Amstel Gold Race 2017

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

De 52e editie van de wielerwedstrijd Amstel Gold Race werd verreden op zondag 16 april 2017. De wedstrijd maakt deel uit van de UCI World Tour 2017 en de UCI Women's World Tour 2017. Titelverdediger bij de mannen was Enrico Gasparotto, de laatste winnaar bij de vrouwen was Nicole Cooke (2003). De vrouwenwedstrijd werd door Anna van der Breggen gewonnen, de mannenwedstrijd door Philippe Gilbert, die de race al drie keer eerder won.

Voor deze editie is besloten een nieuwe finale te introduceren. De finalelus gaat nu niet meer door Valkenburg en over de Cauberg, maar steekt binnendoor om in Berg en Terblijt te finishen. Hierdoor ligt de laatste berg (Bemelerberg) niet op 1,8 km, maar op 7,4 km van de finish. De organisatie hoopt dat hierdoor de koers minder "op slot" zit in de finale.[1]

Dit jaar was er voor het eerst sinds 2003 op dezelfde dag ook een vrouwenwedstrijd. Zij rijden 122 km over 17 heuvels. De vrouwen rijden wel de traditionele finale, met de Cauberg als laatste heuvel.[2]

Mannen[bewerken | brontekst bewerken]

Vlag van Nederland Amstel Gold Race 2017
52e editie
Routekaart van de Amstel Gold Race 2017
Datum 16 april 2017
Startplaats Maastricht
Finishplaats Berg en Terblijt
Totale afstand 261 km
Gem. snelheid 39,983 km/h
Eindklassementen
Eerste Vlag van België Philippe Gilbert
Tweede Vlag van Polen Michał Kwiatkowski
Derde Vlag van Zwitserland Michael Albasini
Navigatie
← Amstel Gold Race 2016     Amstel Gold Race 2018 →
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

Parcours[bewerken | brontekst bewerken]

Het parcours start in Maastricht en bestaat uit drie verschillende ronden door het Limburgse Heuvelland, gevolgde door een korte omloop door Berg en Terblijt en Bemelen. Onderweg worden er 35 hellingen beklommen. In deze editie zijn heuvel 8 (Mescherberg (Heiweg)) en heuvel 9 (Kalleberg) nieuw in vergelijking met eerdere edities.

  1 Slingerberg
  2 Adsteeg
  3 Lange Raarberg
  4 Bergseweg
  5 Sibbergrubbe
  6 Cauberg
  7 Geulhemmerberg
  8 Mescherberg (Heiweg)
  9 Kalleberg
10 Wolfsberg
11 Loorberg
12 Schweiberg
13 Camerig
14 Drielandenpunt
15 Gemmenicherweg
16 Vijlenerbos
17 Eperheide
18 Gulperberg
19 Plettenberg
20 Eyserweg
21 Huls
22 Vrakelberg
23 Sibbergrubbe (2e maal)
24 Cauberg (2e maal)
25 Geulhemmerberg (2e maal)
26 Bemelerberg
27 Loorberg (2e maal)
28 Gulperberg (2e maal)
29 Kruisberg
30 Eyserbosweg
31 Fromberg
32 Keutenberg
33 Cauberg (3e maal)
34 Geulhemmerberg (3e maal)
35 Bemelerberg (2e maal)

Deelnemende ploegen[bewerken | brontekst bewerken]

18 UCI World Tour-ploegen 6 wildcards
Vlag van Frankrijk AG2R La Mondiale Vlag van Zuid-Afrika Dimension Data Vlag van Australië Orica-Scott Vlag van Nederland Roompot-Nederlandse Loterij
Vlag van Kazachstan Astana Vlag van Frankrijk FDJ Vlag van België Quick-Step Floors Vlag van België Sport Vlaanderen-Baloise
Vlag van Bahrein Bahrein-Merida PCT Vlag van Zwitserland Katjoesja Alpecin Vlag van Verenigd Koninkrijk Sky Vlag van België Wanty-Groupe Gobert
Vlag van Verenigde Staten BMC Racing Team Vlag van Nederland LottoNL-Jumbo Vlag van Duitsland Sunweb Vlag van Italië Bardiani CSF
Vlag van Duitsland BORA-hansgrohe Vlag van België Lotto Soudal Vlag van Verenigde Staten Trek-Segafredo Vlag van Polen CCC Sprandi Polkowice
Vlag van Verenigde Staten Cannondale-Drapac Vlag van Spanje Movistar Vlag van Verenigde Arabische Emiraten UAE Team Emirates Vlag van Frankrijk Direct Énergie

