Ashleigh Moolman-Pasio

Ashleigh Moolman-Pasio
	Moolman-Pasio in de Boels Ladies Tour 2019
Persoonlijke informatie
Volledige naam	Ashleigh Moolman-Pasio
Bijnaam	Ash
Geboortedatum	9 december 1985
Geboorteplaats	Pretoria, Zuid-Afrika
Lengte	163 cm
Gewicht	49 kg
Sportieve informatie
Huidige ploeg	AG Insurance-Soudal Quick-Step
Specialisatie(s)	klimmen en tijdrijden
Ploegen
2008-2009; 2010-2013; 2014; 2015-2018; 2019-2020; 2021-2022; 2023-2024	Toyota Cycling Team; Lotto-Belisol Ladies; Hitec Products; Cervélo-Bigla; CCC-Liv; Team SD Worx; AG Insurance-Soudal Quick-Step
Beste prestaties
Gent-Wevelgem	7e (2018)
Ronde van Vlaanderen	4e (2018)
Amstel Gold Race	7e (2022, 2024)
Luik-Bastenaken-Luik	4e (2018, 2022)
Ronde van Italië	2e (2018, 2021) ; 1 etappezege
WK op de weg	8e (2019)
Portaal	Wielersport

Ashleigh Moolman-Pasio (Pretoria, 9 december 1985) is een Zuid-Afrikaans wielrenster die sinds 2023 voor de Belgische wielerploeg AG Insurance-Soudal Quick-Step rijdt. Ze werd meerdere keren Zuid-Afrikaans en Afrikaans kampioene. Ook won ze brons op de Gemenebestspelen 2014 in Glasgow. Moolman is getrouwd met triatleet Carl Pasio en rijdt sindsdien onder de naam "Moolman-Pasio".

Carrière[bewerken | brontekst bewerken]

Ashleigh Moolman studeerde scheikunde^[1] aan de Universiteit van Stellenbosch, waar ze haar wielertalent ontdekte. Aanvankelijk deed ze aan triatlon, maar concentreerde zich later op wielrennen. In 2009 studeerde ze af en in 2010 reed ze haar eerste profseizoen in Europa, bij de Belgische wielerploeg Lotto-Belisol Ladies. In dat jaar werd ze 17e in haar eerste Giro-deelname, maar brak ze wel driemaal haar sleutelbeen.^[2] In 2011 werd ze voor het eerst Afrikaans kampioene op de weg en tijdens het wereldkampioenschap in Kopenhagen eindigde ze in de top 30 in zowel de weg- als tijdrit.

In 2012 werd ze voor het eerst nationaal Zuid-Afrikaans kampioene op de weg. Ze won het bergklassement van de GP Elsy Jacobs, werd vijfde in de Waalse Pijl en werd tiende in de Giro Donne. In augustus kwam ze uit voor Zuid-Afrika bij de wegwedstrijd tijdens de Olympische Zomerspelen 2012 in Londen. Hier finishte ze als zestiende.^[3] Op het onderdeel individuele tijdrit eindigde ze op de 24e plaats.^[4] In september werd ze twaalfde tijdens het WK op de weg in Valkenburg, op ruim vier minuten achter winnares Marianne Vos. In november won ze tijdens het continentaal kampioenschap zowel de weg- als de tijdrit.

In 2013 werd ze zowel tweevoudig nationaal als tweevoudig continentaal kampioene. Ze werd derde in de Waalse Pijl, achtste in de Giro en werd voor het derde jaar op rij tweede in de Tour de l'Ardèche; de eerste twee keren achter Emma Pooley en de laatste keer achter Tatiana Antoshina, met slechts 13 seconden verschil.

Na vier jaar bij Lotto-Belisol Ladies, kwam ze in 2014 uit voor het Noorse Hitec Products. Ze won dat jaar brons in de wegrit op de Gemenebestspelen 2014 in Glasgow achter Elizabeth Armitstead en Emma Pooley.

