Kris Van Dijck
Kris Van Dijck
| ||||
| Volledige naam | Kris Roger Stephanie Van Dijck | |||
| Geboren | Turnhout, 2 oktober 1963 | |||
| Kieskring |  Antwerpen
| |||
| Regio |  Vlaanderen
| |||
| Land | .svg){kind=small} België
| |||
| Functie | Politicus | |||
| Partij | 1989-2001 VU 2001-heden N-VA | |||
| Functies | ||||
| 1989-heden | Gemeenteraadslid Dessel | |||
| 1989-1994 | Schepen Dessel | |||
| 1995-2000 | Burgemeester Dessel | |||
| 1995-heden | Vlaams Parlementslid | |||
| 2004-2006 | Fractievoorzitter Vlaams Parlement | |||
| 2007-heden | Burgemeester Dessel | |||
| 2009-2012 | Fractievoorzitter Vlaams Parlement[1] | |||
| 2019 | Voorzitter Vlaams Parlement | |||
| Website | ||||
| ||||
Kris Roger Stephanie Van Dijck[2] (Turnhout, 2 oktober 1963) is een Belgisch Vlaams-nationalistisch politicus voor de N-VA. Hij was na de Vlaamse verkiezingen van 26 mei 2019 gedurende 24 dagen voorzitter van het Vlaams Parlement.[3]
Levensloop[bewerken | brontekst bewerken]
Jeugd[bewerken | brontekst bewerken]
Van Dijck doorliep zijn middelbare school aan het Sint-Pietersinstituut in Turnhout. Hij behaalde daar in 1983 een diploma Menswetenschappen. Vervolgens ging hij naar de Vrije Normaalschool te Wijnegem, waar hij in 1987 het diploma van onderwijzer behaalde. Na zijn studies werkte hij van 1988 tot 1995 als onderwijzer.
Op zeer jonge leeftijd nam hij deel aan de IJzerbedevaart en het Vlaams Nationaal Zangfeest. Vanaf 1979 was hij actief in het Vlaams Scholieren Verbond in Turnhout, waarvan hij van 1981 tot 1982 de preses was. Als student was hij van 1984 tot 1985 lid van het Katholiek Vlaams Hoogstudentenverbond Antwerpen. Ook werd hij in 1985 lid van het Davidsfonds en was hij enkele jaren plaatselijk bestuurslid.
In 1979 trad Van Dijck toe tot de Volksunie. Hij werd onmiddellijk bestuurslid van de afdeling in Dessel en van 1980 tot 1989 was hij bestuurslid van de VUJO-afdeling van het arrondissement Turnhout. In 1982 richtte hij een Desselse afdeling van de VU-jongeren op en in 1985 werd hij lid van de Turnhoutse arrondissementsraad. Van 1985 tot 1987 was hij lid van het dagelijks bestuur van de nationale afdeling van VUJO. Ook zetelde hij vanaf 1995 in de partijraad van de Volksunie en in het arrondissementsbestuur van Mechelen-Turnhout.[4]
Professionele carrière[bewerken | brontekst bewerken]
Als 25-jarige werd Van Dijck in 1988 verkozen in de gemeenteraad van Dessel. Na de gemeenteraadsverkiezingen van 1994 werd hij aangesteld tot burgemeester van Dessel. Bij de eerste rechtstreekse verkiezingen voor het Vlaams Parlement van 21 mei 1995 werd hij als lijsttrekker verkozen in de kieskring Mechelen-Turnhout. Bij de splitsing van de Volksunie in 2001 koos Van Dijck eerst voor de groep Niet-splitsen van Vlaams minister Johan Sauwens. Nadien koos hij voor de Nieuw-Vlaamse Alliantie (N-VA). Hij werd lid van het partijbestuur en was van 2002 tot 2005 de eerste algemeen secretaris van de partij.
Ook na de volgende Vlaamse verkiezingen van 13 juni 1999 en van 13 juni 2004 bleef hij Vlaams volksvertegenwoordiger. Van november 2004 tot eind 2006 zat hij er de N-VA-fractie voor, waarna hij als fractieleider werd opgevolgd door Jan Peumans. Met de gemeenteraadsverkiezingen van 8 oktober 2006 behaalde zijn Desselse-lijst een absolute meerderheid. Hij werd dan ook opnieuw aangesteld als burgemeester. Ook bij de lokale verkiezingen in 2012 en die van 2018 behaalde zijn lokale N-VA-lijst de absolute meerderheid.