Koersverloop[bewerken | brontekst bewerken]

Een vroege vlucht van twaalf renners met o.a. Nederlanders Lars Boom en Tim Ariesen en Belgen Stijn Vandenbergh, Pieter Vanspeybrouck en Kenneth Van Rooy werd na ongeveer 200 km ingelopen, al deed Fransman Fabien Grellier nog een poging weg te blijven, wat hem de prijs voor de strijdlust opleverde. Niet lang daarna, op de Kruisberg – met nog 39 kilometer te gaan – vielen Tiesj Benoot, Philippe Gilbert, Bert-Jan Lindeman en Sergio Henao aan, waar vlak daarna José Joaquín Rojas, Nathan Haas, Michael Albasini en Jon Izagirre aansloten. Michał Kwiatkowski kon op de Keutenberg – zo'n 29 kilometer van de finish – de oversteek maken naar de kopgroep, waar Tiesj Benoot en Bert-Jan Lindeman al waren afgevallen.

Deze kopgroep van zeven bleef bij elkaar tot aan de Bemelerberg, de laatste klim op ongeveer 6 km van de finish. Daar vielen Kwiatkowski en Gilbert aan, waar de overige vijf moesten afhaken. Gilbert was de sterkste in de sprint met Kwiatkowski en wint zijn vierde Amstel Gold Race.[3][4] Na afloop bleek dat winnaar Gilbert bij een valpartij tijdens de wedstrijd een gekneusde nier had opgelopen. Hierdoor zou hij niet aan de start van de overige voorjaarsklassiekers en de Ronde van Italië 2017 verschijnen.[5]

Uitslag[bewerken | brontekst bewerken]

Plaats Naam Ploeg
Winnaar Vlag van België Philippe Gilbert Vlag van België Quick-Step Floors 6u33'55"
2 Vlag van Polen Michał Kwiatkowski Vlag van Verenigd Koninkrijk Team Sky z.t.
3 Vlag van Zwitserland Michael Albasini Vlag van Australië Orica-Scott + 10"
4 Vlag van Australië Nathan Haas Vlag van Zuid-Afrika Team Dimension Data z.t.
5 Vlag van Spanje José Joaquín Rojas Vlag van Spanje Movistar Team z.t.
6 Vlag van Colombia Sergio Henao Vlag van Verenigd Koninkrijk Team Sky z.t.
7 Vlag van Spanje Jon Izagirre Vlag van Bahrein Bahrain-Merida + 14"
8 Vlag van Oostenrijk Michael Gogl Vlag van Verenigde Staten Trek-Segafredo + 1'10"
9 Vlag van Italië Sonny Colbrelli Vlag van Bahrein Bahrain-Merida + 1'11"
10 Vlag van Australië Michael Matthews Vlag van Duitsland Team Sunweb z.t.
11 Vlag van Spanje Juan José Lobato Vlag van Nederland Team LottoNL-Jumbo z.t.
12 Vlag van België Greg Van Avermaet Vlag van Verenigde Staten BMC Racing Team z.t.
13 Vlag van België Oliver Naesen Vlag van Frankrijk AG2R La Mondiale z.t.
14 Vlag van Frankrijk Arthur Vichot Vlag van Frankrijk FDJ z.t.
15 Vlag van België Tiesj Benoot Vlag van België Lotto Soudal z.t.
16 Vlag van Italië Kristian Sbaragli Vlag van Zuid-Afrika Team Dimension Data z.t.
17 Vlag van Australië Jay McCarthy Vlag van Duitsland Bora-Hansgrohe z.t.
18 Vlag van Zuid-Afrika Daryl Impey Vlag van Australië Orica-Scott z.t.
19 Vlag van Spanje Alejandro Valverde Vlag van Spanje Movistar Team z.t.
20 Vlag van Duitsland Paul Martens Vlag van Nederland Team LottoNL-Jumbo z.t.
21 Vlag van Nederland Sebastian Langeveld Vlag van Verenigde Staten Cannondale-Drapac Pro Cycling Team z.t.

