Teucrium pyrenaicum
| Teucrium pyrenaicum | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| soort | |||||||||||||||||||
| Teucrium pyrenaicum L. (1753) | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| Teucrium pyrenaicum, habitus | |||||||||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||||||||
Teucrium pyrenaicum op  Wikispecies
| |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Teucrium pyrenaicum is een kruidachtige plant uit het geslacht gamander (Teucrium), die endemisch is in de Pyreneeën en het Cantabrisch gebergte in Noord-Spanje.
Het is een rotsplantje met opvallende, paarswitte bloemen.
Naamgeving en etymologie
- Synoniem: Teucrium saxatile Lam.
De botanische naam Teucrium is vernoemd naar Teukros, een Trojaanse prins die het kruid in een medicijn gebruikte. De soortaanduiding pyrenaicum is afkomstig van het Latijnse pyrenaicus (van de Pyreneeën).
Kenmerken
T. pyrenaicum is een zodenvormende, overblijvende plant met een tot 20 cm lange, liggende, slanke bloemstengel, onderaan verhout, naar boven toe zacht behaard. De bladeren zijn tegenoverstaand, eirond, kort gesteeld, geribbeld, duidelijk generfd, aan beide zijden behaard, de randen gezaagd.
De bloeiwijze is een eindstandig, halfrond hoofdje. De bloemen zijn buisvormig, tweekleurig paars en wit gekleurd, en worden ondersteund door schutbladen, de onderste groot en eirond, naar boven toe kleiner en spatelvormig. De kelk is sterk behaard, groen, en bestaat uit vijf gefuseerde kelkbladen die uitlopen op 5 puntige tanden. De bloemkroon bestaat eveneens uit vijf tot een buis gefuseerde kroonbladen, uitlopend op een grote, witte bloemlip, twee grote rechtopstaande, paarse, spatelvormige lobben die de meeldraden en de stamper beschermen, en twee smalle, witte zijlobben.
T. pyrenaicum bloeit van juni tot september.
Habitat en verspreiding
T. pyrenaicum komt vooral voor op droge, stenige, kalkrijke en voedselarme bodems, zoals in kalkgraslanden, op kalksteenrotsen en rotsige hellingen, van zeeniveau tot op 2.000 m.
De plant is endemisch in de Pyreneeën en het Cantabrisch gebergte in Noord-Spanje.
Bronnen, noten en/of referenties
|
· 
· 
