Nickelback

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf Ryan Peake)
Nickelback
Nickelback
Nickelback in 2011
Achtergrondinformatie
Jaren actief 1995 - heden
Oorsprong Hanna, Alberta
Vlag van Canada Canada
Genre(s) Postgrunge
Hardrock
Alternatieve rock
Poprock
Bezetting
Huidige leden Chad Kroeger
Ryan Peake
Mike Kroeger
Daniel Adair
Oud-leden Brandon Kroeger
Mitch Guindon
Ryan Vikedal
Officiële website
(en) IMDb-profiel
(en) Allmusic-profiel
(en) Last.fm-profiel
(en) Discogs-profiel
(en) MusicBrainz-profiel
Portaal  Portaalicoon   Muziek
Nickelback 2006

Nickelback is een Canadese postgrungeband die in 1995 werd opgericht in Hanna, Alberta. De band bestaat uit leadzanger Chad Kroeger, gitarist Ryan Peake, basgitarist Mike Kroeger en drummer Daniel Adair. De groep is met meer dan 50 miljoen verkochte albums wereldwijd een van de meest succesvolle Canadese bands en werd door het tijdschrift Billboard uitgeroepen tot de meest succesvolle rockband van de jaren 2000.[1] Nickelback staat echter ook bekend als de meest gehate band ter wereld.[2] In 2013 verkozen lezers van het muziekblad Rolling Stone de band tot de op een na slechtste band uit de jaren 90.[3]

Biografie[bewerken | brontekst bewerken]

Hesher, Curb en The State (1995 - 2000)[bewerken | brontekst bewerken]

Chad Kroeger, Ryan Peake, Mike Kroeger en Brandon Kroeger speelden als coverband in de jaren 90 onder andere nummers van Led Zeppelin en Metallica. In 1996 ontving Chad Kroeger een relatief klein bedrag van $4000 van zijn vader om een demo-cd te produceren. De band kreeg een volwaardige naam: Nickelback. De naam is afkomstig van de nickel ('nickel' is, zowel in de Verenigde Staten als in Canada, de benaming voor een munststuk dat vijf cent waard is) die bassist Mike Kroeger vaak als wisselgeld terug moest geven aan klanten bij Starbucks. Daarbij zei hij: "Here is your nickel back". Later in 1996 werd ook het album Curb uitgebracht door Nickelback. Dit album bevatte naast nieuw materiaal, ook nummers van de demo-cd Hesher. Het nummer 'Fly' werd als eerste single door Nickelback uitgebracht. Een jaar later verliet drummer Brandon Kroeger de band om plaats te maken voor Ryan Vikedal. De band werd in 1999 ontdekt door Roadrunner Records en kreeg een platencontract aangeboden. Het album The State werd in 2000 uitgebracht in de Verenigde Staten en Canada. Er kwamen vier singles uit voort, waaronder de succesvolle hits 'Leader of Men' en 'Breathe' die beiden in Canada in de top 10 rocklijst terechtkwamen. Het album werd in de Verenigde Staten (pas) in 2008 officieel platinum. The State is uiteindelijk meer dan 1 miljoen keer over de toonbank gegaan.

Silver Side Up en The Long Road (2001 - 2004)[bewerken | brontekst bewerken]

Nickelback bracht op 11 september 2001 het album Silver Side Up uit, waarmee ze internationaal doorbraken. Op die ochtend waren de bandleden in hun toerbus op slechts 15 kilometer afstand van waar United Airlines-vlucht 93 neerstortte als gevolg van de terroristische aanslagen op de Verenigde Staten. Voor een hoop Amerikanen is de eerste single van dit album, 'How You Remind Me' een soort ode aan de omgekomen Amerikanen. Het was aan het eind van 2001 en het begin van 2002 het meest gespeelde nummer op de radio in de Verenigde Staten. Later kwamen de singles 'Too Bad' en 'Never Again' nog voort uit het album Silver Side Up. In 2002 schreven Chad Kroeger samen met onder andere de leadzanger van Saliva en drummer van Pearl Jam de single Hero uit voor de Spider-Man film. In 2002 en 2003 traden de mannen van Nickelback op in de zowel de Melkweg als in de Heineken Music Hall. Twee jaar na het uitbrengen van het album Silver Side Up bracht Nickelback het album The Long Road uit. Het album bevatte onder andere de singles 'Someday' en 'Feelin' Way Too Damn Good'.

All the Right Reasons (2005 - 2007)[bewerken | brontekst bewerken]

In februari 2005 kondigde de band aan dat drummer Ryan Vikedal de band had verlaten om onbekende redenen. Dat was de officiële tekst, maar in een later interview vertelde Vikedal dat hij zich uit de band gezet voelde, omdat hij niet "Het soort drummer" was dat de band nodig had. Dit bevreemdde Vikedal en vele fans nogal omdat hij mede gezorgd had voor het succes van albums als Silver Side Up en The Long Road. In maart 2005 werd bekendgemaakt dat 3 Doors Down drummer Daniel Adair de nieuwe drummer werd van Nickelback. Het album All The Right Reasons werd uitgebracht op 4 oktober 2005. Het album leverde uiteindelijk zeven singles op, waaronder 'Rockstar', 'Far Away' en 'Savin' Me'. De laatste single van het album is 'Side of a Bullet' en is een eerbetoon aan de neergeschoten gitarist van Pantera, Dimebag Darrell. In 2006 stond de band in het voorprogramma van de band Bon Jovi tijdens hun 'Have A Nice Day'-toer. De band speelde in 2006 op Pinkpop en in het Goffertpark.

