Naar inhoud springen

Ronde van Groot-Brittannië voor vrouwen

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf The Women's Tour)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tour of Britain Women
Het eindpodium in 2015
Het eindpodium in 2015
Lokale naam The Women's Tour
Regio Groot-Brittannië
Periode Mei/Juni
Organisator SweetSpot (tot 2022)
Discipline weg
Type Rittenwedstrijd
Categorie 2.WWT (World Tour)
Geschiedenis
Eerste editie 2014
Aantal edities 9 (2024)
Eerste winnaar Vlag van Nederland Marianne Vos
Laatste winnaar Vlag van België Lotte Kopecky
Laatste Bel. winnaar Lotte Kopecky (2024)
Laatste Ned. winnaar Demi Vollering (2021)
Meeste zeges Vlag van Verenigd Koninkrijk Lizzie Deignan
(2 zeges)
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

De Ronde van Groot-Brittannië voor vrouwen (Engels: Tour of Britain Women) is een Britse rittenkoers voor vrouwen, die sinds 2014 wordt georganiseerd in de maanden mei of juni en die door de UCI de eerste twee jaren werd geclassificeerd als 2.1-wedstrijd,[1] maar die vanaf 2016 deel uitmaakt van de Women's World Tour.

Het podium van The Women's Tour 2022.

Van 2014 tot 2022 heette de wedstrijd The Women's Tour. In 2015 en 2016 droeg de wedstrijd ook de naam van hoofdsponsor Aviva. Per 2017 was dit OVO Energy. De editie van 2020 werd geannuleerd vanwege de Coronapandemie.[2] De editie van 2021 werd om diezelfde reden uitgesteld van juni naar oktober.[3] De editie van 2023 werd twee maanden voor aanvang geannuleerd vanwege gestegen kosten en teruglopende sponsorinkomsten.[4] In 2024 werd de wedstrijd opnieuw georganiseerd, onder de huidige naam.[5]

Jaar Winnaar Tweede Derde
2014 Vlag van Nederland Marianne Vos Vlag van Zweden Emma Johansson Vlag van Italië Rossella Ratto
2015 Vlag van Duitsland Lisa Brennauer Vlag van België Jolien D'hoore Vlag van Luxemburg Christine Majerus
2016 Vlag van Verenigd Koninkrijk Lizzie Armitstead Vlag van Zuid-Afrika Ashleigh Moolman-Pasio Vlag van Italië Elisa Longo Borghini
2017 Vlag van Polen Katarzyna Niewiadoma Vlag van Luxemburg Christine Majerus Vlag van Verenigd Koninkrijk Hannah Barnes
2018 Vlag van Verenigde Staten Coryn Rivera Vlag van Nederland Marianne Vos Vlag van Verenigd Koninkrijk Dani Rowe
2019 Vlag van Verenigd Koninkrijk Lizzie Armitstead Vlag van Polen Katarzyna Niewiadoma Vlag van Nederland Amy Pieters
2020 niet verreden vanwege Coronapandemie
2021 Vlag van Nederland Demi Vollering Vlag van Frankrijk Juliette Labous Vlag van Frankrijk Clara Copponi
2022 Vlag van Italië Elisa Longo Borghini Vlag van Australië Grace Brown Vlag van Polen Katarzyna Niewiadoma
2023 niet verreden
2024 Vlag van België Lotte Kopecky Vlag van Verenigd Koninkrijk Anna Henderson Vlag van Luxemburg Christine Majerus

Overwinningen per land

[bewerken | brontekst bewerken]
Overwinningen Land
2 Vlag van Nederland Nederland, Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk
1 Vlag van België België, Vlag van Duitsland Duitsland,
Vlag van Italië Italië, Vlag van Polen Polen, Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten

Klassementen (truien)

[bewerken | brontekst bewerken]
Eindwinnares Katarzyna Niewiadoma in 2017 met een pink ribbon in haar vlecht.

Elke editie worden er vijf verschillende truien uitgereikt in diverse klassementen. Omdat de sponsoren van de truien regelmatig wisselen, veranderen ook de kleuren van de truien. De leiderstrui voor het algemeen klassement was de eerste drie edities geel (net als in de Tour de France), maar is vanaf 2017 groen, de kleur van hoofdsponsor OVO Energy. De roze puntentrui is verbonden aan Pink Ribbon, een stichting tegen borstkanker, die ook een initiatief startte om elke renster te koppelen aan een slachtoffer van borstkanker: zij schrijven een bericht aan de renster en de renster rijdt met een pink ribbon, een roze lintje met daarop de naam van het slachtoffer, dat ze meestal vlechten in hun haar.[6]

Klassement 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2021 2022 2024
Algemeen
Punten geen
Sprint geen
Berg
Jongeren geen
Beste Britse geen
Zie de categorie The Women's Tour van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.