Eindige-elementenmethode

1 Het "maken" (programmeren) van een model,
2 Het rekenprogramma verdeelt het model in kleine elementjes.
3 Na het aanbrengen van thermische belasting en de koeling berekent het programma de temperatuurverdeling in °C) en
4 mechanische spanningen in MPa)
5 De vervorming wordt overdreven weergegeven.
De eindige-elementenmethode (e.e.m.) is een rekenmethode waarmee partiële differentiaalvergelijkingen en integraalvergelijkingen benaderend kunnen worden opgelost. Belangrijke toepassingen hiervan vindt men in de ingenieurswetenschappen, waar men deze methode bijvoorbeeld gebruikt om de sterkte van ingewikkelde constructies en constructie-elementen te berekenen. De methode is ontwikkeld, omdat analytische rekenmethoden onvoldoende mogelijkheden bieden, of te complexe berekeningen vergen. De methode vindt zijn toepassing bij sterkteberekeningen, maar ook bij elektromagnetisme, warmteleer, stromingsleer en nog vele andere disciplines.
Wiskundig kan worden aangetoond dat bij het verkleinen van de elementen, de oplossing die met de e.e.m. wordt bereikt, nadert tot de analytisch juiste oplossing (convergentie). Wel kunnen bij onjuiste modellering fouten worden gemaakt die ernstige gevolgen kunnen hebben.
Toepassingen[bewerken | brontekst bewerken]
De methode wordt met name ingezet in de werktuigbouwkunde, maar vindt ook toepassing in de luchtvaartindustrie, de ruimtevaart, de scheepvaart, de weg- en waterbouwkunde en in de sterkteleer in het algemeen. Met de eindige-elementenmethode kan bijvoorbeeld het gewicht van een constructie worden geoptimaliseerd, hetgeen een groot effect kan hebben op de kosten of de omvang van de constructie.
Er zijn vele types berekening:
- lineaire statische sterkteberekeningen (het meest gebruikte type berekening)
- Niet-lineaire berekeningen, waarbij ook plastisch gedrag wordt meeberekend
- eigenfrequentiebepaling
- thermische berekening
- knikberekening
- schok (tijdafhankelijke berekening)
- elektrostatische en -dynamische berekeningen
- combinaties van bovengenoemde (multiphysics)
Werking van de methode[bewerken | brontekst bewerken]
In de eindige-elementenmethode deelt degene die de berekeningen doet, een constructie op in een (eindig) aantal elementen, en koppelt deze elementen aan elkaar door middel van knooppunten (nodes). Aan deze koppelingen wordt, afhankelijk van het soort element, een aantal eisen (randvoorwaarden) gesteld. In elk geval moeten de nodes van de elementen zich tegelijk met elkaar verplaatsen, want anders zou er een gat in de constructie ontstaan. Het bepalen van de knooppunten en koppelingen komt overeen met het bepalen van een rooster.
Door deze methodiek is het mogelijk het gedrag van een complexe constructie te benaderen door middel van een matrixvergelijking.
In het geval van een lineair statische berekening is de matrixvergelijking:
Daarbij is de stijfheidsmatrix voor het gehele systeem, de verplaatsingen van de knooppunten in de afzonderlijke richtingen en de belastingen (krachten / momenten) op de knooppunten in alle richtingen.
Het doel is de verplaatsingsvector te bepalen, en daaruit de spanningen en rekken, waaruit dan de sterkte van de constructie bij belasting volgt.
Om een nauwkeurige berekening te doen, moeten de elementen voldoende klein gekozen worden. Daardoor worden de rekenmodellen over het algemeen wel groot.
Types elementen[bewerken | brontekst bewerken]
De elementen die gebruikt worden in deze methoden, zijn, al naargelang het aantal dimensies (D):
- (1D) Staafelementen
- (2D) Oppervlakte-elementen (driehoekig of met vier hoekpunten)
- (3D) Volume-elementen (tetraëder of kubus)
Elk element krijgt op basis van de getekende geometrie, de (niet getekende) geometrische parameters als plaatdikte, doorsnede, en het gebruikte materiaal, de stijfheidseigenschappen toegewezen. Bij het uitvoeren van een dynamische berekening is het nodig ook massaeigenschappen toe te wijzen of zelfs de demping, in het geval van gedwongen trillingen. Bij een thermische berekening moeten uiteraard de thermische eigenschappen worden toegewezen.