Van Dijck werd na de Vlaamse verkiezingen van 7 juni 2009 getipt als voorzitter van het Vlaams Parlement, maar greep uiteindelijk naast dit ambt. Jan Peumans zou de eerste burger van Vlaanderen worden. Van Dijck werd van juli 2009 tot eind 2012 opnieuw fractievoorzitter van de N-VA in het Vlaams Parlement, waarna hij dat ambt doorgaf aan Matthias Diependaele. Van Dijck kon zich zo vanaf 2013 meer toeleggen op de geplande hervorming van het secundair onderwijs. Bij de federale verkiezingen van 2010 werd hij eveneens verkozen in de Kamer van volksvertegenwoordigers, maar besloot hij om in het Vlaams Parlement te blijven en liet hij zich vervangen in de Kamer. Hij werd door zijn partij ook aangesteld om de lokale verankering van zijn partij na de grote groei bij de verkiezingen in 2012 in goede banen te leiden.[5] De N-VA haalde in Dessel toen immers opnieuw een absolute meerderheid, ditmaal met meer dan 53%, wat nog beter was dan in 2006.
Ook na de Vlaamse verkiezingen van 25 mei 2014 werd hij opnieuw Vlaams volksvertegenwoordiger en vanaf juli 2014 maakte hij als secretaris deel uit van het Bureau (dagelijks bestuur) van het Vlaams Parlement. Op 2 december 2015 werd hij in de plenaire vergadering van het Vlaams Parlement gehuldigd voor zijn 20 jaar parlementair mandaat. Bij de Vlaamse verkiezingen van 26 mei 2019 werd hij opnieuw verkozen.
Voorzitter van het Vlaams Parlement[bewerken | brontekst bewerken]
Van Dijck werd op 18 juni 2019 aangesteld als nieuwe Vlaams Parlementsvoorzitter, minstens tot de installatie van een nieuwe Vlaamse regering.[6]
Twee weken na zijn installatie als voorzitter werd hij in de nacht van 2 op 3 juli betrapt op dronken rijden, nadat hij een aanhangwagen had aangereden. Hij bleek 1,42‰ alcohol in zijn bloed te hebben, wat neerkomt op ongeveer acht standaardglazen drank (enige tijd die sinds het eerste glas al verstreken was niet meegerekend). In een eerste reactie liet Van Dijck weten zich diep te schamen en zijn parlementaire wedde voor die maand door te zullen storten aan een fonds voor verkeersslachtoffers. Een dag later veroorzaakte hij toch opnieuw ophef toen hij zich liet ontvallen dat "hij wel een glaasje te veel op had, maar nu ook geen criminele daad had gepleegd".[7][8][9] Later maakte het Antwerpse parket ook bekend dat de bloedwaarde van 1,42‰ van 2,5 uur na het ongeval was en het gehalte een pak hoger lag op het moment van de feiten.[10][11] De waarde van 1,8 promille wordt door experts aangegeven als aannemelijk.[12] De politierechter volgde die redenering niet.
Op 11 juli 2019 maakte P-Magazine bekend dat Kris Van Dijck betrokken zou zijn bij sociale fraude met belastinggeld voor een escortdame.[13] Dit nieuws werd uitgebracht op het moment dat Van Dijck als parlementsvoorzitter zijn 11 julitoespraak hield in het stadhuis van Brussel. Later op de dag kondigde Van Dijck zijn ontslag aan als parlementsvoorzitter.[14] Eerste ondervoorzitter Filip Dewinter (Vlaams Belang) nam hierdoor tijdelijk de functies van voorzitter over.[15] Wilfried Vandaele (N-VA) werd twee dagen later verkozen als nieuwe parlementsvoorzitter.[16] Van Dijck legde zelf klacht neer voor laster, belaging en schending van de privacy, wat onderwerp werd van een gerechtelijk onderzoek. Volgens de Raad voor de Journalistiek ging P-Magazine effectief in de fout: de raad vond de beschuldiging van sociale fraude "onvoldoende aannemelijk" op basis van de informatie van P-Magazine. De raad vond echter niet dat de privacy geschonden werd, aangezien Van Dijck als politicus een publiek figuur is. Van Dijck besloot daarna een schadevergoeding van het tijdschrift te eisen.[17] Eerder had de deontologische commissie van het Vlaams Parlement al beslist dat Van Dijck geen deontologische fout gemaakt had.[18]
Externe link[bewerken | brontekst bewerken]
| Voorganger: Marc Blancquaert |
Burgemeester van Dessel 1995-2000 |
Opvolger: Michel Meeus |
| Voorganger: Michel Meeus |
Burgemeester van Dessel 2007-heden |
|
| Voorganger: Jan Peumans |
Voorzitter van het Vlaams Parlement 2019 |
Opvolger: Wilfried Vandaele |