Fritz Kraemer
| Fritz Kraemer | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Geboren | 12 december 1900 Stettin, Pommeren, Duitse Keizerrijk | |||
| Overleden | 23 juni 1959 Hamburg-Ohlsdorf, Hamburg-Nord, West-Duitsland | |||
| Land/zijde | .svg){kind=small} Duitse Keizerrijk.svg){kind=small} Weimarrepubliek.svg){kind=small} Nazi-DuitslandFlensburgregering .svg){kind=small} Duitsland West-Duitsland
| |||
| Onderdeel | .svg){kind=small} Deutsches Heer Heer Waffen-SS
| |||
| Dienstjaren | 1919 - 1931 1934 - 1945 | |||
| Rang |   SS-Brigadeführer en Generalmajor in de Waffen-SS | |||
| Eenheid | 3. Badisches Infanterie-Regiment "Markgraf Ludwig Wilhelm" Nr. 111 Infanterie-Regiment 55. 13. Infanterie-Division 13. Panzer-Division | |||
| Bevel | I.SS-Panzerkorps 9 augustus 1944 - 16 augustus 1944 12. SS-Panzer-Division "Hitlerjugend" 24 oktober 1944 - 13 november 1944[1] | |||
| Slagen/oorlogen | Eerste Wereldoorlog
| |||
| Onderscheidingen | zie onderscheidingen | |||
| ||||
Fritz Ludwig Karl Kraemer (Stettin, 12 december 1900 - Hamburg-Ohlsdorf, 23 juni 1959) was een Duitse officier en SS-Brigadeführer en Generalmajor in de Waffen-SS tijdens de Tweede Wereldoorlog. Hij was de stafchef van het 6. Panzer-Armee tijdens de slag om de Ardennen en een veroordeelde oorlogsmisdadiger.
Leven
Fritz Kaemer trad in 1918 als vrijwilliger (Kriegsfreiwilliger) in dienst van het 3. Badisches Infanterie-Regiment "Markgraf Ludwig Wilhelm" Nr. 111 van de Deutsche Heer. Na de Eerste Wereldoorlog verliet hij het leger als Leutnant. In het voorjaar van 1921 nam hij dienst bij de politie. In 1928 en 1929 werd hij als pelotonscommandant (Zugführer) in Köslin ingezet. Daarna werd hij tot 1933 als pelotonscommandant in Kreuzberg in Silezië ingezet. In 1931 werd hij tot Oberleutnant der Polizei bevorderd. Vanaf 1933 werkte hij bij de Landespolizei.
Interbellum
Als deze vanaf oktober 1934 in de Heer opgenomen werd, kwam hij toch weer terug in het leger. Hij werd daarbij als Oberleutnant overgenomen. Hij werd meteen naar de Kriegsakademie gecommandeerd. Op 1 mei 1935 werd hij tot Hauptmann bevorderd. Op 6 oktober 1935 werd Kraemer tot chef van de 5e compagnie van het Infanterie-Regiment 55. benoemd.
Wehrmacht
Als zodanig werd hij begin 1939 naar het 13. Infanterie-Division overgeplaatst. Daar werd hij als I.b. ingezet. Voor de getoonde dapperheid tijdens de Poolse Veldtocht werd hij met het IJzeren Kruis 1939, 2e Klasse onderscheiden. Daarna nam hij met het 13. Infanterie-Division aan de Slag om Frankrijk deel. Voor deze veldslag werd hij met het IJzeren Kruis 1939, 1e Klasse onderscheiden. Na de slag om Frankrijk werd de divisie tot 13. Panzer-Division omgevormd. Daarbij werd hij tot I.a. benoemd. Kraemer werd hier kort daarop ook tot Major i.G. bevorderd. Op 29 januari 1942 werd hij met het Duitse Kruis in goud onderscheiden. Op 1 april 1942 werd hij tot Oberstleutnant i.G. bevorderd. Tot december 1942 bleef hij als I.a. bij de 13. Panzer-Division. Op 17 december 1942 hij met het Ridderkruis van het IJzeren Kruis onderscheiden. Daarna werd hij tot I.b. van het 1. Panzerarmee benoemd. In januari 1943 werd hij tot Oberst i.G. bevorderd.
Schutzstaffel
In juni 1943 werd hij tot stafchef van het I. SS-Panzerkorps benoemd. Dit gebeurde op verzoek van Sepp Dietrich. In het gelijke jaar stapte Kraemer naar de Waffen-SS over. Hij kreeg het SS-nummer 491 402, ook terwijl hij pas per 1 augustus 1944 officieel in de SS getreden was. Op 1 september 1943 werd hij tot SS-Oberführer bevorderd. Op 1 augustus 1944 werd hij tot SS-Brigadeführer en Generalmajor in de Waffen-SS bevorderd. Dit werd in de Rangdienstalter met terugwerkende kracht vanaf 1 april 1942 gezet. Begin augustus 1944 werd hij voor enige dagen als plaatsvervangend commandant van het I. SS-Panzerkorps ingezet, daarna weer als stafchef. In oktober 1944 werd hij tot commandant van het 12. SS-Panzer-Division "Hitlerjugend" benoemd. Vanaf november 1944 gaf hij dit commando weer terug. Hij werd dan tot stafchef van het 6. Panzerarmee benoemd. Deze functie behield hij tot het einde van de oorlog. Op 6 mei 1945 werd hij met het Eikenloof bij zijn Ridderkruis van het IJzeren Kruis onderscheiden[2].