In het algemeen bieden 2D-elementen (2D-modellen) grote voordelen vanwege de korte rekentijd. Dan dienen echter geometrie, randvoorwaarden en belastingen tweedimensionaal te zijn. Het probleem mag zowel prismatisch als axiaalsymmetrisch zijn.
Er wordt verder onderscheid gemaakt tussen zogenaamde H-elementen en P-elementen:
- H-elementen hebben een vaste instelling voor de verplaatsingsfunctie (bijv 1e-, 2e-, 3e-orde polynoom), door de gebruiker ingesteld. Hogere rekennauwkeurigheid wordt verkregen door fijnere mazen, d.w.z. kleinere elementen, te genereren.
- De P-methode heeft een variabele polynoom en kent complexere elementvormen. Hogere nauwkeurigheid wordt bereikt door de graad van de polynoom te vergroten.
Het meest toegepast wordt de H-methode om historische reden. De P-methode is gebruiksvriendelijker, maar vroeger had men nog niet de rekenkracht om deze methode tot standaard te maken.
Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]
De methodiek is ontstaan omstreeks 1940, al voordat computers bestonden. Sinds de intrede van de PC heeft de eindige-elementenmethode (In het Engels: "Finite Element Method" (FEM) / of "Finite Element Analysis") een grote vlucht genomen. En ook ontwikkelingen in de ruimtevaart hebben de eindige-elementenmethode een boost gegeven. In de ruimtevaart was de nood hoog om vooraf al globaal te bepalen of een constructie zou voldoen aan de sterkte- en stijfheidseisen. Het eerste grote eindige-elementenpakket was dan ook NASTRAN (NAsa STRuctural ANalysis). Ook de koppeling aan een 3D computer-aided design (CAD) pakket biedt grote voordelen: het moeizame opbouwen van geometrie is niet meer nodig, waardoor snel de invloed van ontwerpwijzigingen op de resultaten (spanningen / resonantiefrequenties / temperaturen / verplaatsingen / doorbuiging) kan worden bepaald. Dit noemt men isogeometrische analyse.
Problemen[bewerken | brontekst bewerken]
Vooral een juiste bepaling van de belasting die op de structuur of het onderdeel inwerkt, is cruciaal voor de betrouwbaarheid van een berekening. Daarbij worden wel benaderingen gemaakt, bijvoorbeeld bij aannames over de maximale:
- windkracht op een hoog gebouw
- kracht van een aardbeving
- belasting van een brug door personen, trein of ander zwaar voertuig
- krachten op een vliegtuigvleugel in omstandigheden zoals onweer.
De nacontrole (post-processing) is evenzeer van cruciaal belang. Dit is het proces waarin de gebruiker de eindige-elementenmethode-berekening controleert op een aantal cruciale punten. Zo moeten bijvoorbeeld de gevonden reactiekrachten gelijk zijn aan de totaal aangebrachte belasting. Ook het handmatig op enkele punten controleren van de berekende spanningen behoort standaard tot de controles. Ook moet gecontroleerd worden of onvolkomenheden van de software/elementen de berekening beïnvloed hebben. De elementverdeling kan b.v. te grof zijn om een goede indicatie van spanningsconcentraties te krijgen.
Voorbeeld[bewerken | brontekst bewerken]
In het onderstaande voorbeeld werden de normaalkrachten in een constructie bepaald. De elementen bestaan uit lijnvormige delen in een vakwerk-constructie, zoals die wel in hijskranen wordt toegepast.
Software[bewerken | brontekst bewerken]
Voor de berekeningen is specifieke software nodig. Er bestaan vele commerciële- en ook enkele open source pakketten.
