Luik-Bastenaken-Luik 2021

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

De Belgische eendaagse wielerwedstrijd Luik-Bastenaken-Luik werd in 2021 op zondag 25 april verreden. De wedstrijd voor de mannen, de 107e editie, was onderdeel van de UCI World Tour van dit seizoen en de wedstrijd voor de vrouwen, de 5e editie, was onderdeel van de UCI Women's World Tour van dit seizoen.

Mannen[bewerken | brontekst bewerken]

Luik-Bastenaken-Luik 2021
107e editie
Winnaar Tadej Pogačar op het podium
Datum 25 april 2021
Startplaats Luik
Finishplaats Luik
Totale afstand 259,1 km
Deelnemers 175
Eindklassementen
Eerste Vlag van Slovenië Tadej Pogačar
Tweede Vlag van Frankrijk Julian Alaphilippe
Derde Vlag van Frankrijk David Gaudu
Navigatie
← 2020     2022 →
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

De winnaar in 2020, de Sloveen Primož Roglič, werd op de erelijst opgevolgd door zijn landgenoot Tadej Pogačar.

Parcours[bewerken | brontekst bewerken]

De start was op de Place Saint-Lambert. De finish lag net als vorig jaar in de stad Luik, op de Quai des Ardennes. In plaats van de Côte du Maquisard reed men over de iets zuidelijker gelegen Côte de Desnié.

De elf geklasseerde beklimmingen:

1 Côte de la Roche-en-Ardenne 7 Col du Rosier
2 Côte de Saint-Roch 8 Côte de Desnié
3 Côte de Mont-le-Soie 9 Côte de la Redoute
4 Côte de Wanne 10 Côte des Forges
5 Stockeu 11 Roche aux Faucons
6 Côte de la Haute-Levée

Deelnemers[bewerken | brontekst bewerken]

Naast alle teams van de UCI World Tour, werden er ook zes wildcards vergeven door de organisatie. Per team mochten zeven renners worden opgesteld, wat het totaal aantal deelnemers op 175 bracht.

19 UCI World Tour-ploegen 6 wildcards
Vlag van Frankrijk AG2R-Citroën Vlag van Frankrijk Groupama-FDJ Vlag van Australië Team BikeExchange Vlag van België Alpecin-Fenix
Vlag van Kazachstan Astana-Premier Tech Vlag van Verenigd Koninkrijk INEOS Grenadiers Vlag van Duitsland Team DSM Vlag van Frankrijk Arkéa Samsic
Vlag van Bahrein Bahrain-Victorious Vlag van België Intermarché-Wanty-Gobert Matériaux Vlag van Nederland Team Jumbo-Visma Vlag van België Bingoal Pauwels Sauces WB
Vlag van Duitsland BORA-hansgrohe Vlag van Israël Israel Start-Up Nation Vlag van Zuid-Afrika Team Qhubeka Vlag van Rusland Gazprom-RusVelo
Vlag van Frankrijk Cofidis, Solutions Crédits Vlag van België Lotto Soudal Vlag van Verenigde Staten Trek-Segafredo Vlag van België Sport Vlaanderen-Baloise
Vlag van België Deceuninck–Quick-Step Vlag van Spanje Movistar Team Vlag van Verenigde Arabische Emiraten UAE Team Emirates Vlag van Frankrijk Total Direct Energie
Vlag van Verenigde Staten EF Education-Nippo

Uitslag[bewerken | brontekst bewerken]