Dark Horse (2008 - 2010)[bewerken | brontekst bewerken]

Het album Dark Horse verscheen op 18 november 2008. Op drie nummers na, werden alle nummers van het album uitgegeven als single. Een jaar na het uitbrengen stond het album nog steeds in de Billboard Hot 100, en het is daarmee een van de best verkochte albums van Nickelback. Het album leverde zowel veel lof als kritiek op. Het bevat meer gitaarriffs dan vorige albums, en wordt ook meer als hardrock beschouwd. Daarentegen noemen critici de schunnige teksten en simpelheid van de nummers. Tussen 2008 en 2010 heeft Nickelback onder andere in de Verenigde Staten, Canada en Europa meer dan 140 concerten gegeven, en werden er meer dan 1,6 miljoen kaartjes verkocht. In 2009 schreef Chad Kroeger mee aan het nieuwe album van Daughtry. Op 27 februari 2010 speelde Nickelback het nummer 'Burn it to the Ground' op de sluitingsceremonie van de Olympische Winterspelen 2010 in Vancouver.

Here and Now en The Best of Nickelback Volume 1 (2011 - 2014)[bewerken | brontekst bewerken]

Op 26 september 2011 verschenen de eerste twee officiële singles van het album Here and Now: 'When We Stand Together' en 'Bottoms Up'. Het album werd uitgegeven op 21 november. Het bereikte in de eerste week een nummer 2 positie in de Billboard top 100. Het eindigde met maar 419 cd's verschil onder het nummer-1 album Christmas van Michael Bublé. In 2012 traden de mannen van Nickelback voor het eerst in 6 jaar weer op in Nederland in een uitverkochte Heineken Music Hall. Een jaar later kwam het album The Best of Nickelback Volume 1 uit. Het bevat de negentien grootste hits van Nickelback. In 2013 gaf de band een concert in de Ziggo Dome.

No Fixed Address (2014) en Feed The Machine (2017)[bewerken | brontekst bewerken]

Het album No Fixed Address is hun achtste studioalbum. De eerste singles van het nieuwe album zijn 'Edge of a Revolution', 'What Are You Waiting For?' en 'Get Em Up'. Het volledige album werd uitgegeven op 17 november 2014, Ook dit album werd nummer 1 in top Rock Albums bij Billboard.[4] Op 19 augustus 2016 werd een cover van Don Henley's lied 'Dirty Laundry' online gepubliceerd.[5] Op 25 januari 2017 tekende Nickelback bij BMG Rights Management voor uitgave van hun negende album Feed the Machine.[6] Het album kwam 16 juni 2017 uit. Met 'Feed The Machine' wil Nickelback terug naar zijn roots, waar rock de overhand heeft op het album.

Get Rollin (2022)[bewerken | brontekst bewerken]

Op 18 november 2022 verscheen het 10e studioalbum van Nickelback genaamd Get Rollin.

De eerste single van het album genaamd ‘San Quentin’ verscheen op 7 september 2022, de tweede single ‘Those Days’ volgde op 5 oktober en tot slot verscheen ‘High Time’ als derde en laatste single op 15 november.

Discografie[bewerken | brontekst bewerken]

Albums[bewerken | brontekst bewerken]

Album met eventuele hitnotering(en) in de Nederlandse Album Top 100 Datum van
verschijnen
Datum van
binnenkomst
Hoogste
positie
Aantal
weken
Opmerkingen[7]
Curb 01-05-1996 - - -
The State 07-03-2000 - - -
Silver Side Up 11-09-2001 10-11-2001 15 48
The Long Road 23-09-2003 27-09-2003 11 10
All The Right Reasons 04-10-2005 08-10-2005 20 46
Dark Horse 18-11-2008 22-11-2008 25 15
Here and Now 18-11-2011 26-11-2011 19 23
The Best of Nickelback Volume 1 04-11-2013 09-11-2013 45 3 Verzamelalbum
No Fixed Address 17-11-2014 22-11-2014 44 1
Feed The Machine 16-06-2017 24-06-2017 16 3
Get Rollin' 18-11-2022 - - -
Album met hitnotering(en) in de Vlaamse Ultratop 200 albums Datum van
verschijnen
Datum van
binnenkomst
Hoogste
positie
Aantal
weken
Opmerkingen
Silver Side Up 2001 24-11-2001 2 28
The Long Road 2003 04-10-2003 29 8
All The Right Reasons 2005 15-10-2005 35 12
Dark Horse 2008 29-11-2008 35 13
Here and Now 2011 26-11-2011 49 25
The Best of Nickelback Volume 1 2013 09-11-2013 40 23 Verzamelalbum
No Fixed Address 2014 14-11-2014 41 12
Feed The Machine 2017 24-06-2017 16 8
Get Rollin' 2022 - - -

