Lancetvisjes

Lancetvisjes; Fossiel voorkomen: Midden-Cambrium – heden
	Branchiostoma lanceolatum
	Taxonomische indeling
Rijk:	Animalia (Dieren)
Superstam:	Deuterostomia
Stam:	Chordata (Chordadieren)
	Onderstam
	Cephalochordata;
	Afbeeldingen op Wikimedia Commons
	Lancetvisjes op Wikispecies
	(en) World Register of Marine Species
Portaal	Biologie

De lancetvisjes of schedellozen (Cephalochordata) vormen een onderstam van de chordadieren (Chordata). Het omvat de gelijknamige familie van de lancetvisjes (Branchiostomatidae) met dertig soorten verdeeld over drie geslachten.^[1] Hiernaast zijn een aantal fossiele soorten bekend waaronder de Pikaia.

Vanwege de anatomie en embryonale ontwikkeling hebben de schedellozen een speciale plaats binnen het dierenrijk gekregen. Ze hebben, zoals de naam al aangeeft, geen schedel. Dit kenmerk onderscheidt ze van hun zustergroep de Craniata. Zoals alle chordadieren hebben ze wel een rugzenuw, maar geen beschermende wervelkolom zoals de gewervelden.

Leefwijze[bewerken | brontekst bewerken]

Lancetvisjes leven ingegraven in de bodem van ondiepe zeeën tussen de 5 en 30 meter. Ze leven van plankton dat ze uit het water filteren.

Kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]

Het zijn visachtige dieren van maximaal 5 centimeter lang en ze hebben lichtgevoelige organen (ogen) aan de zijkant van de kop.

De spieren zijn langs het lichaam in segmenten verdeeld en zijn aan de chorda aangehecht. Dit zorgt voor nog meer ondersteuning van het lichaam. Het dier heeft geen ledematen en geen duidelijk begrensde kop. De huid heeft geen pigment. Ze hebben een elastische, maar stevige streng en boven dit notochord van gelatineus materiaal loopt de neurale buis. De notochord strekt zich over de gehele lengte van het lichaam uit, van neus tot staartpunt, en geeft versteviging aan het vlezige lichaam. Deze streng is aanwezig tijdens het embryonale stadium van alle chordadieren, inclusief gewervelden. Omdat lancetvisjes geen harde delen hebben, zijn er maar weinig fossielen bekend. Een verwante vorm, Pikaia, is bekend uit afzettingen van zo'n 535 miljoen jaar oud.