Papoeapitta
| Papoeapitta IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2016) | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||
| Illustratie BHL uit Nouveau recueil de planches coloriées d'oiseaux uit 1838 van Temminck | |||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Soort | |||||||||||||
| Erythropitta macklotii (Temminck, 1834) | |||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||
Papoeapitta op  Wikispecies
| |||||||||||||
| |||||||||||||
De papoeapitta (Erythropitta macklotii) is een vogelsoort uit de familie van pitta's (Pittidae). Deze pitta wordt ook wel als een ondersoort van de Filipijnse pitta of roodbuikpitta (Erythropitta erythrogaster sensu lato) opgevat. De nominaat werd verzameld aan de Tritonbaai (baie de Lobo) tijdens de expeditie naar Nieuw-Guinea in 1828 en in 1834 door Coenraad Jacob Temminck beschreven. De wetenschappelijke naam is een eerbetoon aan de Duitse natuuronderzoeker Heinrich Christian Macklot, die in dienst van het Rijksmuseum van Natuurlijke Historie onderzoek deed in Nederlands-Indië en ook deelnam als onderzoekleider aan de expeditie naar Nieuw-Guinea.[2][3]
Uiterlijke kenmerken
Deze pitta heeft een bijna egaal bruine kop. De verschillende ondersoorten verschillen onderling weer in de verdeling van bruin en donkerbruin op de kop.[4]
Verspreiding en ondersoorten
Het is een vogelsoort met een groot verspreidingsgebied dat reikt van het westen van de Indonesisische provincie West-Papoea tot het uiterste noorden van de Australische deelstaat Queensland.
Er worden vijf ondersoorten onderscheiden:[5]
- E. m. habenichti in het noorden van Nieuw-Guinea
- E. m. finschii op de D'Entrecasteaux-eilanden.
- E. m. macklotii (nominaat) in het westen en zuiden an Nieuw-Guinea
- E. m. loriae in het zuidoosten van Nieuw-Guinea
- E. m. digglesi op Kaap York (Noord-Queensland, Australië)
Collectie balgen uit Naturalis Biodiversity Center
- ↑ (en) Papoeapitta op de IUCN Red List of Threatened Species.
- ↑ BHL
- ↑ G.F. Mees, 1994.Vogelkundig onderzoek op Nieuw Guinea in 1828 Terugblik op de ornithologische resultaten van de reis van Zr. Ms. Korvet Triton naar de zuid-west kust van Nieuw-Guinea. Zool. Bijdr. Leiden 40, 30.xii.1994 :1-64 ISBN 90-73239-39-7 PDF
- ↑ (en) Erritzoe, J. 2016. Red-bellied Pitta (Pitta erythrogaster). In: del Hoyo, J. et al (eds.). Handbook of the Birds of the World Alive. Lynx Edicions, Barcelona. (retrieved from http://www.hbw.com/node/57572 on 27 October 2016).
- ↑ Gill, F. & D. Donsker (Eds). (2017). IOC World Bird List (v 7.3).