Lancetvisjes: verschil tussen versies

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
StroopwafelBot (overleg | bijdragen)
k Teruggdraaien botrun vol fouten
Joopwiki (overleg | bijdragen)
k -overbodige regels
Regel 1: Regel 1:
{{Taxobox
{{Taxobox
| type=dier
| afbeelding=Branchiostoma_lanceolatum.jpg
| afbeelding=Branchiostoma_lanceolatum.jpg
| afbeeldingtekst=''[[Branchiostoma lanceolatum]]''
| afbeeldingtekst=''[[Branchiostoma lanceolatum]]''
Regel 48: Regel 47:
]]
]]


{{wikispecies|Cephalochordata}}
{{Navigatie Chordata}}
{{Navigatie Chordata}}
{{Commonscat|Cephalochordata}}

[[Categorie:Chordadier]]
[[Categorie:Chordadier]]

Versie van 23 dec 2018 12:08

Lancetvisjes
Branchiostoma lanceolatum
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia
Stam:Chordata
Onderstam
Cephalochordata
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Lancetvisjes op Wikispecies Wikispecies
Portaal  Portaalicoon   Biologie

De schedellozen (Cephalochordata) vormen een onderstam van de stam chordadieren (Chordata). Vanwege de anatomie en ontwikkeling hebben ze een speciale plaats binnen het dierenrijk gekregen: ze vormen een zustergroep van de Craniata. Er zijn twee families en drie geslachten die tot de lancetvisjes behoren. Tot nog toe zijn meer dan twintig soorten beschreven, waarvan een aanzienlijk deel nog wordt betwist, en waarschijnlijk sommige nog moeten worden ontdekt. Ze hebben wel een rugzenuw maar geen beschermende wervelkolom en ze behoren in strikte zin dus niet tot de vissen en zelfs niet tot de gewervelden (Vertebrata) maar wel tot de Chordata.

Leefwijze

Lancetvisjes leven ingegraven in de bodem van ondiepe zeeën tussen de 5 en 30 meter. Ze leven van plankton dat ze uit het water filteren.

Kenmerken

Het zijn visachtige diertjes van maximaal 5 centimeter lang, en ze hebben lichtgevoelige orgaantjes (ogen) aan de zijkant van de kop.

De spieren zijn langs het lichaam in segmenten verdeeld en zijn aan de chorda aangehecht. Dit zorgt voor nog meer ondersteuning van het lichaam. Het dier heeft geen ledematen en geen duidelijk begrensde kop. De huid heeft geen pigment. Ze hebben een elastische maar stevige streng genaamd notochord van gelatineus materiaal waarboven langs de neurale buis loopt. De notochord strekt zich over de gehele lengte van het lichaam uit, loopt van neus tot staartpunt, en geeft versteviging aan het vlezige lichaam. Deze streng vindt men terug in het embryonale stadium van alle chordadieren, inclusief gewervelden. Omdat lancetvisjes geen harde delen hebben, zijn er maar weinig fossielen bekend. Een verwante vorm, Pikaia, is bekend uit afzettingen van zo'n 500 miljoen jaar oud.

Anatomie

1 Hersenachtige centrale plek
2 Chorda dorsalis
3 Zenuwkolom in de rug
4 Staart achter de anus
5 Anus
6 Maag-darmstelsel
7 Bloedsomloop
  8 Porus in de onderbuik
9 Achter de keel liggende holte
10 Kieuwspleet
11 Keelholte
12 Mondholte
13 Mimosa
14 Mondopening
  15 Gonaden (ovaria/testikels)
16 Lichtgevoelige cel
17 Zenuwen
18 Onderbuik-laag of -plooi
19 leverachtige zak