Breistroff-la-Grande
Gemeente in Frankrijk .svg){kind=small}
| |||
|---|---|---|---|
  | |||
| Situering | |||
| Regio | Grand Est | ||
| Departement | Moselle (57) | ||
| Arrondissement | Thionville | ||
| Kanton | Yutz | ||
| Coördinaten | 49° 27′ NB, 6° 13′ OL | ||
| Algemeen | |||
| Oppervlakte | 10,63 km² | ||
| Inwoners (1 januari 2021) |
834[1] (78 inw./km²) | ||
| Hoogte | 157 - 242 m | ||
| Overig | |||
| Postcode | 57570 | ||
| INSEE-code | 57109 | ||
| Foto's | |||
| |||
| Gezicht op Breistroff-la-Grande | |||
| |||
Breistroff-la-Grande (Duits:Breisdorf) is een gemeente in het Franse departement Moselle (regio Grand Est) en telt 526 inwoners (2005). De plaats maakt deel uit van het arrondissement Thionville.
De gemeente bestaat uit Breistroff-la-Grande, Boler en Évange.
Breistroff-la-Grande ligt tussen Thionville en Luxemburg (Frisange en Mondorf-les-Bains), tussen Rodemack, Boust, Dodenom/Roussy-le-Bourg, achter de Kerncentrale van Cattenom.
Wapen: Gedeeld, goud en azuur met zes dwarsbalken, en in goud een opstaande zwarte beer, met een rode kraag.
.svg){kind=link}
Rechts, het wapen van Rodemack, links de beer van de abdij van Saint Maximin, beiden heren van de plaats.
Geografie[bewerken | brontekst bewerken]
De oppervlakte van Breistroff-la-Grande bedraagt 10,6 km², de bevolkingsdichtheid is 49,6 inwoners per km².
De onderstaande kaart toont de ligging van Breistroff-la-Grande met de belangrijkste infrastructuur en aangrenzende gemeenten.
|
Breistroff-la-Grande biedt een panorama bestaande uit bossen, velden en weilanden die ideaal zijn om te verkennen en wandelingen te maken. De gemeente ligt op enkele kilometers van de Frans-Luxemburgse grens, in het kanton Cattenom.
Hydrografie
De gemeente ligt in het stroomgebied van de Rijn, onderdeel van het stroomgebied van de Rijn-Maas. Het wordt afwaterd door de Bolerbeek, de Breistroffbeek, de Weihergrabenbeek en de Klingenbachbeek.
De Boler, met een totale lengte van 22,5 km, ontspringt in de gemeente Zoufftgen en stroomt in de Moezel bij Gavisse, na het passeren van acht gemeenten.
De waterkwaliteit van de belangrijkste waterwegen in de gemeente, met name de Bolerbeek, kan worden gecontroleerd op een speciale website beheerd door waterinstanties en het Franse Agentschap voor Biodiversiteit.
Urbanism[bewerken | brontekst bewerken]
Typologie
Breistroff-la-Grande is een landelijke gemeente, omdat het deel uitmaakt van dunbevolkte of zeer dunbevolkte gemeenten, volgens het INSEE gemeentelijke dichtheidsraster.
Bovendien maakt de gemeente deel uit van het aantrekkingsgebied van Luxemburg (Frans deel), waarvan het een kroongemeente is. Dit gebied, dat 115 gemeenten omvat, valt in de categorie gebieden met 700.000 inwoners of meer (exclusief Parijs).
Grondgebruik
Het grondgebruik in de gemeente, zoals aangegeven in de Europese landbedekkingsdatabase (Corine Land Cover - CLC), wordt gekenmerkt door de belangrijkheid van landbouwgronden (84,5% in 2018), een proportie bijna gelijk aan die van 1990 (85,7%). De gedetailleerde verdeling in 2018 is als volgt: bouwland (45%), weilanden (32,7%), bossen (11,8%), heterogene landbouwgebieden (6,8%), verstedelijkte gebieden (3,6%). De evolutie van het grondgebruik in de gemeente en de infrastructuur ervan kan worden waargenomen op verschillende cartografische voorstellingen van het grondgebied: de Cassinikaart (18e eeuw), de staatshoofdkaart (1820-1866) en de IGN-luchtfoto's of foto's voor de huidige periode (1950 tot heden).
Toponymie[bewerken | brontekst bewerken]
Bistorff (1450), Bresdorff (17e eeuw), Breystroff (1606), Breistorff (1616), Breisdorff (1681), Brestroff (1735), Brensdorff en Brenstorff (1740), Breistroff la Grande (1793), Braistroff (Cassini-kaart).
In het Lotharingse Frankisch: Grouss-Breeschtrëf en Grouss-Breeschdrëf. In het Duits: Breisdorf (1871-1918).
Evange: Effingen (1450), Elfingen (1572), Ewinges en Euwingen (1681), Eving (1756), Ewingen-sous-Breisdorf. Ewingen in het Duits. Iewéngen en Iewéng in het Lotharingse Frankisch.
