Naar inhoud springen

Bètacanon

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf Betacanon)

De bètacanon is een lijst van vijftig onderwerpen uit de exacte wetenschappen en techniek waar volgens de auteurs iedere Nederlander iets van af zou moeten weten. De lijst is opgesteld door een commissie van acht prominente Nederlandse hoogleraren in navolging van de vooral op geschiedenis gerichte Canon van Nederland.[1]

De commissie heeft vijftig "vensters'" uit het brede terrein van de wetenschap geselecteerd. Gedurende 2007 werd wekelijks op zaterdag in het wetenschapskatern van de Volkskrant een onderwerp aan de bètacanon toegevoegd. Jonge wetenschappers schreven de artikelen. De artikelen zijn daarna ook gebundeld waarmee de bètacanon in boekvorm beschikbaar is.[2] Ook verscheen er een cartoonversie van de bètacanon van Fokke & Sukke.[3]

Leden commissie

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Sander Bais (hoogleraar Theoretische Fysica aan de Universiteit van Amsterdam); geeft regelmatig voordrachten voor een breed publiek en ontwikkelde de populaire interdisciplinaire collegereeks 'Keerpunten in de Natuurwetenschappen'; ging in 2004 in de Etty Hillesum Lezing uitgebreid in op het belang van de natuurwetenschappen voor onze cultuur),
  • Robbert Dijkgraaf (voorzitter van de Volkskrant bèta-canon; hoogleraar Universiteit van Amsterdam, mathematische fysica; ontving in 2003 de NWO Spinozapremie, de hoogste wetenschappelijke onderscheiding in Nederland; redacteur van 8 wetenschappelijke tijdschriften, probeert als columnist, met bijdragen aan radio- en televisieprogramma’s en via projecten voor jonge kinderen de publieke belangstelling voor de wis- en natuurkunde te vergroten),
  • Louise Fresco (hoogleraar Universiteit van Amsterdam met als aandachtsgebied de grondslagen van duurzame ontwikkeling in internationaal perspectief, lid van de academies van wetenschappen van Spanje en Zweden, lid van de Raad van Commissarissen van de Rabobank Nederland),
  • Bas Haring (hoogleraar 'Publiek begrip van de wetenschap' aan de Universiteit Leiden),
  • Salomon Kroonenberg (hoogleraar geologie aan de TU Delft),
  • Harry Lintsen (hoogleraar geschiedenis van de techniek aan de Technische Universiteit Eindhoven en de TU Delft),
  • Frans van Lunteren (Vrije Universiteit Amsterdam, hoogleraar geschiedenis van de natuurwetenschappen, wiskunde en informatica),
  • Ronald Plasterk tot hij op 22 februari 2007 werd beëdigd als minister van Onderwijs.

De 50 onderwerpen

[bewerken | brontekst bewerken]
  1. Nul
  2. Platentektoniek
  3. WC
  4. Transistor
  5. Energie
  6. Darwin
  7. Algoritme
  8. Hersenen
  9. Kernbom
  10. Cognitie
  11. Kwantum
  12. Fotosynthese
  13. Enzymen
  14. Symbolen en Formules
  15. Klimaat en Weer
  16. Oerknal
  17. Ecosysteem
  18. Fout
  19. Standaardmodel
  20. Plastic
  21. Periodiek systeem
  22. Pavlovreactie
  23. Micro-organismen
  24. Newton
  25. Levensduur
  26. Global Positioning System
  27. Geld
  28. Einstein
  29. Catastrofen
  30. Normale verdeling
  31. Dijken
  32. Entropie
  33. DNA
  34. Landbouw
  35. Seks
  36. Oceaanstromingen
  37. Elektromagnetisme
  38. Voorouders
  39. Voedsel
  40. Avogadro
  41. Chaos
  42. Robots
  43. Computer
  44. Zonnestelsel
  45. Telefonie
  46. Tijdmeting
  47. Taal
  48. Techniek en stadsontwikkeling
  49. Fiets
  50. Nanotechnologie