Vrouwen[bewerken | brontekst bewerken]

Vlag van Nederland Amstel Gold Race 2017 (vrouwen)
4e editie
Routekaart van de Amstel Gold Race 2017
Datum 16 april 2017
Startplaats Maastricht
Finishplaats Berg en Terblijt
Totale afstand 122 km
Gem. snelheid 37,050 km/u
Deelnemers 123
Eindklassementen
Eerste Vlag van Nederland Anna van der Breggen
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Elizabeth Deignan
Derde Vlag van Polen Katarzyna Niewiadoma
Vlag van Nederland Annemiek van Vleuten
Navigatie
← Amstel Gold Race 2003     Amstel Gold Race 2018 →
Portaal  Portaalicoon   Wielersport
Winnares Anna van der Breggen.
Lizzie Deignan op de Eyserbosweg.
Van Vleuten hoorde pas na de podiumceremonie dat ze derde was.
Rivera bleef leider in de World Tour.
Aanval Longo Borghini en Koster.

Parcours[bewerken | brontekst bewerken]

Het parcours bestaat uit een grote ronde door het Limburgse Heuvelland en drie omlopen door Berg en Terblijt en Bemelen.

1 Slingerberg 11 Cauberg (2e maal)
2 Adsteeg 12 Geulhemmerberg (2e maal)
3 Lange Raarberg 13 Bemelerberg (2e maal)
4 Bergseweg 14 Cauberg (3e maal)
5 Eyserbosweg 15 Geulhemmerberg (3e maal)
6 Fromberg 16 Bemelerberg (3e maal)
7 Keutenberg 17 Cauberg (4e maal)
8 Cauberg (1e maal)
9 Geulhemmerberg (1e maal)
10 Bemelerberg (1e maal)

Deelnemende ploegen[bewerken | brontekst bewerken]

UCI-teams
Vlag van Italië Alé Cipollini Vlag van België Lensworld-Kuota
Vlag van Kazachstan Astana Women's Team Vlag van België Lotto Soudal Ladies
Vlag van Italië BePink Vlag van Australië Orica-Scott
Vlag van Nederland Boels Dolmans Vlag van Nederland Parkhotel Valkenburg-Destil
Vlag van Slovenië BTC City Ljubljana Vlag van Italië Servetto Giusta
Vlag van Duitsland Canyon-SRAM Vlag van België Sport Vlaanderen-Guill D'or
Vlag van Duitsland Cervélo-Bigla Vlag van Nederland Team Sunweb
Vlag van Verenigde Staten Cylance Pro Cycling Vlag van Denemarken Team VéloCONCEPT
Vlag van Frankrijk FDJ Nouvelle-Aquitaine Futuroscope Vlag van Verenigd Koninkrijk Wiggle High5
Vlag van Noorwegen Hitec Products Vlag van Nederland WM3 Pro Cycling
Vlag van België Lares-Waowdeals

Koersverloop[bewerken | brontekst bewerken]