Linguïstiek[bewerken | brontekst bewerken]
Het Frankische dialect van Rodemack verschilt heel weinig van dat gesproken in Esing, Faulbach, Semming, Fixem, Évange, Boler, Basse-Parthe, Haute-Parthe en Boust. Deze tien plaatsen hebben bijna hetzelfde klinkersysteem en hetzelfde aantal tweeklanken (het dialect van Rodemack heeft er 10), waardoor ze een klein linguïstisch gebied vormen waarbinnen slechts enkele woorden verschillen.
Bovendien komt de tweeklank [ëu] die aanwezig is in Évange overeen met de lange klinker [ö] die aanwezig is in Breistroff-la-Grande. Met andere woorden, de tweeklank [ëu] bestaat in het dialect van Évange maar niet in het dialect van Breistroff-la-Grande.
Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]
1. Prehistorische stenen gereedschappen: Ontdekkingen van prehistorische stenen gereedschappen die dateren uit het Midden-Paleolithicum tot het Neolithicum.
2. Protohistorische silo: Opgraving van een protohistorische silo, fragmenten van aardewerk en een graanmolensteen uit de IJzertijd.
3. Romeinse weg: Identificatie van een Romeinse weg die Metz verbindt met de keizerlijke stad Trier.
4. Gallo-Romeinse vindplaatsen: Verschillende vindplaatsen met bewijs van Gallo-Romeinse bewoning, waaronder aardewerk en Gallo-Romeinse tegels.
5. Overblijfselen van een Gallo-Romeinse villa: Restanten van een kelder van een Gallo-Romeinse villa, samen met een nabijgelegen put die in de vroege middeleeuwen werd gevuld (gekarnde vaas).
6. Historische afhankelijkheid: Het dorp maakte deel uit van het voormalige graafschap en later hertogdom Luxemburg en had afhankelijkheden van de heerlijkheden Cattenom en Rodemack.
Een 3.460 meter lange Romeinse weg doorkruist de westelijke wijk tot aan de Luxemburgse grens. [1]
Het dorp behoorde vroeger tot het bisdom Metz. [1] In 1769 werd het geannexeerd door Frankrijk. In 1810 werden de twee dorpen Boler en
Door de Vrede van Frankfurt van 10 mei 1871 werd het dorp teruggegeven aan Duitsland, waar het werd toegewezen aan het district Lotharingen in het Reichsland Elzas-Lotharingen. Na de Eerste Wereldoorlog moest het gebied in 1919 aan Frankrijk worden afgestaan volgens het Verdrag van Versailles. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd het gebied bezet door het Duitse Wehrmacht.
Politiek en bestuur[bewerken | brontekst bewerken]
Liste van opeenvolgende burgemeesters voor de opgegeven periode:
Maart 1989 tot maart 1995: Jean-Paul Jacquot
Maart 1995 tot maart 2001: Gérard Theis
Maart 2001 tot 2002: Jean-Pierre Marx
Maart 2003 tot 2022: Gérard Theis
2022 tot heden: Gérard Michel Schmitt
Demografie[bewerken | brontekst bewerken]
Onderstaande figuur toont het verloop van het inwonertal (bron: INSEE-tellingen).
De bevolking van de gemeente wordt bijgehouden via volkstellingen die worden uitgevoerd sinds 1793. Voor gemeenten met minder dan 10.000 inwoners wordt elke vijf jaar een uitgebreide volkstelling uitgevoerd, waarbij de bevolkingscijfers voor de tussenliggende jaren worden geschat door interpolatie of extrapolatie. De eerste uitgebreide volkstelling onder het nieuwe systeem voor de gemeente vond plaats in 2005.
In 2020 telde de gemeente 792 inwoners, wat een toename van 24,53% betekent ten opzichte van 2014 (Moselle: +0,38%, Frankrijk exclusief Mayotte: +1,9%).
Historische bevolking
Jaar Pop. ±%
1962 267
1968 277 +3,7%
1975 281 +1,4%
1982 320 +13,9%
1990 338 +5,6%
1999 416 +23,1%
2006 541 +30,0%
2009 578 +6,8%
Lokale cultuur en erfgoed[bewerken | brontekst bewerken]
Burgerlijke Gebouwen
1. Moulin de Boler: Herbouwd in 1787, met de datum ingeschreven op de latei van de voetgangersdeur. Het wordt al vermeld op een kaart uit de eerste helft van de 18e eeuw.
2. Moulin de Mausmühl (Mausmühl Molen).
Religieuze Gebouwen
1. Église Sainte-Catherine (Sint-Catharinakerk): Gebouwd in 1514 op een rotsachtige uitloper, op de fundamenten van een oude kapel. De oorspronkelijke kapel werd gebouwd door de Tempeliers tussen 1100 en 1300 [bron nodig].
2. Chapelle Sainte-Barbe (Sint-Barbarakapel) in Boler: Opgericht in de 15e eeuw, herbergt het beeldhouwwerken van de beeldhouwer Nicolas Greff sinds 1707.
3. Calvaire (Calvarie) in het gehucht Évange: Daterend uit 1540, het heeft leliebloemmotieven aan de uiteinden, een kenmerk dat ontbreekt in de meeste soortgelijke calvaries.
4. Kruis op het pad naar Boler: Verbonden met de legende van kraaien die de ogen van een wolf uitpikken.
5. Monument aux morts (Oorlogsmonument).
Externe links[bewerken | brontekst bewerken]
- ↑ Populations légales 2021.