WWE European Championship

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
WWE European Championship
Eddie Guerrero (rechts) met het European Championship
Promotie(s) World Wrestling Federation (1997- mei 2002)
World Wrestling Entertainment (mei 2002 - juli 2002)
Begin 26 februari 1997
Einde 22 juli 2002
Andere naam
  • WWF European Championship

Het WWE European Championship was een professioneel worstelkampioenschap dat geproduceerd werd door World Wrestling Federation (WWF), later World Wrestling Entertainment (WWE).

Titel geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

Worstelaar # Datum Stad Aantekeningen
The British Bulldog 1 26 februari 1997 Berlijn Versloeg Owen Hart in een toernooi finale en werd zo de eerste kampioen.
Shawn Michaels 1 20 september 1997 Birmingham One Night Only
Triple H 1 11 december 1997 Lowell (Massachusetts)
Owen Hart 1 20 januari 1998 Davis (Californië) Versloeg Goldust.
Triple H 2 16 maart 1998 Phoenix (Arizona)
D'Lo Brown 1 14 juli 1998 Binghamton (New York)
X-Pac 1 15 september 1998 Sacramento (Californië)
D'Lo Brown 2 29 september 1998 East Lansing (Michigan)
X-Pac 2 18 oktober 1998 Rosemont (Illinois) Judgment Day: In Your House
Shane McMahon 1 15 februari 1999 Birmingham (Alabama) Versloeg X-Pac in een tag team match met Shane McMahon en Kane vs. Triple H en X-Pac.
Opgeborgen 30 maart 1999 Uniondale (New York) McMahon: "gepensioneerd als kampioen" op Sunday Night Heat.
Mideon 1 21 juni 1999 Memphis (Tennessee) McMahon huldigde Mideon de titel nadat hij de titel vond in McMahon's rugzak.
D'Lo Brown 3 25 juli 1999 Buffalo (New York) Brown werd de eerste worstelaar die zowel de European Championship en de WWF Intercontinental Championship heeft verdedigd op Fully Loaded (1999)
Jeff Jarrett 1 22 augustus 1999 Minneapolis (Minnesota) Jarrett won zowel de European Championship en de Intercontinental Championship van D'Lo Brown in SummerSlam (1999).
Mark Henry 1 23 augustus 1999 Ames (Iowa) Jarrett huldigde de titel aan Henry als een cadeau voor zijn hulp om D'Lo Brown te verslaan op SummerSlam.
D'Lo Brown 4 26 augustus 1999 Charlotte (North Carolina) Won van Henry op Unforgiven (1999).
The British Bulldog 2 26 oktober 1999 Springfield (Massachusetts) Aflevering van SmackDown
Val Venis 1 12 december 1999 Sunrise (Florida) Dit was een Triple Threat match (Venis, British Bulldog & D'Lo Brown) in Armageddon (1999).
Kurt Angle 1 8 februari 2000 Austin (Texas) Aflevering van SmackDown.
Chris Jericho 1 2 april 2000 Anaheim (Californië) Won de Triple Threat Match tegen Angle en Chris Benoit in WrestleMania 2000.
Eddie Guerrero 1 3 april 2000 Los Angeles (Californië)
Perry Saturn 1 23 juli 2000 Dallas (Texas) Fully Loaded (2000).
Al Snow 1 29 augustus 2000 Fayetteville (North Carolina)
William Regal 1 16 oktober 2000 Detroit (Michigan) Won de titel op Raw.
Crash Holly 1 2 december 2000 Sheffield Rebellion (2000)
William Regal 2 4 december 2000 East Rutherford (New Jersey)
Test 1 22 januari 2001 Lafayette (Louisiana)
Eddie Guerrero 2 1 april 2001 Houston (Texas) WrestleMania X-Seven.
Matt Hardy 1 24 april 2001 Denver (Colorado)
The Hurricane 1 27 augustus 2001 Grand Rapids (Michigan)
Bradshaw 1 22 oktober 2001 Kansas City (Missouri)
Christian 1 30 oktober 2001 Cincinnati (Ohio)
Diamond Dallas Page 1 29 januari 2002 Norfolk (Virginia)
William Regal 3 19 maart 2002 Ottawa
Spike Dudley 1 8 april 2002 Phoenix (Arizona)
William Regal 4 6 mei 2002 Hartford (Connecticut)
Jeff Hardy 1 8 juli 2002 Philadelphia (Pennsylvania)
Rob Van Dam 1 22 juli 2002 Grand Rapids (Michigan)
Titel opgeborgen 22 juli 2002 Grand Rapids (Michigan) Van Dam verenigde de European Championship met de WWE Intercontinental Championship.

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=WWE_European_Championship&oldid=57642752"