Levantijnse adder
| Levantijnse adder IUCN-status: Niet geëvalueerd (2008) | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||||||
| Macrovipera lebetina obtusa | |||||||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| Soort | |||||||||||||||||||
| Macrovipera lebetina (Linnaeus, 1758) Originele combinatie Coluber lebetinus | |||||||||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||||||||
Levantijnse adder op  Wikispecies
| |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
De Levantijnse adder[1] (Macrovipera lebetina) is een ongeveer 150 centimeter lange slang uit de familie adders (Viperidae). In exceptionele gevallen komen exemplaren voor van langer dan 2 meter en meer dan 5 kilo, waarmee het de grootste Europese addersoort is. De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1758 als Coluber lebetinus gepubliceerd door Carl Linnaeus.[2] De soort werd in 1908 door Frank Wall in het geslacht Vipera geplaatst. In 1999 plaatsten McDiarmid, Campbell en Touré de soort in het geslacht Macrovipera, een keuze die daarna door meerdere auteurs werd gevolgd.[3]
Uiterlijke kenmerken
De kleur is meestal zandbruin tot grijs met op de rug een zigzagtekening opgebouwd uit een smalle donkere rugstreep, en aan weerszijden verschuivende donkere vlekken met soms een rode kleur in het midden van iedere vlek. Er zijn zes ondersoorten en hiernaast is het verspreidingsgebied groot, waardoor er aardig wat variatie is, maar aan de lengte zijn met name volwassen exemplaren makkelijk te herkennen.
Verspreiding en leefgebied
De Levantijnse adder komt in Europa alleen voor op het Griekse eiland Melos en enkele kleinere eilanden eromheen, in zuidelijk Rusland en Cyprus, en verder in noordelijk Afrika tot in Centraal-Azië.[3] Deze soort houdt van zonnige en stenige omgevingen zoals hellingen met enkele vegetatie waarin hij kan schuilen, maar waarin hij ook klimt om te jagen.
Leefwijze
Het voedsel bestaat uit kleine zoogdieren en vogels, maar soms ook wel andere slangen, jonge dieren eten veelal hagedissen.
Gif
Deze soort heeft een zogenaamd cytotoxisch gif dat de cellen aantast en zo beschadigingen veroorzaakt aan weefsels. In tegenstelling tot de meeste adders, die snel bijten en weer terugtrekken, is de Levantijnse adder vasthoudender. Door kauwbewegingen te maken wordt relatief veel gif ingebracht, wat deze soort veel gevaarlijker maakt dan andere soorten giftige slangen. Uit laboratoriumproeven blijkt dat een bepaalde verbinding in het gif, Lebectine genaamd naar de soortnaam, mogelijk in de oncologie gebruikt kan worden om tumoren te bestrijden.
Ondersoorten
Er worden zes ondersoorten onderscheiden; ze verschillen onderling in uiterlijk en verspreidingsgebied.
- Macrovipera lebetina lebetina
- Macrovipera lebetina cernovi
- Macrovipera lebetina obtusa
- Macrovipera lebetina peilei
- Macrovipera lebetina transmediterranea
- Macrovipera lebetina turanica
Afbeeldingen
Bronvermelding
- Bronnen
- (en) Peter Uetz & Jakob Hallermann, The Reptile Database – Macrovipera lebetina. Geraadpleegd op 17 mei 2015.
- (en) Levant Viper - Vipera lebantina - Website
- Referenties
- ↑ Bernhard Grzimek (1971). Het Leven Der Dieren Deel VI: Reptielen. Kindler Verlag AG, pagina 538. ISBN 90 274 8626 3.
- ↑ Linnaeus, C. (1758). Systema naturae ed. 10: 218
- ↑ a b Uetz & Hallermann – The Reptile Database
· 
· 