Woeste Hoeve
Plaats in Nederland 
| |||
|---|---|---|---|
  | |||
| Situering | |||
| Provincie |  Gelderland
| ||
| Gemeente |  Apeldoorn
| ||
| Coördinaten | 52° 6′ NB, 5° 57′ OL | ||
| |||
Woeste Hoeve is een gehucht in de gemeente Apeldoorn, in de Nederlandse provincie Gelderland. De buurtschap bestaat hedendaags uit een restaurant en een paar huizen.
Woeste Hoeve is ontstaan op het kruispunt van de oude Hanzeweg van Arnhem naar Deventer en de hessenweg van Steenderen naar Barneveld.
Daar werd reeds in de Middeleeuwen een uitspanning gebouwd, waar later een gehucht "op Woest Hoef" groeide. Van het gehucht is nu bijna niets meer over, maar de uitspanning, herbouwd in 1771 nadat de oude herberg was afgebrand, staat er nog.
Glüende Gerrit
Die brand was aangestoken door een zekere Gerrit. Gerrit was verliefd op het meisje waar zijn broer mee trouwde. Tijdens de huwelijksnacht stak hij de brand in het huis, waardoor het kersverse bruidspaar levend verbrandde. Gerrit werd spoedig door justitie opgepakt, maar desondanks wordt er tot op heden nog beweerd dat men in donkere nachten iemand met een vuurkist door de bossen kan zien dwalen.
Men noemt hem Gloeiende Gerrit of Glüende Gerrit (zie ook Van gloeiende kerels en kerkekruiers, Naloop, Blauwe Gerrit en de Gloeiige).
Vorstelijk bezoek
In 1811 verbleef keizer Napoleon Bonaparte hier met Marie Louise. Ook koning Willem III bezocht de herberg regelmatig, op doorreis naar paleis het Loo.
Aanslag op Rauter
Nabij Woeste Hoeve vond in de nacht van 6 maart op 7 maart 1945 de aanslag op SS-generaal Hanns Rauter plaats. De bedoeling van het verzet was een Duits legervoertuig te bemachtigen; men wist niet dat Rauter zich in de auto bevond. Rauter was zwaargewond maar overleefde het vuurgevecht. De Duitsers lieten als represaille enkele honderden gevangenen executeren, waarvan 117 bij Woeste Hoeve.
Een groot monument met de namen van de gefusilleerden, onthuld door de Gelderse commissaris van de Koningin Jan Terlouw op 4 mei 1992, herinnert aan de gevolgen van de aanslag. In juli 1945 werd reeds een eerste monument opgericht; tot in 1970 werden jaarlijks herdenkingen gehouden.
Een aantal van de 117 slachtoffers heeft zijn laatste rustplaats gevonden op het Ereveld Loenen, w.o. Jan Thijssen.
Externe link
· 
· 