Guerrero begon met voetballen bij Alianza Lima. Hij werd vervolgens door Bayern München naar Europa gehaald en speelde daarvoor aanvankelijk in het reserveteam. In 2004 debuteerde hij er in de hoofdmacht. Daarvan maakte hij twee seizoenen deel uit, waarin hij met de club twee keer landskampioen werd en ook twee keer de DFB-Pokal won. In juni 2006 vertrok Guerrero naar Hamburger SV. Daar werd in mei 2010 zijn contract verlengd tot aan de zomer van 2014. Een maand eerder werd hij nog voor vijf duels geschorst door de Duitse bond omdat hij een bidon tegen het gezicht van een toeschouwer in het publiek gooide. Daardoor miste Guerrero de laatste fase van de competitie. Daarnaast gaf HSV hem een boete van één ton.[1][2] Guerrero won met zijn club Corinthians op 16 december 2012 het wereldkampioenschap voor clubs door in de finale Chelsea met 1–0 te verslaan. Guerrero maakte het enige doelpunt. In het Braziliaanse competitieseizoen van 2014 maakte Guerrero twaalf doelpunten in 28 wedstrijden.[3] Corinthians en Guerrero meldden op 27 mei 2015 dat Guerrero de club zou verlaten.[4] Enkele dagen later maakte CR Flamengo bekend dat Guerrero een contract voor drie jaar bij de club uit Rio de Janeiro had getekend. Na de Copa América zou hij bij de selectie aansluiten.[5]
Interlandcarrière
Paolo Guerrero maakte zijn debuut in het Peruviaans voetbalelftal op 9 oktober 2004 in een kwalificatiewedstrijd voor het wereldkampioenschap voetbal 2006 tegen Bolivia. De wedstrijd eindigde in een 1–0 nederlaag; Guerrero speelde de volledige interland.[6] Op 17 november maakte hij in het Estadio Nacional zijn eerste interlanddoelpunt in wederom een WK-kwalificatieduel, tegen Chili. Jefferson Farfán maakte in de 56ste minuut het eerste doelpunt; vijf minuten voor tijd verdubbelde Guerrero de score (eindstand 2–1).[7] In hetzelfde stadion maakte Guerrero in de volgende interland tegen Ecuador in de eerste minuut al een doelpunt; het Ecuadoraans elftal wist echter terug te komen tot een 2–2 eindstand. Met Peru nam hij in 2007 deel aan zijn eerste interlandtoernooi: in de Copa América speelde hij mee in de groepsfase, die achter Venezuela ten koste van Uruguay en Bolivia overleefd werd. Guerrero speelde in de met 4–0 van Argentinië verloren kwartfinale een klein uur, maar wist niet te scoren.[3]
Guerrero werd op 12 augustus 2008 door de Peruviaanse voetbalbond voor zes interlands geschorst na een scheldpartij tegen de Chileense scheidsrechter Pablo Pozo in het WK-kwalificatieduel tegen Uruguay. In juni 2009 maakte hij zijn rentree in het nationaal elftal.[8] Guerrero leek in mei 2011 zijn tweede Copa América te moeten missen door een knieblessure,[9] maar hij kon toch meedoen, met een succesvol toernooi tot gevolg: in vijf wedstrijden was hij vijfmaal trefzeker. In de troostfinale tegen Venezuela (4–1) maakte Guerrero een hattrick, waarmee hij Peru de derde plaats bezorgde.[10] In 2011, 2012 en 2013 speelde hij in totaal twaalf interlands in het kwalificatietoernooi voor het wereldkampioenschap voetbal 2014 in Brazilië. Hij maakte drie doelpunten, waaronder twee in de eerste kwalificatiewedstrijd op 8 oktober 2011 tegen Paraguay (2–0 winst).[11] Bondscoach Ricardo Gareca nam Guerrero in mei 2015 op in de selectie voor de Copa América 2015 in Chili.[12] In de groepsfase speelde hij alle duels volledig, maar wist hij niet te scoren; Peru plaatste zich wel voor de kwartfinale. In die kwartfinale werd Bolivia op 25 juni met 1–3 verslagen, met Guerrero als maker van alle drie doelpunten aan Peruviaanse kant.[13]
De FIFA legde Guerrero op vrijdag 8 december 2017 een schorsing op van een jaar wegens het gebruik van cocaïne. De aanvoerder van Peruzou daardoor het WK 2018 moeten missen. De 33-jarige aanvaller van Flamengo werd na een WK-kwalificatieduel met Argentinië positief getest.[14] Op 20 december 2017 besloot de FIFA de straf te halveren, waardoor Guerrero toch mee zou kunnen doen aan het WK. De schorsing ging in op 3 november, zodat hij op 3 mei 2018 weer speelgerechtigd was.[15]
Internacional
Peru
Bolivia – Peru 
Paraguay – Peru 
Colombia – Peru 
Venezuela – Peru 
Argentinië – Peru 
Spanje – Peru 
Tunesië – Peru 
Costa Rica – Peru 
Trinidad en T. – Peru 
Zuid-Korea – Peru 
Irak – Peru 
Qatar – Peru 
Haïti – Peru 
Bayern München
2001
2019
2011