Singles[bewerken | brontekst bewerken]

Single met eventuele hitnotering(en) in de Nederlandse Top 40 Datum van
verschijnen
Datum van
binnenkomst
Hoogste
positie
Aantal
weken
Opmerkingen[8]
How You Remind Me 2001 27-10-2001 7 28 Nr. 17 in de Single Top 100
Too Bad 2002 17-08-2002 16 9 Nr. 41 in de Single Top 100 / Alarmschijf
Someday 2003 06-09-2003 11 8 Nr. 38 in de Single Top 100 / Alarmschijf
Feelin' Way Too Damn Good 2004 - tip 3 - Nr. 61 in de Single Top 100
Photograph 2005 17-09-2005 4 13 Nr. 16 in de Single Top 100 / Alarmschijf
Far Away 2006 14-01-2006 18 8 Nr. 31 in de Single Top 100 / Alarmschijf
Savin' Me 2006 17-06-2006 25 4 Nr. 81 in de Single Top 100
If Everyone Cared 2007 - - - Nr. 99 in de Single Top 100
Rockstar 2007 01-12-2007 25 9 Nr. 14 in de Single Top 100
Gotta Be Somebody 2008 08-11-2008 18 9 Nr. 14 in de Single Top 100 / Alarmschijf
I'd Come for You 2009 04-04-2009 20 11 Alarmschijf
Never Gonna Be Alone 2009 14-11-2009 37 3
If Today Was Your Last Day 2010 - tip 16 -
This Afternoon 2010 10-07-2010 24 6 Nr. 74 in de Single Top 100 / Alarmschijf
When We Stand Together 10-10-2011 22-10-2011 12 12 Nr. 33 in de Single Top 100 / Alarmschijf
Lullaby 2012 - tip 5 -
Trying Not to Love You 2012 - tip 7 - Nr. 98 in de Single Top 100
Single met hitnotering(en) in de Vlaamse Ultratop 50 Datum van
verschijnen
Datum van
binnenkomst
Hoogste
positie
Aantal
weken
Opmerkingen
How You Remind Me 2001 08-12-2001 2 22
Too Bad 2002 14-09-2002 23 7
Someday 2003 13-09-2003 31 7
Photograph 2005 - tip 2 -
Far Away 2006 11-02-2006 45 2
If Everyone Cared 2007 - tip 7 -
Rockstar 2007 - tip 23 -
Gotta Be Somebody 2008 22-11-2008 46 1
This Afternoon 2010 - tip 39 -
When We Stand Together 2011 - tip 34 -
Lullaby 2012 - tip 3 -
Trying Not to Love You 2012 - tip 9 -
What Are You Waiting For? 2014 - tip 6 -
Song on Fire 2017 - tip -

Radio 2 Top 2000[bewerken | brontekst bewerken]

Nummer(s) met noteringen in de NPO Radio 2 Top 2000 '99 '00 '01 '02 '03 '04 '05 '06 '07 '08 '09 '10 '11 '12 '13 '14 '15 '16 '17 '18 '19 '20 '21 '22 '23
How You Remind Me * * - - - - - - - - - - - - 1783 592 604 848 899 839 924 905 828 874 823
Rockstar * * * * * * * * - - - - - - - - - - - 1961 - - - - -

Een getal geeft de plaats aan; een '*' dat het nummer niet genoteerd kon zijn, omdat het nog niet was uitgekomen, een '-' dat het nummer niet genoteerd was en een '?' betekent dat de notering nog niet verwerkt is. Een vetgedrukt getal geeft aan dat dit de hoogste notering betreft.

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Noten[bewerken | brontekst bewerken]

  1. (en) Nickelback named group of the decade by Billboard. The Star (15 december 2009). Geraadpleegd op 19 oktober 2020.
  2. J. Althuisius, Waarom is Nickelback de meest gehate band ter wereld?, de Volkskrant, 18 november 2013
  3. Readers' Poll: The Ten Worst Bands of the Nineties — 2. Nickelback, Rolling Stone, 9 mei 2013
  4. (en) Nickelback Debuts At No. 1 on Top Rock Albums with 'No Fixed Address'. Billboard (28 november 2014).
  5. (en) Nickelback – Dirty Laundry. Play MPE (30 augustus 2016).
  6. (en) Nickelback Signs Worldwide Deal With BMG, Preps 9th Studio Album. Billboard (25 januari 2017).
  7. Dutch Charts - Nickelback. dutchcharts.nl. Geraadpleegd op 20 december 2019.
  8. Top 40 - Nickelback. top40.nl. Geraadpleegd op 29 december 2019.
Zie de categorie Nickelback van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.