Einde van de oorlog
Aan het einde van de oorlog kwam hij in geallieerd krijgsgevangenschap. Op 16 juli 1946 werd Kraemer voor een Amerikaanse tribunaal tot 10 jaar gevangenisstraf veroordeeld[3]. Deze straf kreeg hij in samenhang met het Bloedbad van Malmedy en andere punten van de aanklacht in samenhang met de Slag om de Ardennen. Na zijn vrijlating verhuisde hij naar Höxter, Duitsland, waar hij op 23 juni 1959 stierf. Hij werd met militaire eer begraven[4].
Militaire carrière
- Vrijwilliger (Kriegsfreiwilliger):[5]
- Leutnant: 1919[5]
- 1 oktober 1934: in dienst bij de Heer[6]
- Leutnant: 1 oktober 1934[6][7] - 10 januari 1934[4]
- Oberleutnant der Polizei: 1931[6]
- Hauptmann: 5 januari 1935[4] - 1 mei 1935[6]
- Major i.G.:
- Oberstleutnant i.G.: 1 april 1942[6][7]
- Oberst i.G.: 1 januari 1943[6][4][7]
- SS-Oberführer: 1 september 1943[6][7] - 9 januari 1943[4]
- SS-Brigadeführer en Generalmajor in de Waffen-SS: 1 augustus 1944 (met terugwerkende kracht vanaf 1 april 1942)[6][4]
Lidmaatschapsnummers
Onderscheidingen
- Ridderkruis van het IJzeren Kruis op 17 december 1942 als Oberstleutnant in de Generalstab (i.G.) en Ia (operations officer) in de 13. Panzer-Division[6][5][8][7]
- Ridderkruis van het IJzeren Kruis met Eikenloof op 6 mei 1945 als SS-Brigadeführer en Generalmajor in de Waffen-SS en Chef Stabes 6. Panzer-Armee[6][5][7]
- Herhalingsgesp bij IJzeren Kruis 1939, 1e Klasse (26 mei 1940) en 2e Klasse (6 oktober 1939)[6][4]
- Duitse Kruis in goud op 29 januari 1942[6] als Major in de Generalstab van het 13. Panzer-Division[7]
- Medaille Winterschlacht im Osten 1941/42 op 3 augustus 1942[6][7][4]
- SS-Ehrenring[4]
Externe links
- (en) UNITED STATES HOLOCAUST MEMORIAL MUSEUM: War Crimes Trials: Malmedy, sentencing.
- (en) Jewish Virtual Library: rapport van de Dachauprocessen van 20 oktober 1947, p.114-115.
Zie ook
- (de) Stockert, Peter. Die Eichenlaubträger 1940 - 1945, 4 Bände, Bad Friedrichshall, 1996 / 1997
- (de) Stockert, Peter. Die Eichenlaubträger 1940 - 1945, 9 Bände, 4. überarbeitete Auflage, Bad Friedrichshall 2010 / 2011
- (de) Scherzer, Veit. Die Ritterkreuzträger 1939–1945. Die Inhaber des Eisernen Kreuzes von Heer, Luftwaffe, Kriegsmarine, Waffen-SS, Volkssturm sowie mit Deutschland verbündete Streitkräfte nach den Unterlagen des Bundesarchivs. 2. Auflage. Scherzers Militaer-Verlag, Ranis/Jena 2007, ISBN 978-3-938845-17-2, S. 469.
- Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Fritz Kraemer op de Duitstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
- ↑ (en) Axis History: 12. SS-Panzer-Division Hitlerjugend, Commanders, SS-Brigadeführer Fritz Kraemer. Geraadpleegd op 18 augustus 2018.
- ↑ De verlening van het Eikenloof (Eichenlaub) voor Fritz Kraemer is nog onbevestigd. Een voordracht is bevestigd, onduidelijk is of het volgens de in de laatst oorlogsdagen bekende methoden (Dönitz-Erlass) tot een verlening gerekend mag worden.
- ↑ (en) Jewish Virtual Library: USA v. Valentin Berstin, et al. (July 1946). p.114. Geraadpleegd op 9 september 2018.
- ↑ a b c d e f g h i j k (pl) dws-xip: Fritz Kraemer. Geraadpleegd op 9 september 2018.
- ↑ a b c d (de) LEXIKON DER WEHRMACHT: Kraemer, Fritz. Geraadpleegd op 12 augustus 2018.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m (en) Axis Biographical Research: SS & GERMAN POLICE, SS-BRIGADEFUHRER & GENERALMAJOR DER POLIZEI. Geraadpleegd op 12 augustus 2018.
- ↑ a b c d e f g h TRACESOFWAR: Kraemer, Fritz. Geraadpleegd op 9 september 2018.
- ↑ Scherzer 2007, p. 469.