Software | Toepassing | Ontwikkelaar | Versie | Gestart | Licentie | Commercieel
Vrij gebruik Studentenversie |
Platform |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Agros2D | Multiplatform open-source-applicatie voor oplossingen van fysische problemen gebaseerd op de Herms-bibliotheek. | University of West Bohemia | 3.2 | 2014-03-03 | GNU GPL | Vrij | Linux, Windows |
CalculiX | Dit is een Open Source FEA project. De "solver" gebruik gedeeltelijk compatibele ABAQUS bestandsformaat. De pre/post-processor genereert inputdata voor veel FEA- en CFD-applicaties. | Guido Dhondt, Klaus Wittig | 2.16 | 2019-11-24 | GNU GPL | Vrij | Linux, Windows |
DIANA FEA | Algemeen bruikbaar eindig-elementenpakket voor civiele, structurele en geotechnische engineering. | DIANA FEA BV, (Nederland) | 10.1 | 2016-11-14 | Proprietary commercial software | commercieel | Windows, Linux |
deal.II | Bevat een set tools voor eindige-elementenberekeningen op laptops tot geclusterde servers. Geschreven in C++ | Wolfgang Bangerth, Timo Heister, Guido Kanschat, Matthias Maier et al. | 9.0 | 2018-05-12 | LGPL | Vrij | Linux, Unix, Mac OS X, Windows |
DUNE | Distributed
Unified Numerics Environment, Geschreven in C++ |
DUNE Developer team | 2.4.1 | 2016-02-29 | GPL Version 2 with Run-Time Exception | Vrij | Linux, Unix, Mac OS X |
Elmer | Open source multi-fysische simulatiesoftware ontwikkeld door het Finse ministerie van educatie CSC. Hoofdzakelijk geschreven in Fortran, C en C++ | CSC | 8.2 | 2016-03-15 | GPL | Vrij | Linux, Mac OS X, Windows |
FEBio | Eindige elementen voor biomechanica. | University of Utah (MRL), Columbia University (MBL) | 2.7 | April, 2018 | Custom | Vrij | Linux, Mac OS X, Windows |
FEniCS Project | Software pakket ontwikkeld met het doel om geautomatiseerd differentiaalvergelijkingen op te lossen. | FEniCS Team | 1.6.0 | 2015-07-29 | LGPL (Core) & GPL/LGPL (Non-Core)[1] | Vrij | Linux, Unix, Mac OS X, Windows |
FEATool Multiphysics | MATLAB Multi fysische-simulatietoolbox voor eindige-elementenmethode. | Precise Simulation | 1.10 | 2019-05-17 | Proprietary EULA | Vrij voor persoonlijk gebruik[2] | Windows, Mac OS X, Linux, Unix |
FreeFEM[3] | Vrij eindige-elementenpakket met eindige-elementenanalyse-software voor multifysische symulaties. Geschreven in C++. | Sorbonne University[4] and Jacques-Louis Lions Laboratory[5] | 4.2.1 | 2019-06-06 | LGPL | Vrij | Linux, MacOS, Windows, Solaris |
GOMA | GOMA is een open source eindige-elementenpakket met eindige-elementenanalyse-software voor multifysische simulaties. Van oorsprong gebaseerd op roterende geometrie. | Sandia National Laboratories, University of New Mexico | 6.1 | Aug 28, 2015 | GPL Version 2 | Vrij | Linux |
GetFEM++ | Een algemene eindige-elementen-bibliotheek geschreven in C++ met interfaces voor Python, Matlab en Scilab. | Yves Renard, Julien Pommier | 5.0 | 2015-07 | LGPL | Vrij | Unix, Mac OS X, Windows |
Hermes Project | Een modulaire C/C++-bibliotheek voor snelle ontwikkeling van tijdafhankelijke problemen. | hp-FEM group | 3.0 | 2014-03-01 | LGPL | Vrij | Linux, Unix, Mac OS X, Windows |
Mathematica[6] | General purpose computation software. | Wolfram Research | Regularly | Proprietary | Linux, Mac OS X, Windows, Raspbian, Online service. | ||
MATLAB | MATLAB Toolbox for solving structural, thermal, electromagnetics, and other general PDEs | MathWorks | 3.3 (R2019b) | 2019-09-11 | Proprietary commercial software | Commercieel | Linux, Mac OS X, Windows |
MOOSE | Objectgeoriënteerde eindige-elementenvakwerk-berekeningen geschreven in C++. | Idaho National Laboratory | regularly | LGPL | Vrij | Unix, Mac OS X | |
OOFEM | Objectgeoriënteerde eindige-elementensolver geschreven in C++. | Bořek Patzák | 2.4 | 2016-02-15 | GPL Version 2 | Vrij | Unix, Windows |
OpenSees | Software voor aardbevingsberekeningen aan constructies. | Non Commercial | Vrij | Unix, Linux, Windows | |||
SESAM (FEM) | Software voor sterkte en hydrodynamische analyses van schepen en offshoreconstructies. | DNV GL | regularly | Proprietary, SaaS | Windows, Web browser | ||
