Human Rights Watch
Human Rights Watch | ||||
---|---|---|---|---|
Geschiedenis | ||||
Opgericht | 1988 | |||
Oprichter | Robert L. Bernstein, Aryeh Neier | |||
Structuur | ||||
Voorzitter | Robert Kissane | |||
Directeur | Kenneth Roth | |||
Werkgebied | internationaal | |||
Hoofdkantoor | New York | |||
Type | ngo | |||
Doel | mensenrechten | |||
Aantal werknemers | 400 | |||
Media | ||||
Website | hrw.org | |||
|
Human Rights Watch is een internationale niet-gouvernementele organisatie die zich richt op de aanpak van mensenrechtenschendingen. Het hoofdkwartier bevindt zich in New York; verder zijn er vestigingen in meerdere (meest westerse) landen. In maart 2004 had de organisatie 190 vaste medewerkers, naast veel vrijwilligers. HRW onderzoekt mensenrechtensituaties in landen over de hele wereld, rapporteert daarover en kaart bevindingen aan bij onder meer media, nationale regeringen en de Verenigde Naties.
Geschiedenis
De geschiedenis van de organisatie gaat terug tot 1978 toen onder de naam Helsinki Watch werd gecontroleerd of de Sovjet-Unie zich aan de Helsinki-akkoorden hield. In de jaren 80 van de 20e eeuw werd daarnaast America Watch opgezet om mensenrechtenschendingen in Centraal-Amerika in vergelijkende zin te onderzoeken. In 1988 werden de diverse "Watch"-organisaties samengevoegd tot "Human Rights Watch".
Human Rights Watch is lid van de International Freedom of Expression Exchange (Internationale Vrijheid van Meningsuiting-uitwisseling), een virtueel netwerk van niet-gouvernementele organisaties dat wereldwijd het recht op vrije meningsuiting bewaakt, en campagnes voert om journalisten, schrijvers en anderen te verdedigen, die worden vervolgd voor het uitoefenen van hun recht op vrije meningsuiting. In 2007 ontving Human Rights Watch de Geuzenpenning.
Human Rights Watch reikt jaarlijks de Alison des Forges award for extraordinary activism uit, een onderscheiding voor personen die zich buitengewoon inzetten voor mensenrechten. De onderscheiding heette oorspronkelijk de Human Rights Defenders Award maar werd in 2009 vernoemd naar HRW medewerker Alison des Forges die dat jaar was omgekomen bij een vliegtuigongeluk.[1]
Jaarrapporten
Human Rights Watch publiceert sedert 1989 elk jaar een rapport over de toestand van de mensenrechten in de wereld.
- In het rapport 2019 betoogt Kenneth Roth dat autocraten en schenders van de mensenrechten in 2018 weliswaar vaak de krantenkoppen haalden, maar dat de verdedigers van de mensenrechten aan kracht wonnen en terugvochten, om zo “de prijs van misbruik op te drijven, en de kosten-batenanalyse die regeringen maken om voor repressie te kiezen, te doen kantelen.”[2]
Toegang geweigerd
Enkele landen hebben mensenrechtenonderzoekers van HRW de toegang ontzegd: Egypte, Iran, Venezuela en sinds najaar 2019 Israël, toen hun landendirecteur Omar Shakir dit land werd uitgezet. HRW zou de BDS-beweging ondersteunen. Dit wordt door HRW ten stelligste ontkend. Wel riep de organisatie Airbnb op geen ruimtes te verhuren in de illegale nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever. [3]
Kritiek
Robert L. Bernstein, oprichter en voormalig voorzitter van Human Rights Watch, uitte in 2009 kritiek op de organisatie door te stellen dat de organisatie het Israëlisch-Palestijns conflict eenzijdig benadert ten voordele van de Palestijnen.[4] Human Rights Watch reageerde op de kritiek door te stellen de organisatie zich niet alleen richt op 'closed societies' maar ook op de zogeheten 'open societies' - anders zouden mensenrechtenschendingen op Guantanamo Bay en in andere ontwikkelde landen onopgemerkt blijven.[5]
Externe links
- ↑ HRW to Honour Six Human Rights Defenders | Inter Press Service. www.ipsnews.net. Geraadpleegd op 3 november 2019.
- ↑ (en) World Report 2019. Human Rights Watch (januari 2019). Geraadpleegd op 22 januari 2019.
- ↑ Israël deporteert Omar Shakir (HRW) alsnog, redactie Nederlands Dagblad, 26 november 2019, p. 8
- ↑ http://www.nytimes.com/2009/10/20/opinion/20bernstein.html?_r=2&scp=1&sq=rights%20watchdog&st=cse
- ↑ (en) Human Rights Watch, Why We Report on 'Open' Societies. Human Rights Watch (20 oktober 2009). Geraadpleegd op 3 november 2019.