Vredesbrug (Willebroek)
| Vredesbrug | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Algemene gegevens | ||||
| Locatie | Willebroek | |||
| Coördinaten | 51° 4′ NB, 4° 22′ OL | |||
| Overspant | Zeekanaal Brussel-Schelde | |||
| Lengte totaal | 41,4 m | |||
| Breedte | 13,5 m | |||
| Hoogte | 53,0 m | |||
| Beheerder | Waterwegen en Zeekanaal | |||
| Bouw | ||||
| Ingebruikname | 1952 | |||
| Gebruik | ||||
| Weg | N183 (Dokter Persoonslaan) | |||
| Architectuur | ||||
| Type | industriële hefbrug | |||
| Materiaal | staal | |||
  | ||||
| ||||
De Vredesbrug of Brug van Willebroek is een industriële hefbrug met een opmerkelijke metalen structuur over het Zeekanaal Brussel-Schelde in Willebroek.
Brugtype
De brug is van het portaaltype in stalen vakwerkbouw, in de jaren 1947-1952 opgericht door de Société Anonyme de Construction et des Ateliers de Willebroeck. Deze maatschappij bouwde ook de Ponte Luís I (Luis I-brug) over de Douro in Portugal. Verderop langs het Zeekanaal werden in dezelfde periode gelijkaardige bruggen opgericht, de intussen reeds vervangen Jan Bogaertsbrug in Kapelle-op-den-Bos en de nog steeds bestaande Budabrug in Neder-Over-Heembeek. Het ontwerp werd eerder al in 1932 toegepast op de Oude Maas in het Nederlandse Barendrecht. Deze zogenaamde Barendrechtse brug is ondertussen vervangen door de Heinenoordtunnel. Op 22 juli 1969 reden de laatste auto's over de Barendrechtse brug.
Geschiedenis
De huidige brug werd opgericht op de plaats van het vroegere sas. De vorige brug, een zwaai- of wipbrug over het kanaal, werd in mei 1940 zwaar beschadigd. Tijdens de oorlog en vele jaren erna moest het verkeer over een vaste noodbrug. De nieuwe hefbrug werd op 5 mei 1952 ingehuldigd door minister van Openbare Werken Oscar Behogne.[1] Vanaf dan waren beide helften van Willebroek weer met elkaar verbonden en kon de scheepvaart ook weer varen tussen Brussel en de Schelde. In 1992 werd de brug geklasseerd als industrieel erfgoed.[2] Recent werden tijdens een grondige onderhoudsbeurt de kabels en het brugdek vernieuwd en in 2008 werd de legergroene brug overschilderd in azuurblauw.
Naamgeving
Voor binnenschepen wordt het brugdek 9 m opgeheven, voor zeeschepen kan het brugdek tot 35 m worden opgeheven. Omdat de brug zo laag boven het water hangt, moet de brug voor elk schip geopend worden en dit gebeurt meermaals per dag. Vóór de aanleg in 1995-1996 van de ringweg (N16) met de bijhorende Ringbrug over het kanaal, moest al het verkeer tussen Mechelen enerzijds en Dendermonde en Sint-Niklaas anderzijds, langs de N183 door het centrum van Willebroek én over de Vredesbrug. Daardoor gaf het meermaals per dag opheffen van de brug aanleiding tot veel vertraging en gezucht bij de automobilisten. Vandaar de plaatselijke naam: De Brug der zuchten[3], een knipoog naar de gelijknamige brug in Venetië.
De naam Vredesbrug is afkomstig van het feit dat de 11th Armoured Division van het Britse leger in 1944 langs hier het kanaal volgde op weg naar de bevrijding van Antwerpen.[1]
Muziek
In 1990 werd de brug bezongen door Wannes Van de Velde in zijn lied "De Brug van Willebroek":[4]
- (refrein)
- ‘k Stond voor de brug van Willebroek,
- ‘k stond geblokkeerd aan ‘t kanaal.
- ‘k Stond voor de brug van Willebroek,
- monster van ijzer en staal.
- ‘k Zag honderden schepen passeren,
- auf wiedersehen, how do you do?
- ‘k Was niet op die rendez-vous,
- Want de brug van Willebroek was toe.
- ↑ a b Erfgoed - Waterwegen en Zeekanaal
- ↑ De hefbrug op het zeekanaal[dode link] - Databank Beschermd Erfgoed (VIOE)
- ↑ Brug - Inventaris Bouwkundig Erfgoed (VIOE)
- ↑ De Brug van Willebroek - Wannes Van de Velde - Muzikum!
· 
· 