Polyethyleentereftalaat: verschil tussen versies
| Regel 115: | Regel 115: | ||
== Biodegradatie == |
== Biodegradatie == |
||
In maart 2016 maakten wetenschappers bekend dat een bacteriesoort was gevonden, ''[[Ideonella sakaiensis]]'', die PET volledig kan degraderen en (als enige) koolstofbron aanwenden<ref name="Bornscheuer 2016">U.T. Bornscheuer (2016) Science 351: 1154-1155 {{doi|id=10.1126/science.aaf2853}}</ref>. |
In maart 2016 maakten wetenschappers bekend dat een bacteriesoort was gevonden, ''[[Ideonella sakaiensis]]'', die PET volledig kan degraderen en (als enige) koolstofbron aanwenden <ref name="Oda, 2016">S.Yoshida, K. Hiraga, T. Takehana, I. Taniguchi, H. Yamaji, Y. Maeda, K. Toyohara, K. Miyamoto, Y. Kimura, K. Oda (2016) Science 351: 1196-1199 {{doi|id=10.1126/science.aad6359 }}</ref><ref name="Bornscheuer, 2016">U.T. Bornscheuer (2016) Science 351: 1154-1155 {{doi|id=10.1126/science.aaf2853}}</ref>. |
||
== Zie ook == |
== Zie ook == |
||
Versie van 9 apr 2019 15:50
| Polyethyleentereftalaat | ||||
|---|---|---|---|---|
| Structuurformule en molecuulmodel | ||||
| ||||
Structuurformule van polyethyleentereftalaat
| ||||
| Algemeen | ||||
| IUPAC-naam | Poly(ethyleentereftalaat) | |||
| Andere namen | pet | |||
| Molmassa | variabel g/mol | |||
| CAS-nummer | 25038-59-9 | |||
| Wikidata | Q145863 | |||
| Fysische eigenschappen | ||||
| Aggregatietoestand | vast | |||
| Kleur | kleurloos | |||
| Dichtheid | (20°C) 1,38 g/cm³ | |||
| Smeltpunt | > 250 °C | |||
| Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar). | ||||
| ||||
Polyethyleentereftalaat (pet)[1] of PETP[1] is een thermoplastische polyester. De kunststof wordt onder andere gebruikt voor petflessen en andere verpakkingen van voedingsmiddelen; voor industriële en textielvezels, bijvoorbeeld fleece; voor films, platen en voor keukengerei. Pet is warm goed vormbaar.
Eigenschappen
Pet is recycleerbaar, hoewel voor behoud van eigenschappen vaak een opwerkstap nodig is. Pet is gevoelig voor water en thermische degradatie. Hierdoor worden de molecuulketens korter. Door middel van diepvacuüm en/of droge lucht van hoge temperatuur kunnen de ketens weer enigszins gerepareerd worden (solid state condensation).
De kristaliniteit van pet is beïnvloedbaar via de afkoelsnelheid. Zeer snelle afkoeling naar een temperatuur onder de glastemperatuur gaat het kristalliseren tegen.
Chemisch kan het petmolecuul veranderd worden, en daarmee zijn eigenschappen beïnvloed worden. Zowel aan de zuurzijde (de tereftaalzuurgroep) als aan de glycolgroep kan worden gemodificeerd. Bekende modificaties aan de zuurzijde zijn het gebruik van 0-30 mol% isoftaalzuur of 0-100 mol% naftalaat. Indien men de glycol-kant modificeert spreekt men vaak van PETG. Modificaties aan die zijde zijn bijvoorbeeld CHDM (Cyclohexaan-di-methanol) of 1,4-butaandiol (hier spreekt men echter niet van PETG, maar van PBT). Indien men tijdens het verstrekken ook verwarmt, krijgt men een kristallijn, doorzichtig product, bijvoorbeeld een petfles of Mylar®-film.
In 1941 werd pet gepatenteerd door Calico Printer's Association of Manchester. De petfles werd gepatenteerd in 1973.
Productie van pet[2]
Polyesters worden bereid door de verestering van een dicarbonzuur met een diol, in dit geval van tereftaalzuur met ethyleenglycol. Tereftaalzuur was vroeger echter moeilijk te verkrijgen in een hoge zuiverheid; daarom werd de dimethylester (dimethyltereftalaat of DMT) ervan gebruikt voor de productie van pet. Maar sedert voldoende zuiver tereftaalzuur beschikbaar is (ook gekend als PTA, purified terephthalic acid) wordt pet bereid door rechtstreekse verestering van tereftaalzuur met ethyleenglycol. Nieuwe productie-installaties gebruiken bij voorkeur dit laatste proces.
Het oorspronkelijke DMT-proces bestaat uit twee stappen. Eerst gebeurt de reactie van gesmolten DMT met een overmaat ethyleenglycol. Dit is een omesteringsreactie, waarbij methanol vrijkomt. De overmaat ethyleenglycol wordt daarna afgedestilleerd, en in een tweede stap gebeurt de polycondensatie tot hoogmoleculaire (molecuulmassa van 10.000 of meer) polyesters. Hierbij komt ethyleenglycol vrij. De reacties gebeuren in aanwezigheid van geschikte katalysatoren.
- Eerste stap
- C6H4(CO2CH3)2 + 2 HOCH2CH2OH → C6H4(CO2CH2CH2OH)2 + 2 CH3OH
- Tweede stap
- n C6H4(CO2CH2CH2OH)2 → [(CO)C6H4(CO2CH2CH2O)]n + n HOCH2CH2OH
In het TA-proces (van terephthalic acid) gebeurt de rechtstreekse verestering van tereftaalzuur met ethyleenglycol, waarbij water in plaats van methanol vrijkomt. De reactie gebeurt op hoge temperatuur (220-260°C, boven het kookpunt van ethyleenglycol), en onder druk (2,7-5,5 bar).
- n C6H4(CO2H)2 + n HOCH2CH2OH → [(CO)C6H4(CO2CH2CH2O)]n + 2n H2O
Verscheidene bedrijven brengen biaxiaal georiënteerd (in twee richtingen geordend) polyethyleentereftalaat (bopet) onder verschillende merknamen in de handel. Bekende merknamen zijn Hostaphan, Mylar en Melinex en pet-Power.
De stof is zeer sterk, chemisch stabiel en een goede thermoplast. Ook laat de stof geen gas en reukstoffen door en is het een goede elektrische isolator.
Bopet is oorspronkelijk midden jaren 50 ontwikkeld door DuPont en ICI. In 1960 en 1964 bracht NASA de Echo kunstmanen om de aarde; een soort ballonnen van 30 meter in doorsnee, die bedekt waren met een laagje van 0,13 mm dikke bopetfilm. In de jaren 70 ontstond vraag naar grotere, onbreekbare lichtgewicht flessen voor dranken. Pet bleek hier een uitermate geschikt materiaal voor (→ petfles). Ook wordt de stof in onderzeekabels gebruikt.
Biodegradatie
In maart 2016 maakten wetenschappers bekend dat een bacteriesoort was gevonden, Ideonella sakaiensis, die PET volledig kan degraderen en (als enige) koolstofbron aanwenden [3][4].
Zie ook
Externe links
Bronnen, noten en/of referenties
|