In 2015 stapte ze over naar het Zwitserse Bigla Pro Cycling Team. Ze werd in februari in één week tijd tweevoudig nationaal kampioene en zelfs drievoudig continentaal kampioene; naast de weg- en tijdrit, won ze ook de ploegentijdrit met Zuid-Afrika. In het voorjaar werd ze vierde in de Strade Bianche en de Waalse Pijl en ze werd tiende in de Ronde van Vlaanderen en de Trofeo Alfredo Binda. In juni won ze de driedaagse Auensteiner Radsporttage en werd in de vijfdaagse Emakumeen Bira met één seconde verschil verslagen door Katarzyna Niewiadoma. In juli finishte ze in vier etappes van de Giro op het podium en werd hierdoor vierde op ruim twee minuten achter winnares Anna van der Breggen. In oktober werd ze met vijf seconden verslagen door Elisa Longo Borghini in de tweede editie van de Giro dell'Emilia. Hierdoor werd ze zesde in de UCI-ranglijst, als eerste Zuid-Afrikaanse in de top tien.^[5]

Net als in 2015 behaalde ze in 2016 het podium in de Emakumeen Bira, werd ze tweede in de Giro dell'Emilia (wederom achter Longo Borghini) en won ze de Auensteiner Radsporttage. Ze werd derde in de Holland Hills Classic en tweede in The Women's Tour, op elf seconden achter Armitstead. In augustus kwam Moolman uit op de Olympische Zomerspelen 2016 in Rio de Janeiro; ze werd tiende in de wegrit en twaalfde in de tijdrit. Ze won twee etappes en het eind- en puntenklassement in de Giro della Toscana en met haar ploeg Cervélo-Bigla werd ze tweede in de Open de Suède Vårgårda en derde in het wereldkampioenschap ploegentijdrit in Doha, Qatar. In de tijdrit werd ze 18e en in de wegwedstrijd 26e. Eén week later, op 23 oktober, kwam ze zwaar ten val in de Chrono des Nations, terwijl ze met de snelste tussentijd op koers naar winst lag. Ze brak haar heup toen ze op een stilstaande politiemotor klapte, die gestopt was voor een eerder gevallen renster.^[6]

Op 9 februari 2017, ruim drie maanden na haar val, maakte ze haar rentree: ze won het Zuid-Afrikaans kampioenschap tijdrijden. In de wegwedstrijd werd ze derde, net als in de Setmana Ciclista Valenciana. In het eerste volledige Ardense drieluik voor vrouwen eindigde ze telkens in de top tien.^[7] Eén week later won ze de proloog in de GP Elsy Jacobs en werd derde in het eindklassement op zeven seconden achter de winnares, thuisrijdster Christine Majerus. Drie weken later won ze de slotrit in de Baskische Emakumeen Bira en nam daarmee de punten-, berg- en leiderstrui over van de Orica-rensters Katrin Garfoot en Annemiek van Vleuten.^[8] In de week erna, op 26 en 27 mei, won ze beide wedstrijden van de GP Plumelec-Morbihan.^[9] Na enkele top-10 uitslagen in The Women's Tour ging ze als een van de favorieten van start in de Giro Rosa, maar moest voor de 3e etappe opgeven wegens ziekte.^[10]

In het voorjaar van 2018 reed Moolman-Pasio zeven voorjaarsklassiekers. Op de 18e plek in de Amstel Gold Race na, eindigde ze in alle wedstrijden in de top tien; zowel in de Ronde van Vlaanderen als in Luik-Bastenaken-Luik behaalde ze de vierde plaats en in de Waalse Pijl eindigde ze zelfs op het podium met de tweede plek.^[11]

Op 9 december 2020 won Moolman-Pasio het WK Zwift eSports vrouwen en werd daarmee de eerste wereldkampioene eCycling ooit.^[12] Op 10 juli 2021 won ze de koninginnenrit in de Giro Donne.^[13]

In februari 2022 gaf Moolman-Pasio aan dat 2022 haar laatste seizoen zal zijn. Een half jaar later kwam ze terug op haar beslissing na haar deelname aan de eerste Tour de France Femmes 2022, waar ze in de laatste etappe niet meer van start ging wegens ziekte.^[14] Ze maakte bekend in 2023 uit te komen voor AG Insurance NXTG.^[15] Hier kan ze als kopvrouw rijden in de grote ronden, met als hoofddoel te proberen de Tour de France te winnen. ^[1]

Palmares[bewerken | brontekst bewerken]

