Alfacaroteen
Alfacaroteen
| ||||
| Structuurformule en molecuulmodel | ||||
| ||||
Structuurformule van alfacaroteen
| ||||
| Algemeen | ||||
| Molecuulformule (uitleg) |
C40H56 | |||
| IUPAC-naam | 1,3,3-trimethyl-2-[(1E,3E,5E,
7E,9E,11E,13E,15E, 17E)-3,7,12,16-tetramethyl-18- (2,6,6-trimethylcyclohex-2-en-1-yl) octadeca-1,3,5,7,9,11,13,15,17-nonenyl] cyclohexeen | |||
| Andere namen | α-caroteen | |||
| Molmassa | 536,87264 g/mol | |||
| CAS-nummer | 7488-99-5 | |||
| PubChem | 4369188 | |||
| Fysische eigenschappen | ||||
| Smeltpunt | 187,5 °C | |||
| Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar). | ||||
| ||||
Alfacaroteen is, na bètacaroteen, de meest voorkomende vorm van caroteen. Het verschil tussen alfa- en bètacaroteen is de positie van de dubbele binding in een van beide eindstandige cyclohexaanringen.
Fysiologie en metabolisme[bewerken | brontekst bewerken]
Het lichaam zet alfacaroteen om in vitamine A (retinol) en wordt daarom ook wel provitamine A genoemd. Alfacaroteen functioneert als anti-oxidant. Een studie uit 2011 wees uit dat hogere bloedconcentraties aan alfacaroteen in het lichaam gepaard gaan met een lager risico om te sterven.[1] Bij vrouwen liggen typische serumconcentraties op 5,31 µg/dL; bij mannen is dat 4,22 µg/dL.
Voorkomen[bewerken | brontekst bewerken]
Groenten die kunnen dienen als bron voor alfacaroteen zijn wortelen, broccoli, spruitjes, spinazie, pompoen, sperziebonen en sla. Ook in kiwi wordt de stof aangetroffen.
Bronnen, noten en/of referenties
|
| Vitamines | ||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
|