Plaats Naam Ploeg
Winnaar Vlag van Slovenië Tadej Pogačar Vlag van Verenigde Arabische Emiraten UAE Team Emirates 6u39'26"
2 Vlag van Frankrijk Julian Alaphilippe Vlag van België Deceuninck–Quick-Step z.t.
3 Vlag van Frankrijk David Gaudu Vlag van Frankrijk Groupama-FDJ z.t.
4 Vlag van Spanje Alejandro Valverde Vlag van Spanje Movistar Team z.t.
5 Vlag van Canada Michael Woods Vlag van Israël Israel Start-Up Nation z.t.
6 Vlag van Zwitserland Marc Hirschi Vlag van Verenigde Arabische Emiraten UAE Team Emirates + 7"
7 Vlag van België Tiesj Benoot Vlag van Duitsland Team DSM z.t.
8 Vlag van Nederland Bauke Mollema Vlag van Verenigde Staten Trek-Segafredo z.t.
9 Vlag van Duitsland Maximilian Schachmann Vlag van Duitsland BORA-hansgrohe + 9"
10 Vlag van Slovenië Matej Mohorič Vlag van Bahrein Bahrain-Victorious z.t.
11 Vlag van Polen Michał Kwiatkowski Vlag van Verenigd Koninkrijk INEOS Grenadiers z.t.
12 Vlag van Denemarken Jakob Fuglsang Vlag van Kazachstan Astana-Premier Tech z.t.
13 Vlag van Slovenië Primož Roglič Vlag van Nederland Team Jumbo-Visma z.t.
14 Vlag van Colombia Esteban Chaves Vlag van Australië Team BikeExchange z.t.
15 Vlag van Frankrijk Guillaume Martin Vlag van Frankrijk Cofidis z.t.
16 Vlag van Italië Davide Formolo Vlag van Verenigde Arabische Emiraten UAE Team Emirates z.t.
17 Vlag van Australië Jack Haig Vlag van Bahrein Bahrain-Victorious + 12"
18 Vlag van Verenigd Koninkrijk Adam Yates Vlag van Verenigd Koninkrijk INEOS Grenadiers + 37"
19 Vlag van Australië Michael Matthews Vlag van Australië Team BikeExchange + 1'21"
20 Vlag van Oostenrijk Patrick Konrad Vlag van Duitsland BORA-hansgrohe z.t.

Vrouwen[bewerken | brontekst bewerken]

Luik-Bastenaken-Luik 2021
5e editie
Demi Vollering wint de sprint om de overwinning.
Routekaart van de Luik-Bastenaken-Luik 2021
Datum 25 april 2021
Startplaats Bastenaken
Finishplaats Luik
Totale afstand 141 km
Gem. snelheid 36,05 km/u
Deelnemers 128
Eindklassementen
Eerste Vlag van Nederland Demi Vollering
Tweede Vlag van Nederland Annemiek van Vleuten
Derde Vlag van Italië Elisa Longo Borghini
Navigatie
← 2020     2022 →
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

De winnares in 2020, de Britse Lizzie Deignan, werd op de erelijst opgevolgd door de Nederlandse Demi Vollering.

Parcours[bewerken | brontekst bewerken]

Net als in de voorgaande edities ging ook de vijfde editie van start in Bastenaken over een heuvelachtig parcours van 141 km met de finish in het centrum van Luik op de Quai des Ardennes. Het aantal beklimmingen werd uitgebreid van vijf naar zeven. De Côte de la Vecquée verdween uit het parcours en werd vervangen door de Col du Rosier en Côte de Desnié. Door de toevoeging van de Côte des Forges rijden de vrouwen dezelfde finale als de mannen.

De zeven geklasseerde beklimmingen:

1 Côte de Wanne
2 Côte de la Haute-Levée
3 Col du Rosier
4 Côte de Desnié
5 Côte de la Redoute
6 Côte des Forges
7 Roche aux Faucons

Deelnemers[bewerken | brontekst bewerken]

Er zouden 24 teams deelnemen, maar twee ploegen gingen niet van start vanwege een positieve coronatest, te weten Team DSM en Parkhotel Valkenburg.[1] Per team mochten maximaal zes rensters worden opgesteld. Negentien deden dit, Cogeas-Mettler en Lotto-Soudal startten beide met vijf en Bingoal Casino-Chevalmeire[2] met de minimaal vereiste vier, wat het totaal op 128 deelneemsters bracht.

World Tourteams UCI-teams
Vlag van Italië Alé BTC Ljubljana
Vlag van Australië BikeExchange
Vlag van Duitsland Canyon-SRAM
Vlag van Frankrijk FDJ Nouvelle-Aquitaine Futuroscope
Vlag van Nederland Liv Racing
Vlag van Spanje Movistar Team
Vlag van Nederland SD Worx
Vlag van Duitsland Team DSM
Vlag van Verenigde Staten Trek-Segafredo 		Vlag van Luxemburg Andy Schleck-CP NVST-Immo Losch
Vlag van Italië A.R. Monex
Vlag van Italië BePink
Vlag van België Bingoal Casino-Chevalmeire
Vlag van Duitsland Ceratizit-WNT
Vlag van Rusland Cogeas-Mettler
Vlag van België Doltcini-Van Eyck Sport
Vlag van Verenigd Koninkrijk Drops-Le Col 		Vlag van België Lotto Soudal Ladies
Vlag van Nederland Parkhotel Valkenburg
Vlag van Verenigde Staten Rally Cycling
Vlag van Frankrijk Team Arkéa
Vlag van Nederland Team Jumbo-Visma
Vlag van Verenigde Staten Team Tibco
Vlag van Italië Valcar-Travel & Service

Koersverloop[bewerken | brontekst bewerken]

Uttrup Ludwig, Moolman en Brand in de kopgroep op de Côte des Forges.
Van Vleuten, Niewiadoma, Vollering en Vos in het uitgedunde peloton.