De vrouwen werden tegelijk met de mannen gepresenteerd op de markt in Maastricht. Zij begonnen 20 minuten na de mannen aan dezelfde eerste lus. Na deze lus van 66 km bestond het peloton nog uit slechts 35 rensters. Op de tweede (van in totaal vier) beklimming van de Cauberg reed een groep van acht met o.a. Chantal Blaak, Lizzie Deignan en Anna van der Breggen weg. Zij werden al snel gegrepen, waarna Amy Pieters demarreerde, gevolgd door Audrey Cordon, Roxane Knetemann en Tetjana Rjabtsjenko. Dit kwartet werd gegrepen op de derde (en voorlaatste) beklimming van de Cauberg, waarna Deignan, Elisa Longo Borghini en Katarzyna Niewiadoma aanvielen. Hun maximale voorsprong bedroeg 26 seconden, maar Ellen van Dijk bracht de achtervolgende groep van 15 rensters (met haar ploeggenote en World-Tourleidster Coryn Rivera) terug tot 10 seconden in Bemelen. Op de laatste beklimming van de Bemelerberg sprong Annemiek van Vleuten naar de kopgroep, met in haar wiel Van der Breggen en Rivera. Met nog 7 km te gaan, boven op het plateau begon Van der Breggen aan haar solo en bouwde deze uit (met afstopwerk van ploeggenote Deignan) tot 30 seconden onder aan de laatste keer Cauberg. Daar probeerde Niewiadoma tevergeefs de sprong naar voren te maken en moest Rivera de achtervolgers laten gaan. Van der Breggen kwam solo over de streep, bijna een minuut later werd Deignan tweede. Van Vleuten zag een streep op de weg aan voor de finishlijn en werd hierdoor gedeeld derde met Niewiadoma. Pieters won de sprint van de tweede groep van twaalf rensters.[6]

Uitslag[bewerken | brontekst bewerken]

Plaats Naam Ploeg Tijd
Winnaar Vlag van Nederland Anna van der Breggen Vlag van Nederland Boels Dolmans 3u15'57"
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Elizabeth Deignan Vlag van Nederland Boels Dolmans +55"
3 Vlag van Polen Katarzyna Niewiadoma
Vlag van Nederland Annemiek van Vleuten		 Vlag van Nederland WM3
Vlag van Australië Orica-Scott		 z.t.
z.t.
5 Vlag van Italië Elisa Longo Borghini Vlag van Verenigd Koninkrijk Wiggle High5 z.t.
6 Vlag van Verenigde Staten Coryn Rivera Vlag van Nederland Sunweb +1'02"
7 Vlag van Nederland Amy Pieters Vlag van Nederland Boels Dolmans +1'51"
8 Vlag van Frankrijk Pauline Ferrand-Prevot Vlag van Duitsland Canyon-SRAM z.t.
9 Vlag van Zuid-Afrika Ashleigh Moolman-Pasio Vlag van Duitsland Cervélo-Bigla z.t.
10 Vlag van Nederland Ellen van Dijk Vlag van Nederland Sunweb z.t.
11 Vlag van Nederland Chantal Blaak Vlag van Nederland Boels Dolmans z.t.
12 Vlag van Frankrijk Audrey Cordon Vlag van Verenigd Koninkrijk Wiggle High5 z.t.
13 Vlag van Oekraïne Tetjana Rjabtsjenko Vlag van België Lensworld-Kuota z.t.
14 Vlag van Nederland Janneke Ensing Vlag van Italië Alé Cipollini z.t.
15 Vlag van Australië Shara Gillow Vlag van Frankrijk FDJ Nouvelle-Aquitaine Futuroscope z.t.
16 Vlag van Canada Karol-Ann Canuel Vlag van Nederland Boels Dolmans z.t.
17 Vlag van Brazilië Flávia Oliveira Vlag van België Lares-Waowdeals z.t.
18 Vlag van Nederland Roxane Knetemann Vlag van Frankrijk FDJ Nouvelle-Aquitaine Futuroscope z.t.
19 Vlag van Duitsland Lisa Klein Vlag van Duitsland Cervélo-Bigla +3'36"
20 Vlag van Nederland Eva Buurman Vlag van Nederland Parkhotel Valkenburg-Destil z.t.
26 Vlag van België Sofie De Vuyst Vlag van België Lares-Waowdeals z.t.

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]

Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Amstel_Gold_Race_2017&oldid=61156816"