2009

Zuid-Afrikaans kampioenschap op de weg

2011

Afrikaans kampioene op de weg

Afrikaans kampioenschap tijdrijden

Zuid-Afrikaans kampioenschap tijdrijden

2012

Zuid-Afrikaans kampioene op de weg

Zuid-Afrikaans kampioenschap tijdrijden

Afrikaans kampioene op de weg

Afrikaans kampioene tijdrijden

Bergklassement GP Elsy Jacobs

4e etappe Ronde van de Vrijstaat

2e etappe (tijdrit) Tour de l'Ardèche

2013

Zuid-Afrikaans kampioene op de weg

Zuid-Afrikaans kampioene tijdrijden

Afrikaans kampioene op de weg

Afrikaans kampioene tijdrijden

Boels Rental Hills Classic

2014

Zuid-Afrikaans kampioene op de weg

Zuid-Afrikaans kampioene tijdrijden

Commonwealth Games, wegrit

2015

Zuid-Afrikaans kampioene op de weg

Zuid-Afrikaans kampioene tijdrijden

Afrikaans kampioene op de weg

Afrikaans kampioene tijdrijden

Afrikaans kampioene ploegentijdrit

Eindklassement Auensteiner–Radsporttage

3e etappe en bergklassement

2016

Eindklassement Auensteiner–Radsporttage

Etappe 2B

Eindklassement Giro della Toscana

Proloog en 2e etappe

2017

Zuid-Afrikaans kampioene tijdrijden

Zuid-Afrikaans kampioenschap op de weg

Proloog GP Elsy Jacobs

Eindklassement Emakumeen Bira

Punten- en bergklassement Emakumeen Bira

5e etappe Emakumeen Bira

La Classique Morbihan

GP Plumelec-Morbihan

Eindklassement Giro della Toscana

2e etappe

2018

Bergklassement Setmana Ciclista Valenciana

La Classique Morbihan

GP Plumelec-Morbihan

2019

Emakumeen Nafarroako Klasikoa

Afrikaanse Spelen tijdrijden

2020

Zuid-Afrikaans kampioene tijdrijden

Zuid-Afrikaans kampioene op de weg

2021

9e etappe Ronde van Italië

2022

Eindklassement Ronde van Romandië

2e etappe

2023: 3e etappe Setmana Ciclista Valenciana; Emakumeen Saria; 1e etappe Ronde van de Pyreneeën; Puntenklassement Ronde van de Pyreneeën

Kampioenschappen en Giro[bewerken | brontekst bewerken]

Wedstrijd	2009	2010	2011	2012	2013	2014	2015	2016	2017	2018	2019	2020	2021	2022
Zuid-Afrikaans kampioen op de weg	2	18ª		1	1	1	1	6ª	3		1	1
Zuid-Afrikaans kampioen tijdrijden			2	2	1	1	1		1		4ª	1
Afrikaans kampioenschap op de weg			1	1	1		1
Afrikaans kampioenschap tijdrijden			2	1	1		1
Giro Donne		17ª	13ª	10ª	8ª	13ª	4ª		dnf	2 ↑	4ª	6ª	2 ↑
WK op de weg			23ª	12ª	22ª	20ª	14ª	26ª	dnf	17ª	8ª	56ª	11ª	11ª
WK tijdrijden			30ª					18ª	7ª		32ª			16ª
Olympische wegrit / Gemenebestspelen				16ª		3 ↑		10ª					13ª	11ª
Olympische tijdrit / Gemenebestspelen				24ª		15ª		12ª					8ª

Klassiekers en kleine rondes[bewerken | brontekst bewerken]

Jaar	Gent-Wevelgem	Ronde van Vlaanderen	Amstel Gold Race	Luik-Bast.‑Luik	Waalse Pijl	Bretagne Classic	Strade Bianche	WK op de weg
2009
2010						40e
2011					42e	11e		23e
2012					5e	15e		12e
2013					3 ↑	18e		22e
2014		21e			5e	15e		20e
2015		10e			4e	4e	4e	14e
2016	44e	31e			opgave	opgave	uitgesl.	26e
2017	31e	14e	9e	6e	6e	11e	18e	opgave
2018	7e	4e	18e	4e	2 ↑	8e	8e	17e
2019	28e	59e	16e	opgave	7e	91e	6e	8e
2020		30e		16e	6e			56e
2021			9e	7e	12e	9e	11e	11e
2022			7e	4e	4e		3 ↑	11e
2023		35e	8e	19e	6e	11e	12e	15e
2024			7e	41e	5e		17e

Jaar	Elsy Jacobs	Emakumeen Bira / Itzulia Women	Tour de l'Ardèche	Auensteiner Radsporttage	Giro della Toscana
Resultaten in kleinere rondes
2009			37e
2010		11e	opgave
2011		6e	2		opgave
2012	11e	opgave	2 (1)
2013	18e	opgave	2
2014	17e	4e
2015	7e	2		(1)
2016	4e	3		(1)	(2)
2017	3 (1)	(1)			(1)
2018	8e	6e
2019
2020
2021
2022		17e