Nadat de eerste koplopers van de dag (Claire Faber en Silvia Zanardi) waren ingelopen, ging de jonge Nieuw-Zeelandse Niamh Fisher-Black in de aanval. Zij werd teruggepakt aan de voet van de Côte de la Redoute, waarop haar ploeggenote Ashleigh Moolman-Pasio ervandoor ging. Zij kreeg aanvankelijk Marta Cavalli en Katrine Aalerud met zich mee, maar die twee moesten lossen op het steilste stuk van de Redoute, waarna Cecilie Uttrup Ludwig en Lucinda Brand konden aansluiten bij Moolman. Dit trio kreeg niet erg veel ruimte en werd op 20 kilometer van de streep ingelopen. Op de Roche-aux-Faucons viel de definitieve beslissing; een kopgroep van vijf zou gaan sprinten om de zege, te weten: wereldkampioene Anna van der Breggen, haar ploeggenote Demi Vollering, Europees kampioene Annemiek van Vleuten, Italiaans kampioene Elisa Longo Borghini en de Poolse Katarzyna Niewiadoma. De wereldkampioene deed kopwerk voor haar jonge ploeggenote, ze hield het tempo hoog zodat aanvallers ontmoedigd werden en de achtervolgers (o.a. World-Tourleidster Marianne Vos) niet dichterbij kwamen. Aan de oevers van de Ourthe op de Quai des Ardennes won Vollering de sprint voor Van Vleuten en Longo Borghini.[3] De Italiaanse nam door haar derde plaats wel de leiderstrui over van Vos.

Uitslag[bewerken | brontekst bewerken]

Plaats Naam Ploeg
Winnaar Vlag van Nederland Demi Vollering Vlag van Nederland SD Worx 3u54'31"
2 Vlag van Nederland Annemiek van Vleuten Vlag van Spanje Movistar Team z.t.
3 Vlag van Italië Elisa Longo Borghini Vlag van Verenigde Staten Trek-Segafredo z.t.
4 Vlag van Polen Katarzyna Niewiadoma Vlag van Duitsland Canyon-SRAM z.t.
5 Vlag van Nederland Anna van der Breggen Vlag van Nederland SD Worx + 02"
6 Vlag van Nederland Marianne Vos Vlag van Nederland Jumbo-Visma + 1'27"
7 Vlag van Zuid-Afrika Ashleigh Moolman-Pasio Vlag van Nederland SD Worx z.t.
8 Vlag van Denemarken Cecilie Uttrup Ludwig Vlag van Frankrijk FDJ Nouvelle-Aquitaine Futuroscope z.t.
9 Vlag van Nederland Lucinda Brand Vlag van Verenigde Staten Trek-Segafredo + 1'59"
10 Vlag van Australië Amanda Spratt Vlag van Australië BikeExchange z.t.
11 Vlag van Italië Soraya Paladin Vlag van Nederland Liv Racing z.t.
12 Vlag van Nederland Riejanne Markus Vlag van Nederland Jumbo-Visma z.t.
13 Vlag van Zwitserland Elise Chabbey Vlag van Duitsland Canyon-SRAM z.t.
14 Vlag van Italië Marta Cavalli Vlag van Frankrijk FDJ Nouvelle-Aquitaine Futuroscope z.t.
15 Vlag van Rusland Maria Novolodskaja Vlag van Italië A.R. Monex z.t.
16 Vlag van Italië Erica Magnaldi Vlag van Duitsland Ceratizit-WNT z.t.
17 Vlag van Nieuw-Zeeland Niamh Fisher-Black Vlag van Nederland SD Worx z.t.
18 Vlag van Spanje Ane Santesteban Vlag van Australië BikeExchange z.t.
19 Vlag van Spanje Mavi García Vlag van Italië Alé BTC Ljubljana z.t.
20 Vlag van Verenigde Staten Leah Thomas Vlag van Spanje Movistar Team z.t.
51 Vlag van België Valerie Demey Vlag van Nederland Liv Racing + 9'04"
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Luik-Bastenaken-Luik_2021&oldid=61830156"