Range Software | Multifysische eindige-elementenberekeningen. | Tomáš Šoltys | 3.0 | 2018-04-30 | GPL | Vrij | Linux, Windows |
Z88/Z88Aurora | Gratis te gebruiken eindige-elementenpakket Z88Aurora V4, voor lineaire en niet lineaire analyses, frequentie- en thermische analyses. | Frank Rieg | Z88 V15, Z88Aurora V5 | 2017-07-17, 2019-04-01 | GNU GPL, Custom | Vrij | Linux, Windows, Mac OS X |
Abaqus | Geavanceerde software van SIMULIA, eigendom van Dassault Systemes | Abaqus Inc. | 2019 | 2019-12 | Proprietary commercial software | Commercieel | Linux, Windows |
CONSELF | CAE pakket voor de browser. | CONSELF SRL | 2.9 | 2015-10 | SaaS | Web browser | |
FreeCAD | Parametrische driedimensionale modelleer- en rekenpakket. Ook geschikt om externe solvers te gebruiken zoals Calculix, Z88, Elmer en OpenFoam. | FreeCAD Team | 0.18 | 2019-03-12 | LGPL 2 | Vrij | Linux, Windows, Mac OS X |
ADINA | Eindige-elementensoftware voor berekenen van constructies, vloeistof- en warmtestromen en magnetische velden. | Adina R&D | Proprietary commercial software | Commercieel | |||
Advance Design | Software voor eindige-elementenanalyses, inclusief check volgens internationale ontwerp eurocodes | GRAITEC | 2014 | 2013-09 | Proprietary commercial software | Commercieel | |
Autodesk Simulation | Eindige-elementensoftware van Autodesk. | Autodesk | Proprietary commercial software | Commercieel | Windows | ||
ANSYS | In Amerika ontwikkeld en gemaakt, volledig CAE-softwarepakket. | Ansys Inc. | 19.2 | 2018-09-18 | Proprietary commercial software | Commercieel en studentenversie voor 32.000 nodes/elements[7] | Windows, Linux |
COMSOL Multiphysics | Multifysische eindige-elementenanalyse.
(voorheen FEMLAB) |
COMSOL Inc. | 5.5 | 2019-11-14 | Proprietary EULA | Linux, Mac OS X, Windows, Web browser | |
CosmosWorks | onderdeel van SolidWorks | Dassault Systèmes SolidWorks Corp. | Proprietary commercial software | Commercieel | Windows | ||
Quickfield | Eindige0elementenmethode voor thermische en spanningsanalyses. | Tera Analysis Ltd | 6.4 [8] | 2020-04-17 | Proprietary EULA | Commerciele en studentenversie[9] | Windows |
Pam Crash | Vooral te gebruiken voor dynamische en botsingsanalyses. | ESI | 15.5.1 | 2020-03-05 | Proprietary commercial software | Commercieel | Linux, Windows |
LS-DYNA | Vooral te gebruiken voor dynamische en botsingsanalyses. | LSTC - Livermore Software Technology Corporation | R8.0 | 2015-03 | Proprietary commercial software | Commercieel | Linux, Windows |
Nastran | Door NASA ontwikkeld en commercieel verkrijgbaar bij verschillende bedrijven. | MSC NASTRAN, Siemens PLM NX Nastran[10] | 2014 | 2014 | Proprietary EULA | Commercieel | Linux, Mac OS X, Windows |
RFEM | Driedimensionale eindige-elementenanalyse-software. | Dlubal Software | 5.06 | 2016-02 | Proprietary commercial software | Commerciele en studentenversie[11] | Windows |
SimScale | Duits 100% web-based CAE platform | SimScale GmbH | 14 | 2013-07 | SaaS | Heeft ook een studentenversie[12] | Web browser |
VisualFEA | Eindige-elementenanalyse-software voor structurele en termische belastingen. | Intuition Software | 5.11 | 2016-01 | Proprietary software | Commerciele en studentenversie beschikbaar[13] | Mac OS X, Windows |
JCMsuite | Eindige-elementenanalyse-software voor structurele, termische en elektromagnetische golven. | JCMwave GmbH | 3.6.1 | 2017-01-27 | Proprietary EULA | Linux, Windows | |
JMAG | Twee- en driedimensionale eindige-elementenanalyse-software voor structurele, termische en elektromagnetische velden. | JSOL | 18.1 | 2019-06 | Proprietary commercial software | Commercieel en studentenversie | Linux, Windows, Web browser |
StressCheck | Eindige-elementenanalyse-software gebaseerd op hp-FEM, vooral met volume-elementen. | ESRD, Inc. | 10.5 | 2019-06-06 | Proprietary commercial software | Commercieel | Windows |
SDC Verifier | Een uitbreiding van Ansys en Femap en Simcenter voor vermoeiing- knik- en bucklingberekeningen volgens internationale codes. | SDC Verifier | 5.3.1 | 2020-03 | Proprietary commercial software | Commercieel en studentenversie | Windows |
Bronnen, noten en/of referenties
|