familie waterslangen (Natricidae) en het geslacht van de ringslangen (Natrix). De soort werd lange tijd tot de familie gladde slangen (Colubridae) gerekend maar dit wordt beschouwd als verouderd.[2] Het is naaste familie van de ringslang.

Algemeen

Deze slang leeft in zuidwestelijk Europa, inclusief Italië en eilanden en in Noord-Afrika. Deze soort is niet giftig en dus ook niet gevaarlijk voor de mens, hoewel de slang wel kan bijten. Het voedsel bestaat uit vissen, amfibieën en ook wormen, en deze soort kan goed zwemmen. Het leefgebied bestaat uit waterrijke bossen, poelen en vennen, bosranden maar ook in flinke begroeide vijvers wordt de slang aangetroffen. Als er niet gejaagd wordt, ligt de adderringslang meestal te zonnen op het droge; bij slecht weer ziet men de slangen niet omdat ze schuilen in holle bomen en onder houtstapels.

Beschrijving

De adderringslang heeft een koper- tot lichtbruine lichaamskleur met ronde zwarte vlekken die soms een dambordmotief vormen en soms wat smaller zijn en doen denken aan een bandering. De pupil is rond en de totale lengte is ongeveer 70 centimeter, soms iets langer. De kop is wat breder dan andere Natrix-soorten. Door de kleuren lijken sommige ondersoorten erg veel op de adder (Vipera berus).

Levenswijze

Voor de afzet van de eieren is een broedhoop benodigd; deze soort maakt net zoals andere ringslangen gebruik van de warmte van compost om de eieren uit te laten komen. Het 'opgeruimde' karakter van de landbouw de laatste decennia heeft de populatie geen goed gedaan, maar tegenwoordig verschijnen er door goed natuurbeheer weer meer van deze hopen. Ook als de dieren overwinteren, worden vaak plantenhopen of houtstapels opgezocht, het komt meermalen voor dat een enkele hoop door tientallen exemplaren wordt uitgekozen als slaapplaats. In het voorjaar hoeft ook niet lang naar een partner gezocht te worden.

Bronvermelding