Iridium(IV)oxide
Iridium(IV)oxide | ||||
---|---|---|---|---|
Structuurformule en molecuulmodel | ||||
Kristalstructuur van iridium(IV)oxide
| ||||
Algemeen | ||||
Molecuulformule | IrO2 | |||
IUPAC-naam | iridium(IV)oxide | |||
Andere namen | iridiumdioxide | |||
Molmassa | 224,2158 g/mol | |||
SMILES | O=[Ir]=O
| |||
InChI | 1S/Ir.2O
| |||
CAS-nummer | 12030-49-8 | |||
EG-nummer | 234-743-9 | |||
PubChem | 82821 | |||
Wikidata | Q418812 | |||
Beschrijving | Zwart poeder | |||
Fysische eigenschappen | ||||
Aggregatietoestand | vast | |||
Kleur | zwart | |||
Dichtheid | 11,66 g/cm³ | |||
Smeltpunt | 1100 °C | |||
Onoplosbaar in | water | |||
Geometrie en kristalstructuur | ||||
Kristalstructuur | tetragonaal | |||
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar). | ||||
|
Iridium(IV)oxide is een oxide van iridium en heeft als brutoformule IrO2. De stof komt voor als een zwart poeder, dat onoplosbaar is in water.
Synthese
Iridium(IV)oxide kan worden bereid door iridiumpoeder te verbranden:
Eigenschappen
Onder invloed van hoge temperaturen vindt de ontledingsreactie plaats tot de samenstellende elementen. Wanneer het samen met zuurstofgas verhit wordt tot 1200°C, dan wordt iridium(VI)oxide gevormd, dat enkel maar in de gasfase en bij zeer hoge temperatuur stabiel is:
Kristalstructuur
Iridium(IV)oxide heeft dezelfde kristalstructuur als titanium(IV)oxide (zogenaamde rutielstructuur). Het kristalliseert uit in een tetragonaal kristalstelsel en behoort tot ruimtegroep P42/mnm.[1] De parameters van de eenheidscel bedragen:
- a = 449,83 pm
- c = 354,4 pm
Toepassingen
Het wordt enkel gebruikt om anode-elektroden te coaten voor industriële elektrolyse.
Externe link
- ↑ (en) N.N. Greenwood & A. Earnshaw (1997) - Chemistry of the Elements (2nd ed.), Oxford: Butterworth-Heinemann - ISBN 0080379419