Kerrieplant
Kerrieplant | |||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Kerrieplant (Helichrysum italicum) | |||||||||||||||||||||||
Taxonomische indeling | |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
Soort | |||||||||||||||||||||||
Helichrysum italicum | |||||||||||||||||||||||
Afbeeldingen op Wikimedia Commons | |||||||||||||||||||||||
Kerrieplant op Wikispecies | |||||||||||||||||||||||
|
De kerrieplant (Helichrysum italicum) is een overblijvend kruid uit de familie van de composietenfamilie.
Kenmerken
De plant heeft grijs-zilveren bladeren, geurende gele bloemen en wordt tot 60 cm hoog. De plant komt van nature voor in het Middellandse Zeegebied, en groeit op droge, rotsachtige of zandgrond.
Helichrysum italicum heeft zwavelgele bloemen en bloeit langer door tot september
Gebruik in de keuken
Deze plant geurt naar kerrie, maar maakt standaard geen deel uit van kerriepoeder.[1]
De takjes en de bladeren van de kerrieplant worden zowel vers als gedroogd gebruikt in de keuken. Vooral in de Aziatische keuken is de kerrieplant heel courant, maar in Azië zelf wordt de kerriesmaak doorgaans verkregen van bladeren van de boom Murraya koenigii. De smaak hiervan is zoet, zacht en kruidachtig en lijkt op kerrie.
17-05-2009